elkaar. Brammetje is inmiddels al behoorlijk woest en al grommend slaat hij met zijn poten in de grond. Zelfs het naastgelegen perceel controleren lijkt me ondanks het aanwezige schrikdraad een riskante onderneming. Met de kennis dat schrikdraad het enige is waar Brammetje ontzag voor heeft, besluit ik de controle toch maar uit te voeren. Met het angstige gevoel dat hij elk moment kan toeslaan doe ik mijn werk. Gerust ben ik pas als ik weer veilig in de bus zit. Respect Na mijn ervaring en aanhoren van diverse sterke verhalen over Brammetje raak ik gefascineerd en ga voor wat meer informatie op bezoek bij de eigenaar. De gastvrijheid en vriendelijkheid van de familie Lokerse is alom bekend en staat in schril contrast met die van Brammetje. Het is welhaast onmogelijk het erf te betreden zonder een bakje koffie te drinken en er is altijd tijd voor een praatje. Als het gesprek op Brammetje komt krijgt Frans overduidelijk een glinstering in zijn ogen. Hoewel de stier al voor veel problemen heeft gezorgd en Frans en anderen al een aantal malen op het nippertje aan zware verwondingen of erger zijn ontsnapt, overheerst er toch het gevoel van trots en respect voor Brammetje. Als je het erf en het land rondom bekijkt, zie je overigens dat er ook veel respect is voor de natuur. Zo is er de prachtige oude boomgaard met 'Goudreinetten'. De appelbomen verkeren al jaren in de aftakelingsfase en een groot aantal is al helemaal dood of kwijnend. Normaal zouden de bomen al lang geruimd zijn maar hier mogen ze blijven staan. Al het dode hout is weer een bron van leven en de nog levende bomen doen dienst als schaduwbomen voor de schapen. In de prachtige weilanden achter de boomgaard vinden we een groot aantal zeer oude autochtone meidoorns. Een aantal van deze meidoorns behoren tot de oudste van onze streek. We controleren deze meidoorns al jaren en hebben er nog zelden bacterievuur op aangetroffen. Dekstier Brammetje was altijd een prima dekstier. Zijn grote waarde was dat de door hem gedekte koeien, 500 stuks, meestal een gemakkelijke bevalling hadden. Brammetje was zelf te vroeg geboren en gaf deze waardevolle eigenschap telkens weer door aan het nageslacht. Op momenten dat 27

Tijdschriftenbank Zeeland

Landschapsbeheer Zeeland - de Boom in | 2010 | | pagina 29