De brug tot elkander w, H, mmmmms ZEELAND Indrukken en gedachten (xxix> 2de Jaargang No. 11 Vrijdag 19 Maart 1943 andstand I ET verheugt ons, dat steeds meer lezers door het zenden van opmerkingen, reageeren op onze wekelyk- sche indrukken on gedachten. Zoo wordt „De Land stand" wat' wy er van hebben gehoopt: de brug tusschen allen, die tot het Laifflstandgezin behooren. Het is niet noodig dat we het altyd eens zyn, het is wel noodzakelijk dat wy allen streven naar hetzelfde doel: de boeren stand te maken tot het sterke fundament van een hechte volksgemeenschap en de fundamenteele waar den van het platteland in alle deelen van ons volk te doen doordringen. Daarom moeten we dag na dag'bou- wen aan ons zelf. En wij moeten verdragen kunnen, dat ons af en toe op onze plichten wordfr gewezen, als we van het ge stelde doel af dreigen te wyken; ook moeten we op gezette tijden onze rechten doen gelden, maar dan moeten we steeds daarby ons zelf controleeren of we wel rechtvaardig zijn jegens anderen en niet meer wil len hebben dan ons toekomt of op een bepaald moment meenen dat men ons ten onrechte verkeerd heeft behan deld, terwyl naderhand bij onderzoek blykt, dat er ten onzen opzichte geheel overeenkomstig de geldende be palingen is gehandeld, en we niet minder zyn behan deld dan anderen. JLmOO nu en dan gebeurt het, dat we brieven krygen van boeren, die klagen over jegens hen genomen maat regelen. B|j onderzoek blijkt dan wél eens, dat zy heb ben nagelaten toen daarvoor gelegenheid was te reclameeren. Bijvoorbeeld over het grasland-scheuren. Er is land gescheurd, dat daarvoor heel matig ge schikt was. Dat is jammer, maar hebben betrokkenen de bevoegde instanties VROEGTIJDIG in kennis ge steld van hun bezwaren? Of heeft men zich er eerst by neergelegd, al is men dan ook flink te keer gegaan tegenover buren en kennissen over degenen, die dat „gelapt" hebben? O, wy weten het, er zullen ook in laatste instantie wel eens onbegrypelijke beslissingen zijn genomen, omdat degenen die dat deden, te weinig rekening hiel den met de afwaterlngsmogelykheid ter plaatse of alleen dachten aan de opgelegde aantal ha., die moes ten worden gescheurd. En bovendien, het blijft alles menschenwerk, al is men nog zoo van goeden wille. We hebben echter ook dikwijls het gevoel, dat som mige klagers geen rekening houden met wat in deze tijdsomstandigheden MOET als het even kan en alleen denken aan wat zy het liefst zouden hebben, dat. or te hunne opzichte zou moeten geschieden. Dat wil niet zeggen, dat het nooit zou kunnen voorkomen, dat be paalde maatregelen die worden getroffen, niet voor -verbetering vatbaar zijn. Zeker, zyn ze dat en IEDER, die in het belang van allen het goede wil, HEEFT HET RECHT zyn inzichten kenbaar te maken. Dat moet hy doen aan den Buurtboerenleider of de leden van den Buurtboerenraad. Hy kan het ook doen aan de Redactie van „De Land stand", die het dan doorgeeft. In elk geval wordt zóó ieders oordeel op de weegschaal der gdachten gelegd en uit dat alles het beste gezocht en .gewogen wat voor boerenstand en volk practisch mogelijk is in een bepaalden tijd en in bepaalde gevallen. Zij, die verantwoordelyk zyn voor den gang van zaken, kunnen niet werken zonder adviezen en moeten reke ning houden met hetgeen er leeft onder de volksge- nooten en in het bijzonder onder hen, die bij de te treffen maatregelen of de te nemen besluiten betrok ken zyn. Het komt er voor ieder op aan waardevol werk te niets voorgeschreven is en wordt. Dat is een treurig standpunt waartegen we zeer ernstig moeten