mmmMm
Over wapens tegen het
bolsjewisme
w IE zal het ons kwalyk nemen dat we deze week
aanvangen met iets te vertellen over hetgeen onze
oogen aanschouwden en onze ooren hoorden op een
zesdaagsche reis door het West-Duitsche industriege
bied? Dankbaar waren we dit te hebben meegemaakt,
zoodat wij het niet van „hooren zeggen" hebben als
we op enkele dingen de aandacht vestigen.
De Landbouw in
Nederland in
1942
ZEELAND
Indrukken en gedachten
2de Jaargang No. 7
Vrijdag 19 Februari 1943
anastana
In de eerste plaats dan hebben we tallooze fabrieken
in volle werking gezien, waren we onder in een steen
kolenmijn, waar het drukker was dan op het Utrecht-
sche spoorwegstation, aanschouwden en proefden we
producten die vervaardigd waren uit steenkolen-vet en
hout-suiker. Schrik niet lezer vooral niet gij, land
vrouw we aten cake die voor een belangrijk deel
uit materiaal was bereid dat aan steenkolen en hout
was onttrokken. We aten worst waarin eiwit was toe
gevoegd uit soja-boonen. En toen we in een der groot
ste levensmiddelenbedrijven van Europa vertoefden en
dat alles beleefden, keken mijn metgezellen me mede
lijdend aan, want ze wisten dat ik boer was. Vet uit
^steenkool, suiker uit hout, marmelade van in het wild
groeiende planten, eiwit uit elders groeiende sojaboo-
nen, wat voor plaats blijft er dan nog voor den boer?
Zoo vroegen hun oogen, maar mijn antwoord luidde:
ook al zouden alle producten van de boerderij vervan
gen kunnen worden, dan nog heeft de boerenstand als
bloedbron der natie een taak te vervullen en daarom
reeds zal zijn bedrijf de levensmiddelenfabriek aller
volkeren blijven. En we waren niet ongerust. Daarvoor
was trouwens geen enkele reden, want toen we in
dezelfde fabriek in het schaftlokaal kwamen, dat zeer
modern was ingericht, viel ons oog op mooie land
schapsschilderijen aan den wand, waarin de boerderij
tot haar recht kwam en ook op kernachtige spreuken
uit redevoeringen van Adolf Hitler of een zijner mede
werkers, waarin het verband met den bodem tot uit
drukking werd gebracht.
Het feit echter dat bekwame ingenieurs er in zjjn
geslaagd uit steenkool en hout en uit tal van andere
artikelen producten te vervaardigen voor menschelijke
consumptie en die anderzijds samenstellingen hebben
gevonden waarin veel eiwitrijk voedsel tot een klein
volume wordt samengevoegd om het gemakkelijk over
verren afstand (naar de fronten en in de U-booten) te
kunnen vervoeren, is een der zoovele getuigenissen van
de onverwoestbare wilskracht die het nieuwe Duitsch-
land in staat zal stellen dezen oorlog te winnen.
Alles wat we aanschouwden, ook op sociaal gebied
geeft dit volk het recht, het moreele recht op de over
winning om daarna tot verdere ontplooiing te komen,
den scheppenden GeVmaanschen mensch waardig.
En, wat we zeer belangrijk vonden, was zeker wel het
aanschouwen van woningen voor fabrieksarbeiders, die
op billijke voorwaarden tot hun eigen bezit werden
gemaakt. Een der grondprincipes van het nationaal-
socialisme is te komen tot een algemeene verbreiding
van bezit en dus wordt de heiligheid van het eigen
dom hoog gehouden. Het liberalisme erkent weliswaar
ook privaatbezit, maar gaf gelegenheid aan den een
om zich ten koste van den ander te verrijken. Niet de
gemeenschap, maar het eigen „ik" was doel. Zoo was
in elk geval de praktijk en velen kunnen ook in deze
dagen daar nog niet boven uit komen. Het commu
nisme wenscht daarentegen elk privaatbezit af te
schaffen. Zoo is het bolsjewisme derhalve het aller
grootste gevaar voor den eigengeërfden boerenstand
en voor ieder die door eigen prestatie en spaarzaam
heid, zonder de gemeenschap nadeel te berokkenen,
tracht tot meerdere welvaart te komen.
