en je eigen verhalen lopen. En het is
geweldig, dat het zich steeds verder uit
breidt (bijna alle provincies hebben nu
wandelnetwerken met knooppunten
systemen) en aansluit op wandelpaden
in België. En dat het ook echt om wandel
paadjes gaat, waar geen ruiter of fietser
komt. Het is gemakkelijker een stilstaan
de wandelaar dan een stilstaande fietser
te zijn, je kunt even bukken om iets van
dichtbij te bekijken. Bertold Brecht zei
het al: ik sta even stil en dat is een hele
vooruitgang.
Vlakbij Sas van Gent, toen ik net mijn
vroegere aardrijkskundelessen herhaalde,
zag ik plotseling een heel donker, bijna
zwarte ree telkens boven het hoge graan
uit springen, met vier poten tegelijk. Als
hij neerkwam, waren alleen zijn oren nog
zichtbaar. Het was met eenzelfde regel
maat, maar tegelijkertijd ook abruptheid
zoals in de tunnel naar Zeeuws-
Vlaanderen de schaduw van een achter
op een auto staande fiets bij elke verlich
tingsbron van de fiets wegsprong en weer
terug. Een rij bomen was tot kale palen
gesnoeid, maar overal rondom de stam
kwamen er plukken bladeren uit kroezen.
De schoonheid van zevenblad, dat in een
strak ritme dakpansgewijs het dijklichaam
totaal bekleedde. Huize Plexat had zonder
meer gelijk, wat een ruimte om haar heen.
De blaadjes van de populieren smeulden
en flikkerden op wind en zon. Naarmate de
lucht donkerder werd, begonnen er meer
vogels te zingen. Ronde plakkaten klavers
tussen het verse gras als mooi aangelegde
perkjes. Drie lege grijsgroene eierschalen.
Duistere doorkijkjes in het dennenbos.
Zoveel afwisseling van landschap en de hele
weg lang geen andere wandelaar tegen
gekomen. En zulk goed wandelweer, die
dreigende luchten boven het vlakke land,
waar de hemel sowieso de baas blijft. Ik
geloof het echt, ze hebben dit pad voor mij
gemaakt.
Meer teksten en afbeeldingen over teja's
wandelingen kunt u vinden op haar website
bij eigen teksten: www.tejavanhoften.nl
De schapen lopen met ons mee!
Foto: Geziena de Moor
Zeeuws-Vlaanderen
De Boom In Herfst 2016 Stichting Landschapsbeheer Zeeland
5
