Gekrompen dorpen op Walcheren weer beleefbaar Door: Sandra Dobbelaar, medewerker SLZ Verspreid over Walcheren liggen ver schillende gehuchten. Vaak klein en onopvallend. Vroeger waren ze echter groter en in het bezit van een kerk. Alleen al binnen de gemeentegrenzen van Veere gaat het om 10 plaatsen maar ook elders op Walcheren kunnen we gehuchten met een soortgelijke geschiedenis aantreffen. We noemen ze: 'Gekrompen dorpen'. Vanaf de achtste eeuw na Christus woonde men op Walcheren in verspreid gelegen boerderijen. Die bouwde men bij voor keur op de hogere en drogere delen: de kreekruggen. Daar lagen ook de wegen en de akkers. Tussen de kreekruggen lagen de poelgebieden. Het was daar nat en men gebruikte deze gebieden als weiland en om er veen op te graven. Echte dorpen waren er nog niet. Soms bouwde men boerderijen dicht bij elkaar, maar meer dan een gehucht ontstond er niet. Dat veranderde ongeveer in de twaalfde eeuw. Het eiland Walcheren was ondertussen omgeven door een veilige dijk en de bevolking groeide. Parochies werden gesticht en kerken gebouwd. Dat gebeurde meestal op plaatsen waar al wat mensen bij elkaar woonden. Rondom de kerken kwamen steeds meer mensen te wonen. Toch ging het niet met elk dorp even goed. Soms woonden er te weinig mensen om de kerk te onderhou den. Andere dorpen lagen op een ongunstige plaats met te weinig uitbreidingsmogelijkhe den. Bovendien werden de laaggelegen poel- gebieden, door het afgraven van veen, steeds lager en dus natter. Ruïne Tijdens de Beeldenstorm en de Tachtigjarige Oorlog werden in veel plaatsen de kerkgebou wen verwoest. Vaak bleef er niet veel meer dan Restant van de kerk van Buttinge Alle foto's: Sandra Dobbelaar 2

Tijdschriftenbank Zeeland

Landschapsbeheer Zeeland - de Boom in | 2011 | | pagina 4