Gekrompen
dorpen op
Walcheren
weer
beleefbaar
Door: Sandra Dobbelaar, medewerker SLZ
Verspreid over Walcheren liggen ver
schillende gehuchten. Vaak klein en
onopvallend. Vroeger waren ze echter
groter en in het bezit van een kerk.
Alleen al binnen de gemeentegrenzen
van Veere gaat het om 10 plaatsen
maar ook elders op Walcheren kunnen
we gehuchten met een soortgelijke
geschiedenis aantreffen. We noemen
ze: 'Gekrompen dorpen'.
Vanaf de achtste eeuw na Christus woonde
men op Walcheren in verspreid gelegen
boerderijen. Die bouwde men bij voor
keur op de hogere en drogere delen: de
kreekruggen. Daar lagen ook de wegen en
de akkers. Tussen de kreekruggen lagen de
poelgebieden. Het was daar nat en men
gebruikte deze gebieden als weiland en om
er veen op te graven. Echte dorpen waren
er nog niet. Soms bouwde men boerderijen
dicht bij elkaar, maar meer dan een gehucht
ontstond er niet. Dat veranderde ongeveer in
de twaalfde eeuw. Het eiland Walcheren was
ondertussen omgeven door een veilige dijk
en de bevolking groeide. Parochies werden
gesticht en kerken gebouwd. Dat gebeurde
meestal op plaatsen waar al wat mensen bij
elkaar woonden. Rondom de kerken kwamen
steeds meer mensen te wonen. Toch ging het
niet met elk dorp even goed. Soms woonden
er te weinig mensen om de kerk te onderhou
den. Andere dorpen lagen op een ongunstige
plaats met te weinig uitbreidingsmogelijkhe
den. Bovendien werden de laaggelegen poel-
gebieden, door het afgraven van veen, steeds
lager en dus natter.
Ruïne
Tijdens de Beeldenstorm en de Tachtigjarige
Oorlog werden in veel plaatsen de kerkgebou
wen verwoest. Vaak bleef er niet veel meer dan
Restant van de kerk van Buttinge
Alle foto's: Sandra Dobbelaar
2