Wanneer we dit alles bedenken is het begrijpelijk dat
in een industriegebied waarin ongeveer twintig jaar
geleden de communisten nog de roode vlag der revo
lutie he >schen en talrijke aanhangers hadden, het
nationaal-socialisme van de daad meer en meer terrein
won, toen men in de praktijk zag wat het wilde. Niet
allen gelijk, ook niet het kapitaal voorop, maar de
arbeidende mensch en zijn prestatie in het middelpunt.
Zoo was de praktijk en daardoor werd de mogelijkheid
geschapen te komen tot eenig bezit, zoodat b.v. menig
arbeider reeds een eigen huisje het zjjne kan noemen.
Levensvreugde door arbeidsvreugde, ziedaar het motief
dat we overal op deze reis onderkenden.
Vakbekwaamheid, lenigheid en levenshouding, het zijn
begrippen, die bij den scheppenden mensch behooren.
Ze worden in dit enorme Duitsche industriegebied
sedert de machtsovername van jongsaf bjj de jeugd
aangekweekt. We hebben over de resultaten verbaasd
gestaan en we hopen dat de tyd niet ver meer zal zijn
dat ook onze Nederlandsche jongeren in alle schakee
ring op deze wijze zullen worden opgevoed tot karakter
volle raenschen die zich, van hun capaciteiten bewust,
geheel en al inzetten, zoodat zy inderdaad tengevolge
van ban capaciteiten bovenaan zullen staan ill de rij
der Germanen.
Het voert ons te ver op alles wat we zagen in te
gaan. We zouden u kunnen vertellen van het schitte
rende werk van de N.S.V. (Volksdienst) mogelijk ge
worden door vrijwillige bijdragen van het Duitsche
volk voor Winterhulp. We zouden u kunnen wijzen op
de vele kindertehuizen die we zagen, op de tehuizen
voor huismoeders, waar deze gedurende vier weken
vacantie genieten om nadien weer opgewekt haar be
langrijk werk in het gezin ter hand te kunnen nemen.
Dat alles vraagt teveel plaatsruimte, maar heeft ons
wel geïnspireerd u er op te wijzen dat Winterhulp en
Volksdienst hier te lande nog veel meer de geldelijke
aandacht verdienen als tot nog toe bij velen het geval
was.
Waarom gingen we naar dit West-Duitsche industrie
gebied? Om te zien wat er waar was van alle gruwel
verhalen over platgebombardeerde fabrieken, slecht-
gekleede, armoedig uitziende, mokkende menschen en
uitgehongerde kinderen.
Geen spaan is er van deze Engelsche beweringen over
gebleven. Alle fabrieken werken dag en nacht, niets
dan vastberaden mannen en vrouwen zagen we en
spraken we en vrooljjke, goed gekleede en goed uit
ziende kinderscharen trokken naar de scholen. Waren
er dan geen huizen stuk? Zeer zeker. Wel kerken, wel
particuliere woningen, wel een gerechtsgebouw en een
operagebouw van groote historische waarde, maar geen
fabrieken waarin oorlogsmateriaal wordt vervaardigd,
geen mynen waaruit de kolen in duizenden tonnen per
dag naar boven worden gebracht, geen levensmidde
lenbedrijven die werken voor het front.