waar schuwen. Ook al zijn en worden er fouten gemaakt, heeft niemand het recht alles aan zyn laars te lappen. Men loopt wel de kans hard gestraft te worden als bij controle blijkt dat tegen de voorschriften gezon digd is. verrichten op de plaat» waar men gesteld is. Dat geldt voor de eenvoudigste plaats in de samenleving even goed als voor degenen die op belangrijke posten staan; voor de laatsten wel het meest. Er zyn mensehen, die alleen een overtuiging uitdragen zonder in werkelykheid eenig deel dezer overtuiging in de practijk om te. kunnen zetten. Er zyn anderen, die in den geest van dezelfde over tuiging dagelijks werkzaam zijn en waardevol werk voor hun volk verrichten zonder met groot .ve^t^,„n als aanhangers der overtuiging De gemeenschap is het me treden. fri terwy'l de eerden ae gemt 4 wyze van 'utreden en hun ven .o* Als er één is die gerekend kan woriki. t 0 cu die waardevol werk in de overtuiging welke thans geldende maatstaf wordt, zonder uiterlijk vertoon verricht, is het zeker wel de boer, die zijn tyd be- grypt. Hij ziet vooral naar den inhoud en let minder op den vqrm. Zooals hij dag t voor dag maatregelen treft in zyn bedrijf om voor de toekomst klaar te komen, zooals hij in den winter en het voorjaar zorgt voor dei; zomer en in den zomer reeds rekening houdt met den komenden winter, zoo zal hy ook zijn volk geleid willen zien van dag tot dag in verantwoorde lijkheid aan Hem, die het al bestuurt. Is het wonder dat hy, als hy alles wat met hem en om hem plaats vindt? overziet en overdenkt, scherpe critiek uit?'. Is het niet dikwyls terecht als hy constateert dat het geen plaats vindt, soms in lynrechten strijd is met hetgeen in hem als eerlijke overtuiging leeft? Zijn de beste menschen altijd op de beste plaatsen? Wordt steeds gehandeld op de meest logische wyze? Neen, er is veel op verschillende dingen aan te mer ken. We moeten het eerlijk vaststellen. Dat mag ech ter degenen die zeggen de nieuwe orde voor te staan, niet ter neer drukken omdat zy het geloof in zich be hooren te dragen dat alles „rech sal kom" en daarom moeten ze doorwerken, ondanks alle tegenslagen. Degenen, die niet dat geloof hebben en alleen verge lijkingen gaan maken met vroeger, die voorbijzien dat we in een revolutietijd leven en alles nog rammelt, die vergeten dat ook wy in een oorlog gewikkeld zyn op leven en dood, zij zien alles wat er thans geschiedt aan als te zijn het resultaat van „de nieuwe orde" en zy schudden het hoofd en vragen angstig: waar zal dat op den duur naar toe gaan?Wij weten het en daarom te meer is het voor al degenen, die thans in het voorste gelid staan yzeren noodzaak met de daad zich in te zetten voor rechtvaardige verhoudingen, te toonen wat men waard is als voorbeeldsmensch. Dat eischt: hard werken, dag en nacht open staan voor klachten en wensehen van anderen, yzeren zelf discipline en groot doorzettingsvermogen ter verkry- ging van de beste resultaten, die er in deze oorlogs omstandigheden te verkrygen zijn. Daardoor zullen niet alle klachten verdwijnen. Even min zullen alle wensehen kunnen worden ingewilligd. ^^AN blyven er dus enkelingen over, die geen rechts- bevrediging hebben, zoowel onder de menschen van de nieuwe orde als onder degenen, die alleen zakelyk denken. Dat er thans zulke menschen zijn, bemerkten wy uit een serie brieven, die we uit schier alle provincies ont vingen in verband met hetgeen we schreven in „De Landstand" van voor veertien dagen. Omdat er in den vorigen herfst maatregelen getrof fen zyn door sommige instanties die hun doel