Een lange zomerse dag op de akkers
Met een kleine ploeg mensen staan we
te schoffelen tussen de bieten. De zon
staat hoog aan de hemel. Iedereen werkt
in korte broek want het is broeierig weer.
Onafgebroken horen we de veldleeuwerik
zingen. Het is een heerlijk geluid. Dan is
het weer even helemaal stil en hoor je
alleen in de verte een tractor wat ronken.
Bij de akkerrand aangekomen zien we een
fraaie bloemenpracht met korenbloem en
klaproos. Wat later zien we een groepje
patrijzen tussen de bieten rondscharrelen.
Na de middag gaan we bonenruiters maken.
Met stokken moeten er oppers worden
gemaakt, waarover de geoogste bonen
worden gehangen. Het is best een precies
werkje. Als je het niet goed stapelt, valt alles
er makkelijk weer vanaf...
v\
Is dit een sfeerbeeld uit het boerenleven van
een eeuw geleden? Zomaar een werkdag zoals
destijds voor een groot deel van de Zeeuwse
inwoners heel gewoon was? Tegenwoordig
kent bijna niemand meer het traditionele
werk op de akkers. De modernisering van
de landbouw is vanzelfsprekend niet tegen
te houden. Maar het is toch wel jammer dat
hiermee de kennis en het beleven van het
aloude landschap steeds verder verloren
dreigt te gaan. Toch is het hier geschetste
plaatje er niet alleen een vanuit het verleden,
maar hopelijk ook weer een van de toekomst.
Want Stichting Landschapsbeheer Zeeland,
heeft in samenwerking met Het Zeeuwse
Landschap een nieuwe vrijwilligersploeg
opgestart: Werkploeg traditioneel agrarisch
natuurbeheer.
