GOED GEREEDSCHAP
D.
VRIJDAG 12 FEBRUARI 1943
DE LANDSTAND
PAG. 2
wil dienen dezelfde spreuk tot de zyne maakte, zou
er reeds thans veel meer tot stand komen. Kijken
niet te velen, ook onder onze boeren, nog naar wat
„men" er van zegt? En uit vrees dat de menschen
zullen kletsen, verzuimen ze dikwijls mee te bouwen.
E EN der gemachtigden voor aangelegenheden der
volksgemeenschap is Boerenleider E. J. ROSKAM Hzn.
namelijk voor den Landstand en de Bedrijfschap
pen op Landbouwgebied. Ook deze benoeming kon
worden verwacht en behoeft geen nadere toelichting.
De Landstand omvat een belangrijk deel der volks
gemeenschap en het is verheugend, dat op het terrein
van Landbouw en Visscherij twee personen als ge
machtigden zyn benoemd, die sedert de laatste jaren
in nauwe relatie staan en gezamenlijk met Mussert
zullen trachten het beste voor volk en boerenstand
te bereiken.
En de namen der andere Gemachtigden zijn een waar
borg voor den Leider en ons volk, dat zij krachtig
voort zullen gaan op den weg die is ingeslagen.
Mogen zy vooral spoedig het vertrouwen van dege
nen die nog wankelen t.o.v. het nationaal-socialisme
versterken en de twijfelaars tot medestrijders om
bouwen. Mogen zy slagen opdat ons volk de zegenin
gen van het werkelijke nationaal-socialisme deelach
tig zal worden in het Europa van morgen.
I N zijn rede op 13 December 1942 heeft de Rijks
commissaris medegedeeld, dat de Nederlanders door
d,en Führer niet als een overwonnen natie zullen wor
den behandeld doch in volstrekte rechtsgelijkheid
zullen deel hebben aan alle mogelijkheden die het
nieuwe Europa biedt door tegelijkertijd de taak en
de plichten op zich te nemen, die den dragers van
dit nieuwe Europa te wachten staan.
Deze uitspraak rs zeer belangrijk, óók voor ons agra
risch volksdeel. Wanneer ook onze akkerbouwers,
veehouders, tuinders en visschers in volstrekte rechts
gelijkheid zullen deel hebben aan hetgeen het nieuwe
Europa biedt, brengt dit vele plichten met zich. We
hebben er reeds vaker op gewezen, dat plichten en
rechten samen moeten gaan. Er zyn ook onder onze
Landstanders menschen, die den mond vol hebben over
de rechten, maar ^lie hun plichten helaas nog niet
altyd nakomen.
In plaats van hun melk, hun graan en hun aardap
pelen, behoudens voor eigen gezin, alle in te leve
ren, verkoopen ze nog in den zwarten handel.
Hopelyk is het een klein percentage dat aldus
handelt, maar zij bederven het d'kwijls voor '*e goed-
willenden.
We kennen de 'motieven die ze daarvoor gebruiken,
maar geen van alle zyn steekhoudend. Wanneer ech
ter opgemerkt zou worden, dat de officieele prijzen
die men ontvangt lager zijn dan byv. in Duitschland
en zij daarom, ook al doen ze hun plicht, toch niet
aan een rechtvaardigen prijs toekomen, is dat een
motief dat spreekt, maar dat niet gebruikt mag
worden om een deel van den oogst in den sluikhan
del te verkoopen.
Alles wat in den sluikhandel terecht komt, wordt ont
trokken aan de groote massa van onze volksgenoo-
ten die alleen kunnen koopen en soms nog niet
eens wat op de distributiebonnen verkrijgbaar is.
En de sluikhandelaars gebruiken, om zich schoon
te wasschen, zoo gaarne het motief, dat anders toch
alles naar Duitschland gaat. Alsof hun dat als
het zoo was ook nog iets kon schelen. Het gaat
hun nergens anders om dan om grof geld te verdie
nen. Geld en nog eens geld, dat willen ze hebben.
En het kan hun niet schelen of daardoor andere
voiksgenooten geduj»eerd worden. Zyn er hier en daar
helaas nog niet zulke boeren aan te wijzen?
ELUKKIG is de doorsnee boer uit ander hout
gesneden. Hy weet dat door zyn inzet op den akker
ons volk van den hongersnood gered kan worden.
Natuurlijk rekent by op een rechtvaardigen prijs voor
de door hem voortgebrachte producten, maar hy doet
zijn plicht, óók als deze zoo rechtvaardige prys
nog op zich Iaat wachten. Hij heeft verantwoordelijk
heidsbesef en plichtsgevoel al kykt hy natuurlijk ook
uit naar hen die zyn prijzen vaststellen.
