HfS, hoehe,™s-
Oral History;
Meidoorns op Walcheren
Door: Joke de Witte, vrijwilliger SLZ
Om meer te weten te komen over mei
doorns en dan vooral op Walcheren, heb
ik een gesprekje met Lein Goedbloed uit
Veere. Hij is geboren in 1922 en heeft
zijn hele leven in Veere en omstreken
gewoond. Hij heeft de tijd meegemaakt
dat Walcheren de "Tuin van Zeeland"
genoemd werd vanwege de meidoorns.
Maar ook de bombardementen die
Walcheren onder water zetten met als
gevolg dat alle bomen en struiken, dus
ook de meidoorns, dood gingen door
het zoute water. Toen was Walcheren
een kaal eiland. Gelukkig heeft hij ook
het herstel van het landschap en de
meidoorn kunnen volgen.
Tuin van Zeeland
Eerst gaan we terug naar de periode van de
"Tuin van Zeeland"; de tijd voor WOII. Dat was
de jeugd van Lein Goedbloed. Hij heeft veel
herinneringen aan het lekkers wat zijn moeder
voor hem bakte in haar eigen oven en aan kar
weitjes die hij met zijn vader deed, zoals bood
schappen rondbrengen of aardappels rooien.
Door zijn woorden heen is er de armoede
en het harde leven te horen, maar ook veel
plezier. De natuur weet hij al vroeg te waar
deren en dan vooral de meidoorn. De geur en
de bloesem, het was in overvloed aanwezig
en Lein genoot ervan.
Bij Arnemuiden aan de
Blikkendijk is nog te zien
Lein Goedbloed Foto: Joke de Witte
Musterds
De meidoorn was er niet alleen voor de sier.
De heggen werden gebruikt als veekering
en moesten regelmatig gesnoeid worden
anders groeide de struik te breed uit en kreeg
de onderkant geen zonlicht meer waardoor
er gaten in de veekering ontstonden. Dat
snoeien had nog een voordeel: er werden
"musterds" (bundels van takken) van gemaakt.
Deze "musterds" waren zeer geliefd om de
broodovens mee te stoken. Soms kreeg je
voor karweitjes uitbetaald in "musterds".
Lein weet het nog, "musterds" maken was
geen prettig werkje, vanwege de vele dorens.
De éénstijlige meidoorn werd gebruikt omdat
deze het beste tegen de zilte zeewind kon
en voor natuurlijke opslag zorgde.
Musterd met musterdpaard Foto: Tonnie Outermans