De brug tot elkander
w,
H,
mmmmms
ZEELAND
Indrukken en gedachten (xxix>
2de Jaargang No. 11
Vrijdag 19 Maart 1943
andstand
I ET verheugt ons, dat steeds meer lezers door het
zenden van opmerkingen, reageeren op onze wekelyk-
sche indrukken on gedachten. Zoo wordt „De Land
stand" wat' wy er van hebben gehoopt: de brug tusschen
allen, die tot het Laifflstandgezin behooren. Het is niet
noodig dat we het altyd eens zyn, het is wel noodzakelijk
dat wy allen streven naar hetzelfde doel: de boeren
stand te maken tot het sterke fundament van een
hechte volksgemeenschap en de fundamenteele waar
den van het platteland in alle deelen van ons volk te
doen doordringen. Daarom moeten we dag na dag'bou-
wen aan ons zelf.
En wij moeten verdragen kunnen, dat ons af en toe
op onze plichten wordfr gewezen, als we van het ge
stelde doel af dreigen te wyken; ook moeten we op
gezette tijden onze rechten doen gelden, maar dan
moeten we steeds daarby ons zelf controleeren of we
wel rechtvaardig zijn jegens anderen en niet meer wil
len hebben dan ons toekomt of op een bepaald moment
meenen dat men ons ten onrechte verkeerd heeft behan
deld, terwyl naderhand bij onderzoek blykt, dat er ten
onzen opzichte geheel overeenkomstig de geldende be
palingen is gehandeld, en we niet minder zyn behan
deld dan anderen.
JLmOO nu en dan gebeurt het, dat we brieven krygen
van boeren, die klagen over jegens hen genomen maat
regelen. B|j onderzoek blijkt dan wél eens, dat zy heb
ben nagelaten toen daarvoor gelegenheid was te
reclameeren. Bijvoorbeeld over het grasland-scheuren.
Er is land gescheurd, dat daarvoor heel matig ge
schikt was. Dat is jammer, maar hebben betrokkenen
de bevoegde instanties VROEGTIJDIG in kennis ge
steld van hun bezwaren? Of heeft men zich er eerst
by neergelegd, al is men dan ook flink te keer gegaan
tegenover buren en kennissen over degenen, die dat
„gelapt" hebben?
O, wy weten het, er zullen ook in laatste instantie
wel eens onbegrypelijke beslissingen zijn genomen,
omdat degenen die dat deden, te weinig rekening hiel
den met de afwaterlngsmogelykheid ter plaatse of
alleen dachten aan de opgelegde aantal ha., die moes
ten worden gescheurd.
En bovendien, het blijft alles menschenwerk, al is men
nog zoo van goeden wille.
We hebben echter ook dikwijls het gevoel, dat som
mige klagers geen rekening houden met wat in deze
tijdsomstandigheden MOET als het even kan en alleen
denken aan wat zy het liefst zouden hebben, dat. or
te hunne opzichte zou moeten geschieden. Dat wil niet
zeggen, dat het nooit zou kunnen voorkomen, dat be
paalde maatregelen die worden getroffen, niet voor
-verbetering vatbaar zijn. Zeker, zyn ze dat en IEDER,
die in het belang van allen het goede wil, HEEFT
HET RECHT zyn inzichten kenbaar te maken. Dat
moet hy doen aan den Buurtboerenleider of de leden
van den Buurtboerenraad.
Hy kan het ook doen aan de Redactie van „De Land
stand", die het dan doorgeeft. In elk geval wordt zóó
ieders oordeel op de weegschaal der gdachten gelegd
en uit dat alles het beste gezocht en .gewogen wat
voor boerenstand en volk practisch mogelijk is in een
bepaalden tijd en in bepaalde gevallen.
Zij, die verantwoordelyk zyn voor den gang van zaken,
kunnen niet werken zonder adviezen en moeten reke
ning houden met hetgeen er leeft onder de volksge-
nooten en in het bijzonder onder hen, die bij de te
treffen maatregelen of de te nemen besluiten betrok
ken zyn.