Hoe zyn de pryzen in andere landen, met name m
Duitschland? Deze vraag is ons herhaaldelijk ge
steld. Het lijstje dat we hier laten volgen, vonden
we in „De Nieuwe Veldbode" van 15 Januari j.l. en
is ontleend aan de „Südost-Echo". De pryzen zijn
op grond van den officiedien Berlijnschen koers van
10 September 1942 omgerekend in Rijksmarken. Ze
hebben betrekking op t(arwe), r(ogge), g(erst), h(a-
ver) en m(ais). De landen zyn geplaatst in de volg
orde van den prijs dien ze hun boeren betalen.
'AT is het halve werk, ja zeker! En voor meni-
gen hoer een beetje meer nog, in drukken tijd, waarin
er te weinig handen zijn om aan te pakken
Daarom is het noodiger dan ooit om de winter
maanden terdege te benutten voor het verzorgen
van machines en gereedschappenwaar straks niets
aan mankeeren mag.
Maar eigenlijk moest ik me daar niet mee bemoeien,
omdat anderen dat wel doen.
Ik wou maar zeggen, dat bij goed gereedschap
meer gerekend moet worden dan men wel eens
denkt.
Als fitt er op aankomt, zijn w\j, menschen, het edel
ste gereedschap in de handen van den Schepper en
Onderhouder van het Leven.
En met dat gereedschap moet het zeker ook in orde
wezen, zorgvuldiger in orde, naarmate er groot er
werk wacht.
Nu weten wij zoetjesaan allemaal wel, welk een
geweldig werk er geddhn moet worden-als de pant
serwagens tot trekkers omgebouwd kunnen worden.
Verleden week heb ik er even op gewezendat de
jeugd dat karwei van de nieuwe bevolking van de
wijde Oostlanden en het bebouwen daarvan, in
hoofdzaak zal te doen hebben. Die jeugd moet
daarom klaar wezen om élk oogenblik te kunnen
toepakken.
Wat wil dat zeggen: klaar
zijn f
De N ederlandsche boeren-
jeugd is gewend om klaar te
zijn, die is goed bij, goed ge
schoold in het bedrjjf, zoowel
als op de studiebanken
daar mankeert niets aan!
Vélen zullen het zoo zien en zoo zeggen en voor
een groot deel hebben zij gelijk.
Als het er alleen om ging, daarginder grondbewer
ker en gewassenverpleger te zijnlaat ze maar
komen, die het beter kunnen.
Maar er is meer te doen!
Er moet daar een nieuwe samenleving groeien van
eer\ anderen stijl dan die <rr in het jongste verleden
was. Onze vrouwen en mannen moeten er een toe
komst vinden, een tehuis, een vaderland, hoe ge 't
maar noemen wilt. Zij moeten er eigen zijn en er
zich vertrouwd gevoelen, zij moeten er, om het
m<rUr met het modewoord te zeggen cultuur bezit
ten, cultuur, die zijzelf hebben te scheppen en te
behouden!
Duizenden en duizenden geven het hoogste offer
om de beschaving van het oude Europa te redden
haar ruimeren levensbodem te verschaffen.
Dat offer zou voor een belangrijk deel nutteloos
gebracht zijn, als er een geestelijk onvoldoei\de toe
geruste menschenmassa tiaar toe trok, zooals weleer
duizenden naar Amerika en Australië trokken om
daar weerstandsloos op te gaan in vreemde cultuur.
We moeten er niet aan denken, hoe het er in de
wereld zou hebben kunnen uitzien, als de naar het
Westen getrokken Germaansche boeren voldoende
toegerust en verzorgd waren uitgetrokken met den
bewusten wil om voor volk en ras ruimte te winnen
en een gelukkige toekomst voor het nageslacht!
Dan zouden nu geen Amerikanen strijden tegen
Europa, aan den kant van bolsjewisten en vrijmet
selaars.
Het baat niet, als we ons met zulk een „als" en
„dan" bezighouden.
Wij hebben te rekenen met de werkelijkheid.
Die werkelijkheid legt op de schouders van onze
jongeren den grootschen plicht om een nieuw rijk
te stichten en te behouden en tof ongekenden bloei
te brengen.
Wij willen een betere wereld, een wereld van sterke,
gezonde, zoo gelukkig mogelijke menschen, die we
ten, waarvoor zij leven.
De voorwaarden voor het ontstaan van zulk een
wereld moeten in vuur gedoopt en in bloed gehard
worden tot goed gereedschap. Dat zien en dat
ondergaan wij nu.
Een van die voorwaarden is, dat de levensstijl van
die nieuwe wereld meer Jboerenstyl moet wezen dan
deze van de oude wereld was.
Boerenstijl, dat is eenvoudige, ernstige, waardige
stijl, vol van een blijdschap, die van nature verwekt
wordt bij hen, die zich met vertróuwen aan het
Leven en zijn Schepper overgeeft als willig werk
tuig ten goede, hetzij, dat er hard mee geslagen,
hetzij dat er zachtkens mee gestreeld wordt.
Deze stijl moet het innerlijke bezit van onze jon
geren zijn, zal hij daarginder bloeien.
