f,
Ik ga met de knotploeg mee. De bomen staan
op een rij langs de oever van de kreek. Het zijn
mooie, oude bomen met eerbiedwaardige knuis
ten. Dankzij een EHBO-ploeg in de nabijheid,
herkenbaar aan de fluorescerende lange jassen,
voelde ik me erg veilig. Heb zelfs nog een pleister
gekregen toen ik in mijn vinger zaagde.
Op het water van de kreek drijft een laagje ijs.
Groepen ganzen, in lange rijen en in V's, trekken
langs de hemel. Af en toe een roepende wulp. De
afgezaagde takken worden langs de beschoeiing
gelegd.
Rond halftwaalf stoppen we met werken om te
gaan lunchen in de kantine. Er zijn belegde brood
jes en er is keuze uit twee verschillende soorten
soep. Het is de eerste keer dat ik zoveel kinderen
zie op een vrijwilligersdag. Ze zijn er in alle leeftij
den, van peuters tot tieners.
Na het eten is er opnieuw een keuzemenu samen
gesteld. Lous Coppoolse, de voorzitter van SLZ,
opent het middagdeel. Men kan kiezen uit twee
bosexcursies en een medewerker van
het waterschap geeft uitleg over de
kreek. De diehards mogen verder gaan
met werken. En voor de lolbroeken
zijn er verschillende activiteiten op het
terrein, zoals een stoeibalk, een krui
wagenrace met hindernissen, boom-
klimmen en voor de allerkleinsten een
natuurouder die o.a. een spannend
verhaal voorleest.
Ik kies voor de bosexcursie. Lucien
vertelt interactief over de omvorming
van bos en laat hier tijdens de wan
deling voorbeelden van zien. Bij het
zogenaamde blokbeheer wordt de
ondergroei om de vier jaar helemaal
afgezet en door de hakselaar gehaald.
De houtsnippers en het maaisel wordt
over de bosbodem verspreid. Het
nadeel hiervan is, dat er een eentonig
beeld ontstaat.
Alex de Smet van het Waterschap legt aan de deelnemers uit hoe ze het water controleren.
De bodem verrijkt door het maaisel en
dus komen er veel bramen en brand
netels op.
We komen bij een stuk bos dat de
Stichting sinds enige tijd in beheer
heeft. De bosranden zijn open, er
valt licht op de bodem. Dode bomen
worden niet opgeruimd; op het hout
woekert een schat aan zwammetjes
en mossen. Enkele bomen zijn in hun
geheel omgevallen. Met hun wortel
kluit vormen ze wanden waarin graaf-
bijen en ijsvogels hun holen kunnen
graven. En natuurlijk herbergen ze tal
loze insecten, die zich in dit jaargetijde
helaas niet laten zien. We komen langs
een bosje waarvan het duidelijk is dat
er afgelopen zomer kinderen hebben
gespeeld. Er slingeren verschillende
spullen, waaronder een theepotje,
bekertjes en meer van dat soort din
gen. Ik erger me daar minder aan dan
aan zwerfvuil. Zo'n plekje vertelt een
verhaal. Leuk, er hebben kinderen in
het bos gespeeld. Zo hoort het ook.
Lucien heeft er ook geen moeite mee,
gelukkig. Volgens hem richten kinde
ren geen ernstige schade aan, en hij
illustreert het met een mooi voorbeeld:
"Het zal best eens gebeuren dat ze
een tak breken of in een boom kras
sen. Maar in de natuur maken herten
ook krassen met hun gewei. Er is zelfs
een speciaal soort zweefvlieg, waarvan
de larven leven in het sap van bescha
digde bomen."
Na afloop van deze excursie loop ik
door naar de kreek. Op de steiger
heeft zich een groepje mensen verzameld. Alex
de Smet, werkzaam bij het waterschap, geeft uit
leg over het onderzoek naar waterkwaliteit. Deze
wordt vastgesteld aan de hand van metertjes, die
aangeven hoe hoog de zuurgraad, het zuurstof
gehalte en het zoutgehalte is. De helderheid van
het water wordt vastgesteld met behulp van een
witte, ronde schijf met gaten erin. Net een klein
dienblad voor glazen bier. Het hangt aan een touw
met om de twintig centimeter een kraaltje. Je laat
de schijf aan het touw in het water zakken en
stopt op het moment dat alle gaten één worden.
De schijf is dan nog net zichtbaar. Door de kraal
tjes aan het touw te tellen, weet je tot op welke
diepte het water helder is.
Na deze uitleg rap terug naar de kantine, waar
Lucien een lezing geeft over de groei van
Terneuzen, en de bedreigingen voor het milieu, en
de Otheense kreek in het bijzonder.
Hierna is het tijd om de "Gouden jirizaag" uit te
reiken.
Een jaarlijks terugkerend evenement, waarbij
een buitengewoon verdienstelijke vrijwilliger de
"Gouden jirizaag" ontvangt. Nanning-Jan, in
Schotse kilt, komt spelend op een doedelzak de
kantine in. Gevolgd door twee verwilderd uitzien
de vrijwilligers met groene maskertjes voor, die op
een kussen de gouden jirizaag dragen. De span
ning in de zaal stijgt. Wie zal dit jaar de gelukkige
zijn? Het is Fons de Beijn die de prijs ontroerd in
ontvangst neemt. Buiten breekt de zon door.
Er zijn ook prijzen voor twee andere genomineer
den, en wel voor de VLP vrijwilligers Ed Rossmadl
en Walter Berentsen en jeugdwerkgroep de gaai
en, die een verrekijker ontvangen.
Na deze welbestede dag keert een ieder gesterkt
naar lichaam en geest huiswaarts.
