worden. De hoop was ook dat de geschuts-
bunkers buiten gevecht gesteld zouden
worden en dat de verbindingswegen onbe
gaanbaar zouden worden. Het water rukte
echter niet snel genoeg op. Daarom werd
enkele dagen later ook de Nolledijk iets ten
westen van Vlissingen gebombardeerd,
samen met de dijk ten westen van Fort
Rammekens. Weer vier dagen later werd
ook de dijk ten noordwesten van Veere
gebombardeerd. Aan alle kanten kon nu de
zee Walcheren binnenstromen. Ruim 70%
van Walcheren kwam onder water te staan.
Nadat in november de Duitsers hadden
gecapituleerd werd al op bescheiden
schaal begonnen met het herstel van de
dijken. Doordat echter een groot deel van
Nederland pas in mei 1945 werd bevrijd,
ontbrak het aan voldoende menskracht en
materialen hiervoor. Pas na de bevrijding
van Nederland ging het sneller en werden
in het najaar van 1945 de gaten bij
Vlissingen, Westkapelle en Veere gedicht.
Pas in februari 1946 werd het gat bij Fort
Rammekens gedicht. Vervolgens werd een
gat gemaakt in de dijk van het kanaal door
Walcheren, waarna de droogmaking van
Walcheren zonder pompen kon plaats vin
den. Bij eb werden dan de sluizen bij Veere
en Vlissingen opengezet.
Hoewel het water toen vrij snel weg was,
bleven met name direct achter de voorma
lige gaten in de dijken de restanten achter
van de dijkdoorbraken. Door de hoge
stroomsnelheid waren daar diepe geulen
uitgesleten. Deze zien we nog steeds terug
in het landschap in de vorm van de
Walcherse kreken.