Maar deze styl zal zeker hier, in het oude land,
zyn rechten moeten hernemen, omdat het oude land
immer weer het nieuwe gees
telijk voeden zal.
Willen onze liederen daar
krachtig weerklinken, dan
moeten ze hier geleerd wor
den, zal een feestelijk gebeu
ren daar kleurrijk gevierd
worden, dan moet men van hier weten wat eigen
stijl is en zalnu ja, ge kunt zélf wél meer
voorbeelden noemen. Ik wil maar zeggen, dat we
er niet zijn met technisch goed geschoolde boeren-
jeugd uit te sturen.
De geestelijke rusting moet ook goed wezen en
vooral gericht op een vreugdevol bestaan, dat op
en neer gaat met de mildheid en de hardheid-der
natuur, dat zich richt op den hoogsten eerbied voor
het leven, dat deswege gedragen wordt door zuivere
zeden en eerlijke moraal, eerlijk in het ja, maar
ook in het neen zeggen tot het leven.
Het is niet een maar even naar het Óósten gaan
en gauw een smak geld verdienen, zooals we vroe
ger naar de Oost togen of naar Canadatoen èaar
niet zooveel grootkapitalisten boeren en handwer-
kers hadden leeren gebruiken als loonslaven.
Het is: naar het Oosten gaan om een geweldige
roeping te vervullen, een roeping van het edelste
leven.
De jeugd, die gaat, mag daarom verlangen, dat zij
als goed gereedschap gaan kan of als evén goed
gereedschap blijven moet om hier een gezond volk
te schragen en te onderhouden.
Wie zich maar ten deéle vxteeft in de kansen, die
een boerenvolk in een nieuxcha tijd geboden krijgt,
die zal grif toegeven: inderdaaH, dat is waard om
niets te sparen aan de vorming onzer kinderen
dat zij er klaar voor zijn! En die weet, hoe dom en
onverantwoord het is, om klein politiek gemier zijn
kinderen van deze vorming weg te houden.
Het is tijd om dat duidelijk te zeggen.
D. v. d. B.
t. r. g. h. m.
Roemenië 36.7 26.7 23.4 25.0
Italië 30.9 30.6 30.6
Croatië 30.0 30.0 27.5 30.0
Zwitserland 29.8 27.8 24.9 24.3 26.9
Servië 25.0 25.0 25.0 16.7
Finland 22.0 19.7 J9.2 15.0
Slowakije 21.5 \S.S 16.3 16.7 19.8
Duitschland 20.6 18.3 18.3 16.9
Noorwegen 20.3 19.9 19.6 18.2
Frankrijk 20.2 16.5 14.5 13.4
Denemarken 19.8 15.1 13.0 13.0
Spanje 19.8 18.1 14.1 13.0 23.0
Bulgarije 19.1 16.3 13.8 12.9
Hongarije 18.3 17.8 18.3 17.2
NEDERLAND 17.3 17.0 16.0 14.0 17.4
Portugal 17.2 11.9 13.2
Zweden 16.6 16.0 15.40 12.10
De Redactie van de „Nieuwe Veldbode" knoopte hier
de volgende beschouwing aan vast:
„Zooals men ziet, loopen deze prijzen sterk
uiteen, waarbij men bedenken moet, dat in het
ééne land de prikkel om bepaalde granen te
produceeren, meer nog versterkt moet worden
dan in het andere; dit verklaart de hooge pry
zen van Italië en Zwitserland, terwijl ze elders
door politieke motieven beïnvloed kunnen zijn.
Voor ons zyn natuurlijk het meest van belang
do eigen pryzen vergeleken bjj die van
Duitschland. De huidige prijsverhouding wordt
natuurlijk mede beïnvloed, door de verhouding
van mark en gulden, die een belangrijke wijzi
ging heeft ondergaan; was deze uitgebleven,
dan zouden onze graanprijzen in verhouding
hooger zyn en voor tarwe 21.6 en rogge 21.2
mark bedragen tegen in Duitschland thans
resp. 20.6 en 18.3. Men kan dus zeggen, dat
men wèl de valuta veranderd heeft, maar het
Ned. prijspeil, althans voor de granen, zich
nog niet heeft aangepast aan het Duitsche.
Natuurlijk zijn er tal van factoren, welke de
hierboven aangegeven prijzen beïnvloed heb
ben. Maar wanneer men ze bekijkt van het
standpunt van de nagestreefde Europeesche
ruimte, dan lijkt het er wel op, dat nog heel
wat te doen zal zijn, om tot een egalisatie te
komen, zooals deze byv. voor de Noord-Arae-
rikaansche ruimte bestaatf Daarbij is natuurlijk
van overwegenden invloed, wat de boer van
ieder land voor zijn graangeld kan koopen aan
consumptie- en indnstrieele goederen. Maar
dat zijn alles toekomstproblemen. Wanneer wij