Geheime wapens hebben we op dezen tocht wel ont
dekt. Niet in de fabrieken, maar in de harten van de
bewoners van dit gebied. De wapens: vastberadenheid
en geloof in de overwinning en in den Führer, wat nie
mand deze menschen kan ontnemen en die door elk
bombardement harder en sterker worden
ZOO waren onze indrukken en nóg wjjlden onze ge
dachten bjj al hetgeen we ginds, op onze tochten door
de wapeosmidse van het Groot-Duitsche Ryk aan
schouwden toen we in ons Nederland terugkwamen
En hier? Hier zijn in diezelfde dagen dingen geschied,
die ons volk nog kleiner maken. Laffe sluipmoorden
hebben plaats gevonden op edele menschen. Of de
daders gevonden moeten worden onder opgehitste heet
hoofdige jongeren uit hoogere kringen dan wel onder
de handlangers der bolsjewisten, één ding is zeker: dat
het overgroote deel van ons volk dergelyke methoden
Radio-rede van den Directeur-Generaal
van den Landbouw
Op Dinsdag 23 Februari, des middags van 12.30
tot 12.45 uur, zal de Directeur-Generaal van den
Landbouw, de heer G. J. Ruiter, over den zender
Hilversum H een radiorede houden over den
landbouw in Nederland in het afgeloopen jaar.
verafschuwt. Laat men toch de hoofden koel houden
en de harten warm, laat men opzien naar dat eene
groote doel: de menschheid in deze landen en niet den
enkeling tot grootere welvaart en voorspoed te bren
gen zoodat allen voor elkaar werken en levensvreugde
scheppen. De voorbeelden die vvjj in het Duitsche Ryk
zagen, bewyzen, dat het nationaal-socialisme dat tot
stand kan brengen en zal brengen zoodra de gevaren
van het bolsjewisme, die Europa nog steeds bedreigen,
zjjn afgewend, zoodra ook de liberale opvatting van
het geld naar zich toehalen door den enkeling ten koste
van de gemeenschap gelijk het jodendom en zijn
handlangers betrachtten den kop zal zijn ingedrukt.
r" R zijn ook onder de boerenbevolking menschen die
hopen op een Engelsche overwinning. die dat doen,
vergeten echter dat een dergelyke overwinning mee
brengt dat zjj hun bezit en hun rustig leven voor goed
vaarwel kunnen zeggen, omdat dan hier geen Engel
sche vrienden komen, maar de horden van Stalin. Wie
nog zoo naief is te gelooven dat deze horden by een
nederlaag van de Duitsche en met hen verbonden
legers aan onze oostgrens zouden halthouden, omdat
we ze hier niet willen hebben, kan zyn schoolgeld wel
weer terughalen. Onze boerenstand is behoudend en
terecht. Onze Nederlandsche boer is er de man niet
naar als bezitlooze in het kolchosensysteem dat Rus
land kent, te willen worden opgenomen. WELNU,
DAN MAG HIJ OOK NIET VERLANGEN DAT
ANDEREN DE KASTANJES VOOR HEM UIT HET
VUUR HALEN. Dan moet hjj thans kiezen tusschen
boerenorde en bolsjewistische knechtschap. Hij zal dat
eerste wenschen en daarom moet hy thans alles doen
wat mogelijk is om een Nederlandsche volkseenheid te
vormen met Mussert als Leider tegen het bolsjewisme
dat hier gezien de sluipmoorden der laatste dagen
thans nog aanwezig is. Alleen als onze Nederland
sche Volkseenheid gesloten achter den Leider staat
aangetreden in vertrouwen op den Fiihrer zal het
roogeljjk zyn ook hier een toekomst te scheppen
waarvan wy in vollen oorlogstyd op sociaal gebied
een voorproef over onze Oostgrens hebben gezien. Ons
boerenvolk mag zich daaraan niet onttrekken, maar
behoort de sterke, staalharde kern van onze Neder
landsche volkseenheid te vormen. Dat is het verplicht
aan zjjn bodem, aan zyn bloed en aan zjjn over het
algemeen godsdienstige levensopvatting. Pak dan aan
in den strjjd tegen de bolsjewistische machten, die ons
volk willen verscheuren.
TER HAAR
