Door: Luciën Calle, medewerker SLZ
Er was eens een tijd dat het leven heerlijk
eenvoudig was. Een tijd dat er in Zeeland
maar 4 inheemse rozen groeiden. Een
beetje weemoedig blader ik in mijn oude
Heukels flora waarin slechts enkele rozen
worden beschreven. In die goede oude
tijd was het determineren van rozen nog
echt een makkie... Bottels zwart: aha,
dan Duinroos. Bovenzijde bladeren dicht
behaard: juist, Viltroos. Ruikt naar appel
tjes: bingo, Egelantier. Niet behaard of
naar appels ruikend: o simpel, Hondsroos.
Zo, en klaar was Kees. Meer smaken waren
er niet.
Tot het moment dat enkele fanatieke weten
schappers als Bert Maes en Chris Rovenkamp
er zich mee gingen bemoeien. Ik maakte
voor het eerst kennis met deze lui ergens
in de jaren 90, in de Zak van Zuid Beveland.
Deze figuren bestudeerden de stand van de
kelkbladeren, maten de doorsnede van de
stijlopeningen van de bottels, bestudeerden
de kartelingen van de bladrandjes en strooi
den met een heel nieuw jargon aan vakter
men. Zij zagen allerlei soorten en variëteiten,
waar ik alleen de hondsroos zag.
Tjonge, deze lui hebben het
flink verpest...
Nu de stofwolken van het onderzoek wat zijn
opgetrokken blijken er in Nederland wel 18
soorten inheemse rozen te groeien, waarvan
16 in Zeeland. Dat is dus wel even flink bik
kelen om al die kenmerken tussen de oren te
krijgen. Inmiddels is met DNA tests de hele
zaak gecontroleerd en bevestigd, daarmee
ligt de zaak dus redelijk vast.
Heggenroos, Braakman Noord Foto: Luciën Calle
Verspreiding soorten
Goed, doormopperen heeft geen enkele zin,
bovendien zijn er ook positieve kanten aan
de zaak. De biodiversiteit is dus groter dan
we eerst dachten en het in kaart brengen
daarvan is een leuke klus. Na enkele jaren
begint er een duidelijk beeld te ont-
In deze artikelenreeks worden diverse
inheemse struiksoorten beschreven. In deze
aflevering schetst Luciën de vele (zeldzame)
soorten wilde rozen die Zeeland rijk is.
Hondsroos Inlaag Hoofdplaat
Foto: Luciën Calle
