Van onder!
Door: Ruud Dijkstra, vrijwilliger Werkgroep Landschapsverzorging Walcheren
Bestemming bereikt! Tien voor negen. Tevreden
zet ik mijn fiets onder een afdak naast een oude
trekker. Mooi op tijd. Onderweg heb ik het lang
zaam licht zien worden boven het Sloe. 't Was
glibberig op sommige plekken, ben bijna onder
uitgegaan.
Knotters en Slepers
De opkomst is 15 man, niet slecht. Even later zit ik
in mijn wilg. Grappig hoe verschillend we zijn.
In onze groep zitten knotters en slepers. Bij de
knotters heb je fanatieke en langzame, preciezen
en rekkelijken. Bij de slepers iets dergelijks:
drukke slepers die tak na tak afvoeren en ande
ren die een babbel tussendoor net zo belangrijk
vinden. Mooie rillen maken doen we niet zo vaak,
jammer eigenlijk.
Mijn boom
Vandaag ga ik voor knotten. Ik kies mijn boom.
Ben niet zo snel dus ik neem geen 4-pitter, die
krijg ik vandaag niet klaar, die laat ik voor de snel
le jongens. Maar ook niet zo'n krieltje, je moet er
na afloop wel een beetje eer van hebben en er
in ieder geval in kunnen zitten. Zo vinden we
wonderwel snel allemaal een eigen taak.
In 'mijn' boom maak ik kennis met de gasten die
in zo'n knot groeien, althans de plantaardige, de
vogels zijn gevlogen. Moet denken aan verschil
tussen planten en beestjes. Wilg en ik bijvoor
beeld. Twee vormen van leven die wij kennen.
Maar stel, op een verre planeet wonen alleen
maar beestjes die wel kunnen denken. Zouden
die kunnen bedenken dat er een andere levens
vorm mogelijk is dan die zij kennen? Denk het
niet, die kennen alleen maar beestjes. En hier op
aarde kan een kind zeggen: ja hoor: planten!
Ruud Dijkstra
Foto: SLZ
Op onze beurt: kunnen wij ons nog een derde
vorm van leven indenken? Ja, een virus mis
schien, maar hoe die er dan uitziet kan ik me
nauwelijks voorstellen, een beetje incomplete
mengvorm... Een vierde duidelijk andere vorm
dan.. Lukt me nu niet. Een nieuwe letter zou nog
wel gaan, een elfde cijfer ook nog wel. En een
duidelijk nieuwe kleur, anders dan wij kennen.
nee, dat gaat ook niet lukken. Zie nu wel mooie
fijne kleurnuances in de lucht trouwens, nu het
zonnetje een beetje doorkomt. Vanonder! Ik heb
toch weer een tak doorgezaagd, de tak gaat val
len. Weet niet eens of wilgen voelen dat er aan ze
gezaagd wordt. In zekere zin doen ze dat wel,
want ze reageren er op door een wondweefsel te
maken. Nou even concentreren, op deze tak blijkt
spanning te staan. Zou wilg een boodschap aan
mij wil geven? Zonder in gedachten af te dwalen
gaan er nu nog vier takken af en dan klinkt 't:
koffie! Ik zak af, weer twee benen op de grond,
bij de mensen. Pauze. er wordt geen kalfje
geboren tijdens de koffie vandaag.
Dit is mijn hof
Na de koffie weer naar onze werkplek. Ik ben een
van de laatsten, maar mijn wilg is nog vrij.
