Beelden uit Oostland
w ANNEER er dus oorlog over een land kwam,
waarin zich Mennonieten hadden gevestigd, dan wezen
de oorspronkelijke bewoners al gauw naar de gehate
vreemdelingen, wiens zonen niet in den krijg behoef
den te gaan, doch thuis op de hoeve konden blijven.
En al waren de offers, die in zulke gevallen de Men
nonieten vrijwillig brachten, om te bewijzen, dat ook
zij voor hun nieuwe vaderland offers wilden brengen,
vaak zeer zwaar en groot, immer bleef de afgunst
bestaan.
Vonkjes
VRIJDAG 8 JANUARI 1948
DE LANDSTAND
PAG. 6
1. Verwoeste kerk in Dnjepropetrowsk
2. De Boerenleider in gesprek met den priester
van de Grieksch-Katholieke gemeente in zijn
zoojuist hersteld kerkgebouw.
SHet kerkje in Chortitza dat door de Bolsje
wisten werd gebruikt als bioscooplokaal.
li. Grieksch-Katholieke Kerk in Rowno.
Foto's: N. O. C.
Een uiterst zorgvuldige bewaring van den stalmest Is
heden een dringende noodzaak.
Zou men het verliespercentage van 30 tot 20 kunnen terug
brengen, dan beteekent dit een winst van duizenden ton
nen stikstof, kali en fosforzuur.
Een doelmatige behandeling van den stalmest kan het
tekort aan kunstmeststoffen voor een deel herstellen.
Ook in deze tijden geldt: Borstelen is voerenI
Nog zijn er vele bedrijven, waar gedurende de stalperlode
nooit een borstel of roskam gebruikt wordt.
Het aantal silo's In Nederland breidde zich zeer vilt. In
1935 waren er plm. 500, in 1940 bijna 6000. Sedert is dit
aantal nog toegenomen.
Het is van groot belang de p H van zjjn grond te kennen.
Aanwending van stalmest kan de bezwaren van een te
lage p H eenigszins verminderen.
Op zure gronden treedt magnesium-gebrek eerder op dan
op gronden met een hoogere p H.
Bemesting met kali 20 of 40 kan op perceelen, die niet
ruim van magnesium voorzien zyn, het optreden van
mg-gebrek in de hand werken, zoo ook het gebruik van
zgn. stikstofmeststoffen, als zwavelz. ammoniak.
Uit een verslag der proefvelden in Overijssel:
I)© practisehe boer dient het magnesium-vraagstuk als
volgt te zien:
Op gronden waarvan de p H in orde is en waarop om de
paar jaren aardappels verbouwd worden met patentkali,
behoeft voor magnesium-gebrek niet gevreesd te worden.
Op gronden met een te lage p H moet in de eerste plaats
een bekalking worden toegepast en veiligheidshalve kan
hiervoor een mager houdende kalkmeststof genomen
worden.
Een overbemesting alleen, om het magnesium, lean slechts
bjj hooge uitzondering worden toegepast, bijv., over een
gewas, dat sterk aan zure ziekte lijdt.
Goed melken kan uiergebreken voorkomen en is een ver-
eischte om de grootste hoeveelheid melk met het hoogste
vetgehalte te verkrijgen.
Het koopen van gedroogd gras van onbekende herkomst
is een vertrouwenszaak.
Men late een monster onderzoeken aan het proefstation
Maastricht.
Het ruw-eiwltgehalte bepaalt- de waarde. 16 procent ruw-
eiwit en lager is matig tot slecht, 18 procent en hooger
is goed tot best.
Voedering van varkens met vlasafval geeft slechte kwa*
liteit van spek en vleesch.
Het bacterie-leven in den grond kan men bevorderen doori
goede ontwatering, doeltreffende bewerking, onderbrenging
van organische stoffen, oordeelkundig kalken.
Gronden zonder bacterie-leven zijn doode gronden.
Houdt de stallen schoon en laat de zon en frlssche lucht
binnen kunnen treden.
Dit komt aan de gezondheid der dieren ten goede en be
vordert tevens een goede melkwinnlng.
Bij het bestellen van anrdappel-pootgóêd bédenke men,
dat de maat 85-45 de hoogste opbrengsten geeft.
