Plant een boom op Walcheren
Aan het einde van WOII is Walcheren
onder water gezet met alle gevolgen
van dien voor bomen en planten.
Lein heeft het zien komen, het zoute
zeewater. Elke dag schuurde de
vloed grotere kreken in het land, elke
vloed kwam het water ietsje hoger.
Het ging langzaam maar gestaag.
De bevrijding kwam en de dijken
werden gedicht, een onherbergzaam
landschap met kale bomen bleef
over. Al snel werd een begin gemaakt
met het ontzilten van de landbouw
grond. Uit particulier initiatief kwam
de stichting "Nieuw Walcheren" met de actie:
"Plant een boom op Walcheren". Voor fl. 2,50
(gulden) kreeg je een bewijs toegestuurd
dat je een boom op Walcheren geplant had.
Dit initiatief groeide uit tot een flink fonds.
Toen op 4 november 1947 prinses Juliana een
boom kwam planten op de eerste boomplant-
dag samen met de opperbevelhebber van de
Britse luchtmacht die de dijken gebombar
deerd had in 1944, konden tal van gemeenten
geld krijgen uit dit fonds om bomen te plan
ten in de openbare ruimte. Gelukkig had de
stichting ook voor een landschapsarchitecto-
nisch bureau gezorgd die iedereen kon raad
plegen, zowel gemeenten als particulieren.
Dit viel samen met een herverkaveling van
landbouwgronden. Nieuwe wegen en sloten
werden gelegd en gegraven. En ook de berm
beplanting met meidoorns kon met het geld
van "Nieuw Walcheren" gerealiseerd worden.
Echter als veekering kwam de meidoorn niet
meer terug. Pas de laatste jaren zijn er weer
projecten, zoals "d' Aegen", waar men een stuk
heg kan adopteren. Bij Vrouwenpolder is een
voorbeeld te vinden naast de Munnikweg.
Meidoorn Foto:SLZ
Perevuur
Weer een andere bedreiging werd het
"perevuur"; een bacterie die (voornamelijk)
de meidoorn en perenbomen besmette. Men
dacht dat de meidoorn de aanstichter hiervan
was. Nu weten we dat ook de perenbomen de
besmettingsbronnen kunnen zijn. In 1966 had
Zeeland de twijfelachtige eer het "perevuur",
ook wel "bacterievuur" genoemd, als eerste
in Nederland te ontdekken. In ieder geval
was het "perevuur" een ramp voor de peren
bomen en een nachtmerrie voor fruittelers.
Grote delen met meidoorns werden rigoureus
gerooid en verbrand. In de duinen bleven ze
gelukkig staan, zodat daar de struik te bewon
deren is gebleven. In mei lijkt het of er een
laagje suiker over de duinen gestrooid is. Nu
worden er weer meidoorns geplant, behalve in
een straal van 500 meter rondom een produc
tie boomgaard. Er wordt via controles gepro
beerd het bacterievuur snel te ontdekken en
zo verspreiding te voorkomen.
SLZ doet deze controles voor het Waterschap op
Walcheren en tevens voor diverse particulieren in de
Zak van Zuid-Beveland en Zeeuws Vlaanderen
De Boom In LENTE 2011 Stichting Landschapsbeheer Zeeland
7
