Herman
Reydon
el orqaan van den Nederland
G0«
2de Jaargang No. 34
Vrijdag 27 Aug. 1943
"VeraDtwoordelyb vooi den
inhoudt De Boerenleider.
(Foto: Archief).
Hedenmorgen om half tien ia» Reydon in het
ziekenhuis te Leiden overleden. Zeven maan»
den geleden werden de schoten gelost op hem
en zijn vrouw. In den strijd voor de weder
opstanding van ons volk heeft Reydon het
offer van zijn leven gebracht.
Deze strijd heeft vele zyden. Er zijn politieke
figuren die in het openbaar voor hun meening
vechten en die doorzetten waar hun de kans
gegeven wordt. Er zyn ook niet-politieke
figuren, die de diepere gedachte in zich dra
gen en die in de eenzaamheid hun taak ver
richten, zonder te letten op eer of gunst van
menschen. Reydon was een ernstig man, een
zoeker van de waarheid. De politiek, als zoo
danig, lag buiten zijn werkkring. Zyn kracht
was het uitwerken van de Germaansche
rechtsopvattingen der boeren in wetenschap-
pelijken zin. Hij was een der eerste juristen
in Nederland, die bewust en principieel zich
hebben ingezet voor de doorzetting van het
oud-Germaansche beschikkingsrecht in tegen
stelling tot het hier te lande heerschende laat-
Romeinsche heerschersrecht. Voor hem stond
vast, dat er alleen verlossing voor ons volk
uit den greep van het groot-kapitaal moge
lijk was, indien de grondbeginselen waarop
maatschappij en staat rusten, zouden worden
verlegd. „Men kan geen nieuwen wyn ver
zamelen in oude zakken", was ook zijn parool.
Meer dan tien jaar geleden verscheen van
hem een brochure over het onderwerp „Boe
renland in Boerenhand". Tegen een wereld
van misverstand, van onverstand, van niet
willen en niet kunnen begrepen, arbeidde ti\j
verder aan de vrijmaking van ons volk. De
boer moet sterk zijn en vrjj. Om vry en sterk
te zijn moet de boer weer heer en meester
worden over den boerengrond. Vandaar Rey-
dons strijd om den boerengrond los te
maken van vreemde machten en weer te
geven aan den boer zooals dat eeuwen ge
leden in ons land was geweest in den tijd
toen het onzen boeren wel ging.
Velen hebben niet begrepen, waarom de vijan
den van ons volk een man als Reydon had
den uitgekozen om hem door handlangers te
laten vermoorden. Reydon toch was een man,
die niets en niemand kwaad deed. Als een
stille eenzame natuur ging hy zyn weg in
allen eenvoud, werkende dag en nacht voor
het heil van ons volk. Zijn werk was meer
wetenschappelijk dan praktisch of politiek.
Bij even doordenken is het toch niet zoo
vreemd dat de machten uit den afgrond juist
in Reydon een zoo groot gevaar zagen. Indien
men werkt enkel en alleen voor een betere
prijzenpolitiek van onze boeren en burgers,
dan kan men zulke personen wel tegenhouden
uit eigenbelang, omdat men het beter kan vin
den dat de boer en de burger voor weinig
loon hun arbeid verrichten. Als men echter
zyn levenstaak er van maakt de macht van
het groot-kapitaal op den boerengrond te bre
ken om daardoor een geheel anderen maat-
schappelijken opbouw mogelijk te maken, zoo
dat de vrije boer en de zelfstandige burger
de dragers zyn van de geheele volkshuishou
ding en de cultuur van vreemde smetten
wordt gezuiverd, dan pas is men voor de
vijanden van ons volk eén doodelijk gevaar.
Als men dan bovendien, als Reydon, zonder
het zoeken van eigen eer. zijn taak verricht,
dan is dat een voldoende reden voor de mach
ten der duisternis om zoo'n man door moor
denaarshanden uit den weg te ruimen, zoo-
dra zy zien, dat hij op een voornamen lei
denden post zijn gedachten zal gaan omzetten
in praktische daden.
Toen het Agrarisch Front werd opgericht,
nam Reydon de leiding van de afdeeling
Volk en Bodera op zich. Dat is de afdeeling,
die zorgt voor den hoer en zyn erfrecht en
voor den boer als menseh in al zijn verhou
dingen. In den Landstand zette hy deze taak
voort. Vele artikelen en geschriften zijn er
van zijn hand verschenen. Deze zullen wor
den gebundeld en als geestelijke erfenis wor
den verzameld voor ons nageslacht.
Menschen met een levenstaak als Reydon ont
vangen in den regel geen waardeering van
hun tydgenooten. Hun taak is te diep ingry-
pend dan dat ieder dat kan zien. Als een
maal in Nederland de boer weer heer zal
zijn op eigen erf en de ulteindelyke 'vrijheid
zal zijn doorgevochten en doorgezet, dan pas
zal ons volk In breede lagen verstaan, dat
Reydon het Is geweest, die hiervoor de grond
slagen heeft helpen bevestigen.
Een week voordat moordenaarshanden hem
geveld hebben, was hij benoemd tot Secreta
ris-Generaal van het Departement van Volks
voorlichting en Kunsten. Met tegenzin aan
vaardde hij deze taak. Liever had hij zich
blijven geven aan zijn werk in den land
stand. doch toen het hem duidelijk was. dat
het ook een boerenhelang zou zijn Indien de
gansche voorlichting van ons volk in den
volkschen geest werd geleid, toen zette hij
zijn bezwaren aan den kant en aanvaardde
deze lieuwe taak Waarom aan dit leven
zoo'n einde moest komen, kunnen wij men
schen niet verstaan.
Toen ik hem gisteren bezocht, voor het laatst,
wisten wy beiden dat het einde komende
was. Ik dacht toen aan een anderen tijd in
ons leven. Dat is nu ongeveer zeven jaar ge
leden, toen wy te zamen arbeidden en de toe
stand donker en slecht was. Nadat wij een
ganschen avond onze zorgen hadden bespro
ken en de nooden van volk en vaderland
hadden bezien, gingen wy vaneen. Reydon was
bedrukt en somber. Des morgens kwam hij
op kantoor en het verwonderde mij, dat hij
zoo opgewekt en sterk er uit zag. Het eer
ste wat hij zeide was: „Nu weet ik waarom
mijn moeder altijd naar den hemel keek".
Het geheim van het leven van Reydon en de
bron van zijn kracht was zijn vertrouwen
in God. den Vader, in Wien hij zijn leven vei
lig wist. Zyn leven was een leven van offer,
zyn vallen voor ons vaderland was eer.
's-Gravenhage, 24 Augustus 1943.
ROSKAM