Wandelpaden op Walcheren?
De Boom In 4-2007
Door: Bestuur St. Wandelpaden Walcheren
Zoals bekend was Walcheren na de oorlog en de watersnood zout en doods. Het moest dus
op de schop en er kwam zelfs een speciale wet, de Wet Herverkaveling Walcheren. Alles
werd, naar de gewoonte van die tijd, efficiënt en vooral agrarisch vriendelijk aangepakt.
Rechte wegen, grote percelen. Kerkepaden verdwenen grotendeels, asfalt kwam, de voet
ganger werd vergeten. In dit artikel het relaas van een groep mensen die iets misten na al
veranderingen.
Wandelen langs de Veerse Watergang. Foto: St. Voetpaden Walcheren
Omstreeks midden jaren negentig verbaasden
enkele verwoede wandelaars zich erover, dat je
op Walcheren buiten de stranden nergens auto
vrij kon wandelen. Ze verkenden de oude kustlijn
van Walcheren waar de schepen voor Middelburg
lagen te wachten. Het bleek mogelijk om langs
die onbekende kant van het voormalige eiland
een mooie route uit te stippelen. Weliswaar niet
helemaal autovrij, maar behoorlijk autoluw. Om
aan die kant te komen was het wel nodig om over
oude dijken en langs dijktaluds te lopen. Dit was
het domein waar de boeren het zeg
genschap over hadden. De route zou
lopen van het station Vlissingen naar
Vrouwenpolder/Veerse Dam. Op deze
plek kun je met de bus weer terug
naar het startpunt of richting de rand
stad.
Toe we gingen informeren werd er
vanuit Brussel (EU) een regeling in
het vooruitzicht gesteld. Voor wan
delroutes over particuliere grond zou
