als Duitsche boer
Veel van het tvefk, dat in Nederland de
paarden moeden verrichten, gebeurt in het
Oosten van Duitschland met de ietwat
tragedoch oersterke ossen.
Ossew voor de schoffelmachine.
Onze tegenwoordige woning het ge
boortehuis van Werner Siemens, de uit-
vinder o.a. van de dynamo, wiens vader
eveneens verwalterop dit bedrijf was.
(Foto's Landstand-Botjes)
van 's morgens vier tot vaak "s avonds om
acht. Och Sh dan wordt men Bood, ik ten
minste verschrikkelijk Bood, op Communis-'
tisch af, vooral toen ik eens in Hamburg
kwam en heele optochten zag van verhon
gerde werklooKe menschen.
De vróuwen verrichten toen alle arbeid, de
mannen daarentegen zaten voor het huis
hun pijpje te rooken, gingen zoo tegen 9 uur
stempelen, om vervolgens het eten klaar te
hebber als Moeder de vrouw van den boër
kwam.
En de boeir? Laten we er niet veel over spre
ken.
Uit dit alles moet men nu niet opmaken, dat
alle menschen hier lid zdjn van de Nat. Soc.
Beweging.- Het tegendeel is waar, leden zijn
er maar enkele, bij ons in het dorp maar
een stuk of tien.
Ook zijn dat niet altijd de beste Nat.-Soc.
De groote rest is geen lid, en wenscht dat
ook meestal niet te worden en of ze aange
nomen werden is weer een tweede vraag. Ze
zijn echter in gedachten Nat. Soc. en heb
ben het volste vertrouwen in hum leiders.
Uitzonderingen bevestigen de regel en zoo
ook hier, er zijn ook nog tegenstanders, maar
die treft men niet aam onder het volk. maar
in de „Hoogere Klassen". U weet wel, die
aristocraten, die in de verkiezingstijd zulke
groote „Volksmenschen" zijn.
Dat Engeland nog wel eens .over een revolu
tie praat is bespottelijk. Een revolutie wordt
gemaakt door het volk en niet door O.Z.O.
en Sorry-mannekes.
„Geld speelt geen rol" schreef ik, het geld
rolt en daardoor heeft men een algeheele
opleving gekregen Ik denk nog vaak aan den
tijd toen we in Nederland-leefden onder de
„Aanpassing Colijm". Hoe bang wij waren
om ook maar het hoogst noodige aan te
Bchaffen; meestal probeerden we dan nog,
om er een gulden af te praten. Tegenwoordig
wordt er op geld niet gekeken, „Het heeft
geen r 2 meer" hoort men vaak zeggen.
Maar 1 n al die opgespaarde dubbeltjes
en a:'j r onver, waarvan men mij vertelde,
dat er menschen waren die melkbussen vol
op zolder hebben staan, dan wel waarde? Als
men van plan ls ze er altijd, te laten staan
zeker niet. Och het is alles zoo denkbeel
dig, deze menschen zijn denkbeeldig rijk en
Innerlijk o zoo arm, want ze worden om al
deze dubbeltjes geen dag ouder of gelukki
ger.
Hier lacht mien om dergelijke dingen, maar
hier heeft men ook in het verleden meer ge
léérd.
(Wordt vervolgd).
VOOR eenige weken terug, is het 15 jaar
geleden dat de uitvinders van de electro
motor, Wemer von Siemens zijn dynamo aan
'een college van wetenschappelijke menschen
voorstelde.
Anders zou ik hiervan niet hebben gerept,
doch het toeval wil, dat wij in het huis waar
deze beroemdheid is geboren, wonen. De va
der van Weimer von Siemens was eens Ver
walter op dit bedrijf.
Het gebouw is dan ook verschrikkelijk oud,
evenals de verschillende bedrijfsgebouwen
Zoo is de schuur veel te klein en stoot men
elke vier meter op een stutk hout, het is
dan ook een heele toer om er 's zomers ko
ren in te pakken. Deze zomer hebben we al
les in twee groote veldschuren gestopt en
wat er niet inging hebben we afgedoracht.