Het komt er voor ieder op aan waardevol werk te
niets voorgeschreven is en wordt. Dat is een treurig
standpunt waartegen we zeer ernstig moeten waar
schuwen. Ook al zijn en worden er fouten gemaakt,
heeft niemand het recht alles aan zyn laars te lappen.
Men loopt wel de kans hard gestraft te worden als
bij controle blijkt dat tegen de voorschriften gezon
digd is.
verrichten op de plaat» waar men gesteld is. Dat
geldt voor de eenvoudigste plaats in de samenleving
even goed als voor degenen die op belangrijke posten
staan; voor de laatsten wel het meest.
Er zyn mensehen, die alleen een overtuiging uitdragen
zonder in werkelykheid eenig deel dezer overtuiging
in de practijk om te. kunnen zetten.
Er zyn anderen, die in den geest van dezelfde over
tuiging dagelijks werkzaam zijn en waardevol werk
voor hun volk verrichten zonder met groot .ve^t^,„n
als aanhangers der overtuiging
De gemeenschap is het me treden. fri
terwy'l de eerden ae gemt 4
wyze van 'utreden en hun ven .o*
Als er één is die gerekend kan woriki. t 0 cu
die waardevol werk in de overtuiging welke thans
geldende maatstaf wordt, zonder uiterlijk vertoon
verricht, is het zeker wel de boer, die zijn tyd be-
grypt. Hij ziet vooral naar den inhoud en let minder
op den vqrm. Zooals hij dag t voor dag maatregelen
treft in zyn bedrijf om voor de toekomst klaar te
komen, zooals hij in den winter en het voorjaar zorgt
voor dei; zomer en in den zomer reeds rekening houdt
met den komenden winter, zoo zal hy ook zijn volk
geleid willen zien van dag tot dag in verantwoorde
lijkheid aan Hem, die het al bestuurt.
Is het wonder dat hy, als hy alles wat met hem en
om hem plaats vindt? overziet en overdenkt, scherpe
critiek uit?'.
Is het niet dikwyls terecht als hy constateert dat het
geen plaats vindt, soms in lynrechten strijd is met
hetgeen in hem als eerlijke overtuiging leeft? Zijn de
beste menschen altijd op de beste plaatsen? Wordt
steeds gehandeld op de meest logische wyze?
Neen, er is veel op verschillende dingen aan te mer
ken. We moeten het eerlijk vaststellen. Dat mag ech
ter degenen die zeggen de nieuwe orde voor te staan,
niet ter neer drukken omdat zy het geloof in zich be
hooren te dragen dat alles „rech sal kom" en daarom
moeten ze doorwerken, ondanks alle tegenslagen.
Degenen, die niet dat geloof hebben en alleen verge
lijkingen gaan maken met vroeger, die voorbijzien dat
we in een revolutietijd leven en alles nog rammelt, die
vergeten dat ook wy in een oorlog gewikkeld zyn op
leven en dood, zij zien alles wat er thans geschiedt
aan als te zijn het resultaat van „de nieuwe orde" en
zy schudden het hoofd en vragen angstig: waar zal
dat op den duur naar toe gaan?Wij weten het en
daarom te meer is het voor al degenen, die thans in
het voorste gelid staan yzeren noodzaak met de daad
zich in te zetten voor rechtvaardige verhoudingen, te
toonen wat men waard is als voorbeeldsmensch.
Dat eischt: hard werken, dag en nacht open staan
voor klachten en wensehen van anderen, yzeren zelf
discipline en groot doorzettingsvermogen ter verkry-
ging van de beste resultaten, die er in deze oorlogs
omstandigheden te verkrygen zijn.
Daardoor zullen niet alle klachten verdwijnen. Even
min zullen alle wensehen kunnen worden ingewilligd.
^^AN blyven er dus enkelingen over, die geen rechts-
bevrediging hebben, zoowel onder de menschen van
de nieuwe orde als onder degenen, die alleen zakelyk
denken.
Dat er thans zulke menschen zijn, bemerkten wy uit
een serie brieven, die we uit schier alle provincies ont
vingen in verband met hetgeen we schreven in „De
Landstand" van voor veertien dagen.