By gebrukl van eigen pootgoed neme men een groote poter.
Onulat gij niet van deze wereld zijt,
daarom haten ze U"
Op deze pagina publiceeren wij de
tweede serie van de foto's, die ge
maakt zijn tijdens de reis van Boeren
leider Roskam door het land van de
Zwarte Aarde. Zij bewijzen, dat het
krachtige godsdienstige leven in Oost-
land na de verdwijning der Sovjets
weer volledig is opgebloeid.
raden in Moskou,-legden zij vrijwillig de wapens neer.
En in de geheele verdere periode hebben zij zich
steeds weerloos aan hun benden overgeleverd, vaak
voor het vuurpeleton nog de genade Gods over hun
pijnigers afsmeekend.
Daar de Sovjets geen enkele hoogere macht wilden
erkennen dan cïe macht van hun oppersten Raad,
was deze godsdienstigheid hun een doom in het oog.
De doopsgezinde kerken werden verwoest of onteerd:
in Chortitza werd er e^n bioscoop in gevestigd. Ergens
anders een paardenstal of een fabriek. Met het bin
nenrukken der Duitschers kwam aan dezen toestand
natuurlijk een einde. De troepen boden de bevolking
een behulpzame hand bij den opbouw van hun Gods
huizen en toen Boerenleider Roskam Chortitza be
zocht, kon men hem vol trotsch de Doopsgezinde kerk
tobnen, geheel hersteld en weder in gebruik. Ook in
Rowno gingen de Doopsgezinden al weer ter kerke,
terwijl de Grieksch-Katholieke kerk in zooverre her
steld was, dat hier bij het bezoek van den Boeren
leider den volgenden dag de diensten een aanvang
zouden nemen.
Wie zal de vreugde van die menschen beschrijven, die
eindelijk van een jarenlange onderdrukking en ver
volging waren bevrijd Is het een wonder, dat, ondanks
de vele dooden, die hier te betreuren zijn, toch nog een
jubelend danklied omhoog rijst tusschen deze een
voudige witte muren?
ARGUS.
Een sterk godsdienstig leven heeft
er steeds onder de Doopsgezinde
kolonisten geheerscht. Immers, hun
leer bracht hun er toe, nog voor de
kerkelijke dogma's en leerstellingen
de hoogste waarde toe te kennen aan
een levenswandel in den geest van
Christus' Evangelie, dus voor het
woord: de daad.
Toch heeft dit geloof hun telkens
zware beproevingen opgelegd. In een wereld van laster
en haat, van broodroof en onveiligheid, moesten hun
hechte gemeenschappen, waarin het „draagt elkanders
lasten" in de praktijk werd gebracht, en waarin vrede
en geluk steeds bloeiden, wel strjjd en afgunst wekken
Temeer waar de geloofsovertuiging hen verbood wape
nen te dragen of te voeren: Gij zult niet doodslaan"
was voor hen een heilig verbod.
Het was deze afgunst, die hen uit de Dantziger Werdte
verdreven had en in de Oekraine gevoerd. Waar de
Tsarina hun o.a. volledige vrijstelling van wapen
diensten beloofde. Toen een latere heerscher over Rus
land deze vrijstelling in wilde trekken, vroegen alle
doopsgezinde kolonisten in Petersburg hun passen aan:
liever trokken zij weer als ballingen dJe landen door,
dan hun leer ontrouw te worden.
Toch zou het eenmaal zoover komen, dat ook zij
de wapenen op zouden nemen. Toen de roode roovers-
benden het land afstroopten, moordend en schendend,
toen er van eenig centraal gezag geen sprake meer
was en nergens recht, veiligheid of bescherming, te vin
den, toen zijn eindelijk d<eze vrome menschen zoo tot
het uiterste gedreven, dat zij de wapenen opnamen
en het roode gespuis den toegang tot hun dorpen ont
zegden. Niet ter bescherming van hof of have, maar
om hun vrouwen en meisjes te bewaren voor een
lot, vreeselijker dan d"e dood.
Zoodra er echter ook maar weer van een schijntje
centraal gezag sprake was, het gezag van de Sovjet-
