Memoires
van een
hoogstam-
snoeier
Door: Kees Tonkens, SLZ
Scheutinfectie bacterievuur. Foto: SLZ
Landschapsbeheer Zeeland Najaar 2022 Samenwerken aan ons cultuurlandschap
27
26
Waarden
Het is altijd fijn om te merken datje werk,
en het daarmee behaalde resultaat,
gewaardeerd worden. De laatste keer dat
we bij een klant waren bedankte de eige
naar onze hoogstambrigade uitdrukkelijk:
omdat we zijn boomgaard, door onze
jarenlange inzet, gemaakt hebben tot
wat die nu is. Waar hij in het begin zijn
bedenkingen over de aanpak had gehad,
was hij in de loop der tijd toch echt onder
indruk geraakt van het resultaat. Zeker als
hij dat vergeleek met andere boomgaar
den die onze aanpak hadden ontbeerd.
Waardering voelt goed maar roept ook
de vraag op om welke waarden het
eigenlijk gaat, en hoe die zich weer ver
houden tot andermans waarden. Daarbij
denk ik bijvoorbeeld aan de grote waarde
van vrijwilligers! Zij maken het land-
schapswerk in Zeeland sowieso mogelijk.
Hoe kijken zij naar de waarde van het
landschap? Of naar de waarde van het
vrijwilligerswerk voor henzelf? Om hun
inzet te behouden stelt SLZ zich dit soort
vragen ook zo nu en dan. De tijden ver
anderen immers altijd.
Ik heb in de ca. 28 jaar dat ik bij SLZ
actief ben veel ervaring en kennis opge
daan maar de vragen over het vakge
bied van hoogstamfruitbomen nemen
toe. Zeker nu de klimaatverandering ons
dagelijks confronteert met voorheen
onbekende belagers in de boomgaard
en het landschap.
Opa vertelt
Toen ik in 1995 via een banenpool-
regeling officieel medewerker van SLZ
werd leek deze Stichting nog niet veel
op de organisatie die zij inmiddels
geworden is.
We hadden iemand die zich naar de
buitenwereld toe "coördinator" noemde,
geen sprake van datje hem "directeur"
Kees Tonkens
Foto: SLZ
zou noemen. Werktekeningen wer
den met potlood op bruinig kring
looppapier gekrabbeld.
Maandstaten? Die bleken er wel te
zijn en er waren sommigen die ze af
en toe ook invulden, voor het geval
er eens op aangedrongen zou wor
den, bijv, tegen het eind van het jaar.
Ik herinner me ook dat we met een
stuk of 3 personen aan het eind van
de werkdag, staand op de laadbak
van een meermaals overgeverfde
groene pick-up een rotonde in het
centrum van Goes opreden.
We wisten wel dat het eigenlijk niet
zo mocht, maar dat deerde niet.
Ik bewaar veel leuke herinneringen
aan die tijd.
Bacterievuur
Al gauw kreeg ik ook de speciale taak
om me de bacterievuurbestrijding
eigen te maken. Vanaf mei stond er zs
ochtends vroeg regelmatig een ploeg
Zeeuws-Vlaamse vrijwilligers - waar
onder Lucien als voorman - voor mijn
deur in 's-Heer Abtskerke, om mij op
te halen voor controlerondes door de
zak van Zuid-Beveland. Bacterievuur
aantastingen waren er volop en die
knipten of zaagden we dan meteen
weg. Tussen de middag zaten we dan
met zijn allen bij mij thuis; Lucien
dronk warme chocolademelk en viel
daarna vaak prompt op de bank in
een hazenslaapje. Toen zijn indruk was
dat ik wel wist hoe het bacterievuur