Omdat er in den vorigen herfst maatregelen getrof
fen zyn door sommige instanties die hun doel heb
ben gemist we denken bijvoorbeeld aan de veebe
zetting en veelevering - is een dergenen die ons
schreven, van plan te doen alsof er van hoogerhand
AT die controle betreft, daaromtrent bereikten
ons ook opmerkingen uit Zeeland. Speciaal over de
controle op de inlevering van volle frielk door de vee
houders had men klachten. Er zijn boeren, die er
trotsch op zyn dat het vetgehalte van de melk hun
ner koeie'. aan de fabriek slechts 2.3 bedraagt.
„Dat gaat toe** te vér, vooral met nijpend gebrek aan
vet voor c olk", zoo schrijft ons terecht een goede
Vriend.
Hier wordt' dus de melk afgeroomd voor ze naar de
fabriek gast. Dat gaat niet en tegen deze van ver-
idilijkheid jegens de volksgemeenschap ge-
f.ie veehouders, moet krachtig worden opgetreden.
;itnen we in onze omgeving z.g. melkkaarteri, die
z'ju ingevoerd. Hierop moet de veehouder Week voor
week invullen hoeveel koeien hij melkt, hoeveel er
droog staan en hoeveel kalveren beneden 3 maanden
worden aangehouden. Vanwege zyn zuivelfabriek wordt
dan daaronder geplaatst hoeveel melk iedere week is
geleverd en met welk vetgehalte. Deze kaart gaat
iedere maand naar de fabriek en staat ter beschikking
van de controleurs. Er is dus op deze wyze wel dege
lijk controle mogelijk.
In een brief uit het Westen van ons land wordt er ook
op gewezen dat sommige veeboeren schandalig met de
melk omspringen. „Ze worden in de verleiding gebracht
door de „kalveren" op twee beenen, die graag 50 cent
per liter betalen en door de dure biggenpryzen. Het
is aan de biggen goed te zien wie wel en wie niet
flink met volle melk zijn gevoerd. Deze gang van
zaken vloekt tegen alle gezonde begrippen in. Terwyl
tienduizenden kinderen en zieken hunkeren naar wat,
of wat meer melk,verkoopen klandestiene handelaars
boter en kaas voor ƒ10.0018.00 per pond". Aldus
schrijft men ons.
Deze briefschryver wil de Buurt boeren raden laten vast
stellen hoeveel melk per koe en per dag geleverd kan
worden. In dit opzicht verwyzen wy naar de contröle-
kaart waarover we het hier boven hadden.
Deze briefschrijver wil ook opruiming houden onder de
controleurs, omdat er onder zijn, die hun plicht niet
kennen. Hy wil deze ontslaan en laten werken in
Duitschland evenals de zwarte handelaars of zij, die
er van verdacht worden. Het ïykt ons een uitstekende
maatregel.
Iedere Buurtboerenleider kan wel nagaan wie als
zwarte handelaars zijn aan te merken en door uit
zending naar Duitschland zou de zwarte handel zeker
^voor een groot deel kunnen worden geremd.
I ENSLOTTE heeft een Drentsche Landstander geen
bevrediging in de nieuwe sjroolevering. „Gelyke monni
ken, gelyke kappen. Toen we de pryzen van vroege
aardappelen over het geheele land gelyk wilden heb
ben kon dat nie't" schrijft hij, „maar nu het stroo over
het geheele land gelijke pryzen moet doen, terwyl wy
het hier billijker kunnen krygen, mag dat niet".
Aldus deze opmerking, di® zeer adrem is en waarop
wy slechts kunnen antwoorden dat hieruit blykt, $at
de leiders tan alle bedryfsschappen niet gelyk denken.
Intusschen zien we de mogelijkheid van een gelyken
prijs over het geheele land voor de vroege aardappelen
eerder ingevoerd dan een verandering van de huidige
strooregeling in zyn geest weer doorgevoerd.
Hierby willen we het vandaag laten. We verheugen
er ons over dat „De Landstand" hier kan dienen als
brug waarover de verschillende meeningen tot elkan
der worden gebracht om allen voor hetzelfde doel te
doen optrekken.
TER HAAR