Het zonnetje staat al aardig hoog als
we een onverhard pad op lopen vlakbij
Kapellebrug. Het is er prachtig: kleine
hollebollige weilanden, oude knotwilgen,
enorme dikke populieren. Het pad gaat
verder door het bos en langs watertjes.
De naam van het pad, Galgeveldstraat
bezorgt me rillingen. Ineens blijken
we langs de landsgrens te wandelen.
Tussen de wel bekende gietijzeren
Rijksgrenspalen, staan verschillende tus-
senstenen. Die laten zien, hoe grillig de
grens hier eigenlijk loopt, anders dan op
de kaart. Dan weer staan ze verscholen
in het bos, dan weer pal langs het pad.
Een strook land waar in het verleden
vaak wat om te doen is geweest. Vroeger
zou je hier waarschijnlijk niet zo mak
kelijk hebben kunnen lopen. Een stuk
verder langs de grens staan op verschil
lende plaatsen bijzondere grenspalen
met de Oostenrijkse adelaar, het wapen
van Oostenrijk er op. De grens overstekend,
wandel je zo door de geschiedenis: via Spanje
en Oostenrijk naar het naar het Koninkrijk
van nu, bij wijze van spreken. Toch wel heel
bijzonder!
We lopen verder door het bos. Langs het pad
staan stukken natuursteen. De bovenste helf
ten zijn wit geverfd. Een passant weet ons te
vertellen dat dit geen grenspalen zijn, maar
wegmarkeringen. Het pad, de Geeststraat,
was in de 17e eeuw een belangrijke verbin
ding tussen Hulst en Klinge. Had het iets te
maken met het kerkbezoek, omdat de Rooms
Katholieke godsdienst in het Land van Hulst
niet openbaar beleden mocht worden?
Bekend is dat er geen schuurkerken waren
toegestaan. Paters uit Hulst hadden een kerk
in Klinge, mede opgericht voor mensen uit
het Land van Hulst. Aan de poort van Hulst
moest poortgeld worden betaald en men
mocht slechts een bepaalde route volgen.
De Boom In - Herfst 2014 - Stichting Landschapsbeheer Zeeland
3