Ook de koestal is oud en zoodoende onmo
dern, we zijn bezig ze te moderniseeren en
voor enkele maanden terug hebben we er
een melkkoelinrichtmg in laten timmeren.
Dit is heel practisch er. zeer hygiënisch, de
melk wordt nu van elke koe in een groote
trechter gegooid en ze stroomt dadelijk door
een buizeninstallatie van de koeleT in de
koelkamer die geheel afgesloten is van de
koestal
Achter de koestal hebben we veel te weinig
ruimte, maar nU staat er een gierkelder op
het program van 150.000 1. inhoud. Nu wordt
de geheele aanleg veel mooieT „en alles be
ton, zoodat ook dit euvel wordt verholpen.
Natuurlijk is hier veel geld mee gemoeid,
maar daar wordt niet op gekeken, zoo koch
ten we dit voorjaar een groote Rupstractor,
Voor 11.000 Mark. In bestelling zijn vervol
gens nog een BietenrooLmiachine, een Maai-
dorschmachine en vele andere dingen, zoo-
als b.v. vier groote luchttoandenwagens.
Nu veronderstellen de lezers misschien, dat
mijn patroon wel zeer rijk moet zijn. Dit is
echter heelemaal niet het geval en werken
we nog met een kleine schuld.
Met de kerstdagen waren we met vacantie
thuis, drie weken (onze vacantie werd door
betaald en-we kregen jzelfs nog dubbel sala
ris extra plus vrij reizen als „Weihnachts-
geschenk"), het zijn de mooiste dagen om
„Thuis" te zijn, speciaal als men in het bui
tenland werkt, voelt men zoo echt de Vader-
landsche band.
Ik trof daar een jongeman van mijn eigen
leeftijd die mij vertelde, dat hij na de
Kerstdagen ook wegging naar Duitschlami
als Verwalter op een bedrijf van 500 ha.
bouwland. De Duitsche taal beheerschte hij
tamelijk, maar hij had nog nooit op een
Duitsch bedrijf gewerkt. Toen ik hem vroeg
of hij er wel op aandurfde, was hij nogal
optimistisch, hij meende „Wat hier een slech
te bocT is is in Duitschland nog altijd een
goede boer". Ik zeg daarentegen „Dass war
einmahl". Zeker, ook hier is nog zeer veel te
verbeteren, maar door de eerste klas techni
sche voorlichting, staat het landbouwbedrijf
hier reeds op een hoog peil.
Met critiek moet men altijd voorzichtig zijn
en altijd de omstandigheden in acht nemen
waaronder iets tot stand komt. Zoo zal op
de Lüneburger Heide niet zooveel groeien als
in onze Noord-Oastpolder. Ook moet men
rekening houden met de portemounaie van
den Duitschen Boer van voor 1933. Verder
speelt in de jaren na 1933 het „Arbeiders
vraagstuk' een groote rol, en de allergrootste
rol speelt, wel de verschillende oorlogen die
Duitschland werden opgedrongen. Te vaak
moest de böer de ploeg ruilen voor het Se~
weer.
Dit zijn allen factoren, waar de Nederland-
sche boer niets mee had te maken. Wij kon
den ten allen tijde rustig voortgaan ons be
drijf te intensiveeren, om maar vooral tegen
de Koelie'* op te kunnen boksen.
Dat men hier de laatste jaren zoo is voor
uitgegaan, komt alleen door de Natiomaal-
Socialistische wereldbeschouwing, die een
andere is als de Democratische Vrijhandels
politiek.
Ik werkte in -1930 op een bedrijf in Slees-
wijk-Holstein, gewoon als boerenknecht voor
30 Mark in de maand met kost en inwoning
en ondervond aan den lijve welke slechte
arbeidsvoorwaarden men toentertijd had.
Ook de bedrijven waren in een slechte toe
stand, wat heelemaal geen wonder was, want
de toenmalige politiek was zoodanig, dat
men de duurdere mannelijke werkkrachten
niet kon betalen, ƒ-!: men zoodoende gedwon
gen was het werk te laten verrichten door
vrouwen of „Goedikobpe Knechts". Ik was
toen 18 jaar en heb er gewerkt als een ezel,
