tllERIKZEE uitgezonderd, was
Middelburg de gaafst gebleven Zeeuwsche stad, en, in grooter
verband, de Nederlandsche stad met de kostbaarste relieken
uit ons nationaal bloeitijdperk. Haar ongerepte stukken stede-
schoon werden bijna nog meer gewaardeerd door den vreem
deling dan door den landgenoot, want de duizenden toeristen,
die in de zomermaanden naar Zeelands cultureel-historisch cen
trum stroomden, bestonden voor 't meerendeel uit buitenlan
ders. Toch werd Walcherens juweel ook in eigen land steeds
meer gewaardeerd, gezocht en bewonderd.
Rustig lag het de eeuwen door met zijn schoone fragmenten
uit de middeleeuwen en ons gouden tijdperk te droomen tus
schen zijn gave hooge wallen, totdat op 17 Mei '40 het noodlot
over de stad kwam. Uit ruwe vernielingszucht bestrooiden de
Duitsche vliegers haar teere pracht met vrachten bommen en
lieten zij, uit zware batterijen, die in den Zuid-Bevelandschen
Schengepolder stonden, honderden granaten er op neerhagelen.
Wat het rondspattend metaal heel liet, werd verteerd door het
zengende vuur, dat heele straten gulzig uitvrat. Het was aan de
vlammen, dat het wonderwerk der Keldermans, het stadhuis,
ten prooi viel; evenzoo het unieke Abdij complex, dat bekroond
werd met den monumentalen Langen Jan", wiens spits in den
nacht van 17 op 18 Mei met donderend geweld bezweek; tot
pulver verbrandde de grootste provinciale bibliotheek met 90 pro
cent van haar boekenschat; de ragfijne „Steenrotse" en zoo menig
ander pand, dat getuigde van kunstenaarschap der oud-Hol-
landsche ambachtslui.
Tevergeefs slneekte burgemeester van Walré de Bordes de
doortrekkende Duitschers om hulp bij het blusschen; hun op
dracht had immers anders geluid. Wel snelde uit den omtrek de
brandweer te hulp, doch toen woedde de hel reeds in zoo'n om
vang, dat hoogstens van beteugeling sprake kon zijn, maar niet
van redding.
Verwezen stond Zaterdag 18 Mei de teruggekeerde bevolking
te kijken naar wat haar restte van haar stad en haar bezit. Ruim
600 gebouwen en panden waren totaal verloren gegaan.
Middelburgs bestaan leek voorgoed geknakt. Zijn burgerij
scheen geen toekomst te hebben, maar met bewonderenswaar
dige energie werden, onder aansporing van het wakkere stads
bestuur, de handen uit de mouwen gestoken. Na eenige maanden
zag men langs Kaden en Dam de noodwinkels geopend. De ge
makkelijkst te repareeren huizen waren toen al hersteld. Voor
zoover huisraad niet werd geschonken, kochten bepaalde instan
ties't voor getroffenen aan. De herbouw begon! Het eene initiatief
mm
De Havendijk straat te Middel
burg werd eveneens een deel van
de enorme binnenzee.
(Foto John Merk)
Als een onverzadigbaarhongerig 4>cest
kroop het water overal tusschen in. De
Vlissingsche weg te Middelburg.
(Foto John Merk)
De historische gevel
der provinciale bi
bliotheek was in 1940
behouden gebleven.
De groote weg Middelburg-Souburg staat blank. Groote j,|
stapels wrakhout zijn hier komen aandrijven.
Hoe hoog het stond
en hoe ver. De Langevielesingel
den achtergrond 't Zand.
Ti/Tavh i
