wat meer aandacht aan die route. Omdat
wij door de hele streek rijden, kan ik je
trouwens zo vertellen waar veel gewan
deld wordt en welke paden nauwelijks
bezoekers trekken. Dat is zeker iets om
bij de ontwikkeling van Wandelnetwerk
Zeeland rekening mee te houden,"
benadrukt Ivo. "Sommige paden worden
begraasd door koeien of schapen," vertelt
Johan. "Vanmorgen had ik een loslopend
trekpaard op het pad. Tja, je weet nooit
hoe zo'n dier zal reageren, dus dan moet
het gas er af. Een beetje respect voor die
kolossen." Grinnikend: "op een dag waren
we geconcentreerd met de bosmaaier
bezig. Ik schrok me een ongeluk toen er
opeens twee dames achter me stonden.
Laten we zeggen dat ze er nogal opval
lend uit zagen, dat hielp ook niet echt."
Wat vraagt oplettendheid?
"Moeilijk is het als je langs een steile
slootkant moet rijden. Het riet kan er
anderhalve meter hoog staan, dan zie je
ook nog eens slecht waar je kunt rijden.
Soms zit je vast in een ploegvoor of heb je
te maken met heel natte sporen, dan kan
de machine gaan glijden. In zulke situaties
zit je heel wat minder op je gemak, ook al
zit er een rolbeugel op de machine! Het is
iedere keer een verrassing wat je tegen-
komt. Met z'n tweeën is het gezellig en we
kunnen elkaar goed afwisselen.
Kijk, die onverharde paden zijn met afstand
de mooiste van het Wandelnetwerk Zeeland.
We komen op heel rustige terreinen. Er valt
zeker genoeg te zien. Zo troffen we vorig jaar
een reeks scherpe kogels aan op het pad.
De sloot was net gebaggerd en waarschijn
lijk lagen ze daar in. De politie is er nog bij
geweest. En laatst lag er een stroperslijn in de
watergang. Ja, dan gaan we even op onder
zoek, hè. Er zat een grote karper aan, maar
aan de haak kon je een walvis ophalen! Die vis
hebben we natuurlijk vrijgelaten."
Detail klepels
Alle foto's: SLZ