heb ben gemist we denken bijvoorbeeld aan de veebe zetting en veelevering - is een dergenen die ons schreven, van plan te doen alsof er van hoogerhand AT die controle betreft, daaromtrent bereikten ons ook opmerkingen uit Zeeland. Speciaal over de controle op de inlevering van volle frielk door de vee houders had men klachten. Er zijn boeren, die er trotsch op zyn dat het vetgehalte van de melk hun ner koeie'. aan de fabriek slechts 2.3 bedraagt. „Dat gaat toe** te vér, vooral met nijpend gebrek aan vet voor c olk", zoo schrijft ons terecht een goede Vriend. Hier wordt' dus de melk afgeroomd voor ze naar de fabriek gast. Dat gaat niet en tegen deze van ver- idilijkheid jegens de volksgemeenschap ge- f.ie veehouders, moet krachtig worden opgetreden. ;itnen we in onze omgeving z.g. melkkaarteri, die z'ju ingevoerd. Hierop moet de veehouder Week voor week invullen hoeveel koeien hij melkt, hoeveel er droog staan en hoeveel kalveren beneden 3 maanden worden aangehouden. Vanwege zyn zuivelfabriek wordt dan daaronder geplaatst hoeveel melk iedere week is geleverd en met welk vetgehalte. Deze kaart gaat iedere maand naar de fabriek en staat ter beschikking van de controleurs. Er is dus op deze wyze wel dege lijk controle mogelijk. In een brief uit het Westen van ons land wordt er ook op gewezen dat sommige veeboeren schandalig met de melk omspringen. „Ze worden in de verleiding gebracht door de „kalveren" op twee beenen, die graag 50 cent per liter betalen en door de dure biggenpryzen. Het is aan de biggen goed te zien wie wel en wie niet flink met volle melk zijn gevoerd. Deze gang van zaken vloekt tegen alle gezonde begrippen in. Terwyl tienduizenden kinderen en zieken hunkeren naar wat, of wat meer melk,verkoopen klandestiene handelaars boter en kaas voor ƒ10.0018.00 per pond". Aldus schrijft men ons. Deze briefschryver wil de Buurt boeren raden laten vast stellen hoeveel melk per koe en per dag geleverd kan worden. In dit opzicht verwyzen wy naar de contröle- kaart waarover we het hier boven hadden. Deze briefschrijver wil ook opruiming houden onder de controleurs, omdat er onder zijn, die hun plicht niet kennen. Hy wil deze ontslaan en laten werken in Duitschland evenals de zwarte handelaars of zij, die er van verdacht worden. Het ïykt ons een uitstekende maatregel. Iedere Buurtboerenleider kan wel nagaan wie als zwarte handelaars zijn aan te merken en door uit zending naar Duitschland zou de zwarte handel zeker ^voor een groot deel kunnen worden geremd. I ENSLOTTE heeft een Drentsche Landstander geen bevrediging in de nieuwe sjroolevering. „Gelyke monni ken, gelyke kappen. Toen we de pryzen van vroege aardappelen over het geheele land gelyk wilden heb ben kon dat nie't" schrijft hij, „maar nu het stroo over het geheele land gelijke pryzen moet doen, terwyl wy het hier billijker kunnen krygen, mag dat niet". Aldus deze opmerking, di® zeer adrem is en waarop wy slechts kunnen antwoorden dat hieruit blykt, $at de leiders tan alle bedryfsschappen niet gelyk denken. Intusschen zien we de mogelijkheid van een gelyken prijs over het geheele land voor de vroege aardappelen eerder ingevoerd dan een verandering van de huidige strooregeling in zyn geest weer doorgevoerd. Hierby willen we het vandaag laten. We verheugen er ons over dat „De Landstand" hier kan dienen als brug waarover de verschillende meeningen tot elkan der worden gebracht om allen voor hetzelfde doel te doen optrekken. TER HAAR

Tijdschriftenbank Zeeland

De landstand in Zeeland, geïllustreerd weekblad. | 1943 | | pagina 1