B
c
3
Feest van de geheele dorpsfamilie
Ri
^IJSBERGEN, het dorpje aan den grooten
weg van Breda naar de Belgische grens,
is een van die Brabantsche dorpsgemeen
schappen, binnen welker omslotenheid de
eenvoudige zeden en gewoonten nog zooveel,,
mogelijk worden bewaard. Daar leven
ie menschen nog in 'n familairen kring,
vreugde en rouw zijn de belevenissen
van alle dorpsbewoners tesamen. Dit
is in Rijsbergen temeer merkwaar
dig,, omdat deze plaats wel zeer
sterk de zuigkracht van 't groote
verkeer en de nabijheid van be
langrijke stadsche volkscentra
ondervindt. Het pleit echter
voor de verbondenheid van
deze ras-Brabanders aan grond
en stam, dat zij desondanks
zichzelf zijn gebleven en dit
bewust ook blijven willen.
Een dezer dagen
heeft zich 't volk-
sche karakter van
Rijsbergen nog. 'ns
treffend gedemon
streerd in een al-
gemeene viering
van 'n feit dat in
Brabant steeds nog
in uitbundigheid
herdacht wordt, het gouden huwelijksfeest van
dorpsgenooten. Ofschoon gouden bruiloften in
Brabant zeker geen zeldzaamheid zijn en een
blad als dit geen actualiteitskrant kan zijn, willen
we er ditmaal toch eens onze aandacht aan be
steden, omdat bij deze viering het accent geheel
lag op de folkloristische tradities.
Het was het gouden huwelijk van het echtpaar
v. d. Zanden van Ham. Het echtpaar zelf wilde
er met zijn gouden bruiloft eigenlijk doorheen
glippen, 't Is immers een „kwaje" tijd om nu
feest te vieren en zoo. Maar daarvan kwamen
de dorpelingen niet in. Er zou en moest gefeest
worden.
En zoo stak zich de buurtschap Tichelt in feest
gewaad om er eens een prettigen feestdag van
te maken.
Reeds eer haddep de Rijsbergenaren uiting ge
geven van hun diepen gemeenschapszin tegen
over het thans gouden paar. Het is de familie
van der Zanden in de afgeloopen 50 jaar niet
steeds vóór dén wind gegaan. Maar eens werd
ze toch wel heel erg getroffen, toen een drietal
koeien, opgespaard na jaren van onafgebroken
arbeid en groote soberheid, haar binnen enkele
dagen.door ziekte werden ontnomen. Toen voelden
de Rijsbergenaren met de familie den zwaren
slag mee. Maar daar bleef het niet bij. Spoedig
was v. d. Zanden, dank zij dat medeleven, in 't
bezit van een kalfje.
Kon het wel anders of de buurtschap wilde op
nieuw uiting geven van haar hartelijke genegen
heid, nu de gouden huwelijksdag voor dat ar
beidzame echtpaar was gekomen. Handen werden
ineen geslagen, een feestcomité opgericht en toen,
spoedig ruim 400.bijeen waren gebracht,
konden de voorbereidingen voor dezen feestdag
worden getroffen. Het is een waren feestdag ge
worden. Eén, waaraan de geheele gemeente heeft
deelgenomen. In een historisch-folkloristischen
stoet is het bruidspaar va,n zijn woning naar de
kerk gebracht, waar in een H. Mis God dank
werd gebracht voor het bileven van dezen dag.
Daarna werd een zegetocht gemaakt door hét
geheele dorp en terug naar de woning van de
feestelingen.
Het was 'n jubeltocht. Qsen Rijsbergenaar, of
hij had het werk neergelegd.
„I
ri:
Pi
bi
la
o\
De stoet
De historisch-folklorische optocht vertolkte perio
den uit het leven van de feestelingen, waarin ook
oude kleeding, zeden en gejvoonten der Rijsberge
naren van voorheen naar voren werden gebracht.
Met de gebruikelijke kleeding van ruim 50 jaren
terug, waren deelneemste's en deelnemers aan
den stoet getooid. De maijnen droegen de hooge
zijden pet, losse blauwe kibl met rooden stropdas
en witte klompen. Allen, rekten de gebruikelijke
korte steenen pijp met afsriit-dop. Het vrouwelijk
deel droeg op 't hoofd óf (je kapvormige strooien
hoed óf mutsje met witten rand en was gesierd
met zwarten pellerine of dito omslagdoek en
zrj den rok.
De stoet werd geopend door Garde-d'honneurs,
waar achter de Harmonie „Caecilia". Hierna
kwam de oude trouwkoets, voor dezen keer
rijk van „goud" voorzien, waarin het gouden
paar met enkele bruidsmeisjes hadden plaats
genomen.
Hierachter een jong bruidspaar, de bruid correct
in 't wit, de bruidegom in het zwart met hoogen
hoed: het beeld der feestelingen vóór 50 jaar. En
dan de versierde wagens, frisch groen, doorweven
met een kleurige bloementooi, waarop bruilofts
gasten of historische groepen hadden plaats ge
nomen, terwijl daar tusschen nog voortschreden
een koperen en zilveren bruidspaar, omgeven
