luwte zwemmen wat meeuwen en jonge
futen en tegen de kant staat een kleine
zilverreiger te schuilen. Als we de bocht
omgaan zie ik dat we een mooie
zitbank gemist hebben! Ik hoor het
klagende gekwaak van wilde eenden en
even later zie ik tientallen paartjes zwem
men in een kreek. Alle smienten vluchten
naar het uiteinde van de plas, duidelijk
niet gediend van bezoekers.
Bij Kp 94 wordt gewaarschuwd voorzichtig
de Polredijk over te steken. Wij komen uit
bij een parkeerpleintje en draaien la een
bosje in, langs een 'tiendsteen'.
Dus eeuwen terug werd daar reeds 10%
belasting geheven door de kerk.
Krekengebied
We lopen nu het krekengebied in, dat ont
staan is door het bombardement voor de
Inundatie van Walcheren op 11 oktober
1944. Pas een jaar later was het gat
gedicht. De bossen, die er nu omheen
staan zijn in de jaren'60 aangelegd en
vormen een mooi wandelgebied, maar
voor mij is het enigszins desoriënterend,
want ik kijk liever de wijde ruimte in. Het
lijkt nu alsof ik van mijn route afdwaal,
maar uiteindelijk kom ik toch weer op de
Polredijk uit, na een moderne brug met
uitzicht over de kreek richting Gapinge.
In een boom zitten aalscholvers zich te
drogen.
Bordje met info over het krekengebied Veere
Omgezaagde essen
Na Kp 15 worden we eerst aangenaam
verrast door een kleurrijke akkerrand
maar even later lijkt het wel of er een
bom is gevallen. Het pad is bedekt met
omgezaagde essen, gevallen in de
strijd van het waterschap tegen de
essentaksterfte. Na verwoede pogingen
er doorheen te komen zoeken we onze
weg door het kreupelhout, over een
akker en balancerend op een dikke
boomstam over een sloot naar het
einde. De enige sporen van betreding
hier zijn de afdrukken van de hoeven
van hertjes. Alvorens we, wederom, de
Polredijk oversteken lezen we de info
over het ontstaan van dit kreken
gebied. Het Inundatiemonument laten
we links liggen en gaan ra de zeedijk op.
Donker gat met schietgaten
We lopen boven langs zeilschool
'Het Veerse Gat'en volgen de bruine
bordjes tot we recht voor Veere komen
te staan, met de molen, het ravelijn en
de oude stadsmuren. Na Kp 74 komen
we boven op de stadsmuur terecht.
Hoe nu verder? In een palissaden hokje
vinden we het laatste bordje richting
Kp 12dat wijst ons de weg naar een
donker gat in de grond. We dalen de
granieten trap af en lopen een lange
donkere gang met schietgaten door
die ons uiteindelijk binnen de stads
wallen brengt, tegenover de Kaai met
zijn prachtige huizen.
Omdat het reeds over vieren is en de
laatste buurtbus van de week richting
Serooskerke rond 17.00u vertrekt is
het zaak eerst de bushalte te vinden.
Die staat aan het begin van De Kaai/
Mijnsherenstraat. Daar blijven we dan
maar schuilen in het bushokje voor de
miezerige regen.
Landschapsbeheer Zeeland - Winter 2019 - Samenwerken aan ons cultuurlandschap
25
