Zo hoort het. Ik ga hem afmaken. Ik klim de
boom weer in. Moet denken aan mijn suggesties
naar de redactie van 'De Boom In': een vaste
column en van tijd tot tijd een boekbespreking
van een boek dat interessant is voor ons SLZ-ers.
Zo heb ik net 'Dit is mijn hof' gelezen van de
Vlaming Chris de Stoop. Over de uitbreiding van
de Antwerpse haven, onteigeningen van land
bouwgrond en boerenhoeves, het scheppen van
Nieuwe Natuur. Voor een journalist emotioneel
geschreven, voor een actievoerder juist redelijk
zakelijk. Denk dat de meesten van ons dit - net
als ik - geboeid zullen lezen. Dus enige aandacht
in 'De Boom In' is een service aan jullie. Toevallig,
nee terecht, is er de laatste weken in Zeeland
veel aandacht voor dit boek en Chris de Stoop
geweest. 't Heeft inmiddels de Zeeuwse Boeken
prijs gekregen. Dus lijkt een boekbespreking hier
inmiddels overbodig.
Onbekommerd
Ik zaag weer een forse tak af. Gezien vanuit de
wilg is dit ook wel een onteigening. En zit ik nu
ook Nieuwe Natuur te creëren. Vanonder!
Goed, die column dan? Een stukje met een wat
ongebruikelijke insteek over een onderwerp
betreffende het Zeeuwse Land en zijn beheer.
Liefst met een beetje humor, op z'n minst toch
met een knipoog. En beknopt (nou niet afdwa
len omdat ik opeens dat woord beknopt zo'n
treffend woord vind). Zie daar maar eens een
auteur voor te vinden.
Weliswaar hebben wij een verrassende diversi
teit en mogelijk kwaliteit in onze gelederen
maar.dus.tja kweenie. Ik ga het niet doen.
Een column of boekbespreking schrijven is
niks voor mij. Ik hou het bij het lekker onbe
kommerd knotten, zittend in mijn boom,
twee meter boven het maaiveld. Zo, deze is
klaar, werd ook tijd, het is inmiddels vijf over
twaalf. Ik kap er mee. De laatste tak wankelt.
Van onder!
Dwalende gedachten - foto: Ruud Dijkstra
De Boom In Winter 2016 Stichting Landschapsbeheer Zeeland
