7
tiEELANDS tuin, Walcheren,
was door zijn vele facetten een
stralend juweel in Neerlands kroon.
Waar vond men in een betrekkelijk
klein bestek zoo'n groote afwisse
ling in natuurschoon? Er was strand
en duin naast dijk en schor. Het
vlakke land wisselde af met be-
bossching, hakhout met struiken;
men kon genieten van de zee, zoo
wel als van de machtige Schelde-
armen, naast de kracht en het ge
weld van deze watergebieden lag
het haast levenlooze vlak van het
str2tklc6 IccLiicLctl
De bevolking gaf eenzelfde gevarieerd beeld te zien. Welk een
verschil tusschen de vlotte visscherslui uit Arnemuiden en de
stoere Westkappelaars, hoeveel onderscheid tusschen de arbeiders
in de industrieën en de landbouwers, conservatief tot in hun
kleeding, vreemd aan het nerveus gejacht der stedelingen en
stappend als koningen in eigen domein. Welk een contrast tus
schen het daverend rumoer op de Schelde-werf en de verdroomde
rust van het weinig verder gelegen Veere met zijn naar schoonheid
speurende kunstenaars-koloniewelk een tegenstelling zelfs nog
tusschen de steden Vlissingen en Middelburg zelf.
Een rijk en gewaardeerd bezit was Walcheren. De stroom
toeristen, die het bezocht, wies met de jaren.
Droef om het hart wordt het hem, die thans het boven water
komende, geschonden landschap ziet. Welk een ontluistering,
welk een ellende. Alle vegetatie, welke het zoute water dronk,
bezweek eraanvan de 19.000 woningen op Walcheren werden er
3.700 verwoest; y.yoozwaar en 3-600 licht beschadigd. Wat
overeind bleef, is aangevreten door het zilte nat; de golfslag
beukte deuren en ramen kapot, voor zoover ze alreeds niet door
bommen, granaten en mitrailleurkogels waren gekraakt; wegen
zijn ontzet of weggeslagen, slooten dichtgeslibd; de kleuren stier
ven, stank hangt overal. Verschrikkelijk is de tol geweest, welken
dit schoone land aan den oorlóg heeft moeten betalen.
Walcherens noodlot was, dat het lag in de Scheldemondmg,
dat het van strategisch belang was, doordat het met Zeeuwsch-
Vlaanderen den zeeweg naar Antwerpen beheerschte. Daarom
hebben de Duitschers vier jaar gewroet en gewerkt om het eiland
tot één bunker-bastion te maken, daarom rezen de geweldige
mammouth-kazematten langs dijken en duinen op en daarom
ook moesten de geallieerden dit heerlijke gewest prijsgeven aan
de golven, want van Walcherens bezit hing op een gegeven mo
ment de uitslag van den oorlog in het westen af.
En wat het water niet vermocht, werd voltooid met verschrik
kelijke bombardementen en beschietingen.
Het merkwaardige deed zich echter voor, dat de eerst van huis
en hof verjaagden en later van huis en have beroofden, die de
ballingschap ingingen met de armoede voor oogen, geen klacht
hebben geuit over de onmetelijke narigheid, die zij doorstaan
moesten. Zonder morren namen zij hun vreeselijk lot aan, zedelijk
gesterkt door hun geweldig Godsvertrouwen en door het stalend
besef, dat dit, hun offer, noodig was voor de bevrijding van
geheel Nederland.
Met hetzelfde enthousiasme, dat overal elders heerschte, hebben
de Walphenaren dan ook de Engelschen begroet, die na bestorming
der kust bij Vlissingen en Westkapelle steden en dorpen kwanten
bevrijden van het gehate juk. Wat zij nog konden missen, werd
den Royal Marine Comrhando's aangeboden. Geen geallieerd
soldaat zal ooit eenige rancune bemerkt hebben bij deze men
T t
Toen de Vlisslngsche
weg was drooggevallen,
kwamen de ruines beter
in zicht. (Archief Druk
kerij Altorffer.)
Foto hierboven:
Zoo zagen de scherpe
oógen der R.A.F.-
vogels Middelburg en
omgeving op hun ver
kenningstochten tij
dens de inundatie.
Het Middelburgsche
wegje heeft zich be
scheiden teruggetrok
ken onder den water
spiegel. (Archief
Drukkerij Altorffer)
