Maalderij te Mariekerke
m&mm
Door: Adrie Poppe, eigenaar
De voormalige maalderij uit 1813 is
met subsidie van SLZ opgeknapt waar
door dit cultuurhistorische element
niet verloren is gegaan. In dit artikel de
aanleiding en de weg naar het herstel
van de molen zonder wieken.
Vergeten
De maalderij op Mariekerke, voorheen
Klein-Mariekerke, was in de vergetelheid
geraakt. Nagenoeg niemand kon zich nog
herinneren dat hier molenstenen hadden
gedraaid. Een molen aangedreven op een
brandstofmotor, een Kromhout gloeikop-
motor met één cilinder (voor de kenners),
die buiten onder een afdak stond. Deze
motor draait tegenwoordig nog steeds, al
is dat in Middelburg in molen "de Koning".
Vergunning
Voor de toenmalige eigenaar, de heer Jan
Louws, was het niet meer rendabel om
een molen op brandstof te laten draaien
Maalderij in 2003 Foto: Adrie Poppe
<8L
en de motor werd
verkocht. Nazaten van
Louws woonden op de boerderij tot en met
mei 2003. Daarna hebben wij het gekocht en
zijn we begonnen met het bouwen van een
nieuwe woning en de sloop van het oude huis.
Op deze manier is er een mooi binnenplaatsje
van woning, schuur en maalderij ontstaan. De
maalderij was slooprijp, maar we hebben er
nooit één moment aan gedacht om het weg
te doen. Vanaf het begin waren we vastbeslo
ten de maalderij te herbouwen vanwege zijn
mooie ligging en mooie geschiedenis. Daarom
werd besloten een aanvraag bij de Gemeente
Veere in te dienen voor herbouw. In eerste
instantie stuitte dit op ernstige bezwaren,
zodat we besloten de Boerderijenstichting
Zeeland in te schakelen. Na enige tijd kregen
we dan toch de benodigde (her)bouwver-
gunning, mits een bepaald percentage van
bestaand bouwmateriaal werd hergebruikt.
Vele uurtjes werk
Eind 2008 is begonnen met de sloop, waarbij
mooie elementen zichtbaar werden. Deze
zaten deels onder de grond in de vorm van
muurtjes en gootjes en een putje met hierin 3
stalen gewichten. Het blok voor de steenkraan
lag ook nog op zijn plek. Het jaar 2009 werd
gebruikt om stenen te bikken en balken te rei
nigen. In mei 2010 konden we beginnen met
de herbouw, waarbij we ook subsidie hadden
aangevraagd bij Stichting Landschapsbeheer
Zeeland. Die legde het vuur aan onze schenen
door ons te verplichten om in september 2010
klaar te zijn. Vele, vele vrije uurtjes van onder
getekende, zoon Wiljan en buurman Wim als
14
