theater
Gescheiden vrouw op oorlogspad
Anton Huyg komt nooit meer thuis
32 mm december
theater
Levend verbrand
Mannen onder 't mes
Gaston Leo, Vlaamse komieken
Zees Brandt in
Klimmen
zien in zijn solo-voorstelling Keetje Baba en de
tijdrovers.
Zuidlandtheater
Terneuzen:
GESCHEIDEN
/ROUW OP OOR
LOGSPAD
Jenny Arean
zat 14 dec, 20.00 uur
Schouwburg
Middelburg:
ANTON HUYG KOMT
NOOIT MEER THUIS
Frisse jongens
wo 27 nov, 20.30 uur
Jenny Arean in
Gescheiden vrouw op
oorlogspad
Wegens het grote succes is Jenny Areans vrolijke
programma over leed ook dit seizoen nog te zien.
Jenny haalde haar teksten bij Robert Long, Ischa
Meijer, Dimitri Frenkel Frank, Dario Fo, Gerrit Krol,
Judith Herzberg en Jaques Brei.
John Oomkes berichtte in het Haarlems Dagblad na
het zien van de voorstelling: Jenny Areans
Gescheiden vrouw op oorlogspad is een onont
koombare demonstratie van vitaliteit geworden van
een zelfbewuste vrouw, die de moed opbrengt om al
haar angsten, lusten en emoties op het podium
zichtbaar te maken.'
Jaques d'Ancona waarschuwt in het Nieuwsblad van
het Noorden: 'De solo van Arean is keihard,
onverbiddelijk en borrelt niet van positieve teksten.'
'Haar programma is confronterend en opiniërend,
met name in de portrettering van een aantal
vrouwen. Geen types en meestal tegen de achter
grond van kinderen of een relatie met een hijgerige
of half-zachte kerel. Vrouwen in ellende situaties,
voor wie het leven een enge douche is of een
judomat, omdat ze op een of andere manier de
onderliggende partij vertolken.... bewust of tegen
hun zin.'
Fikse lellen dus en toch leuk.
B i \/3l1
t S'iLx Ame
i
.4 l'W 4
Het duo Frisse Jongens, Titus Tiel Groenestege en
Bavo Galama, won in 1981 het Camerettenfestival in
Delft. Ze kregen het cabaret-stempel opgedrukt,
reden voor toonaangevende theaters als Shaffy in
Amsterdam en de Lantaren in Rotterdam Frisse
Jongens niet voor een optreden te vragen. Onte
recht, want Groenestege en Galama zijn niet in dat
hokje te stoppen. In een interview in het Algemeen
Dagblad zeggen ze: 'We doen de dingen die we zelf
willen en leuk vinden. In onze korte loopbaan
hebben we tot nu toe één concessie gedaan. Wilden
we aan Cameretten mee kunnen doen, dan moesten
we een liedje in ons programma hebben. Dat hebben
we toen maar gedaan.'
Anton Huyg komt nooit meer thuis is hun derde
programma. De eigen stijl begint de critici op te
vallen. Frans Kotterer van Het Parool gaat zelfs de
lucht in. 'Soms, heel soms, gebeurt er iets bijzonders
in het theater. Dan ontstijgt een voorstelling aan
gangbare aanduidingen als mooi, aardig, boeiend of
interessant. Je merkt niet langer dat je op een stoel
zit, je zweeft op een wolkje dooreen wonderbaarlijke
wereld, die niet bestaat, maar er op dat moment toch
is. De perfecte illusie. Een paar jaar terug had ik zo'n
gevoel bij Man Vermist van Youp van 't Hek.'
NRC Handelsblad is wat gereserveerder. 'Met
minimale hulpmiddelen -alleen een perspectivis-
tisch ontregelde tafel, twee stoelen en een belichter
die de stemmingen van de voorstelling vlekkeloos
volgt- spelen Galama en Groenestege hun derde
theaterprogramma. Het begint als een grap, ge
speeld door karikaturale mannetjes, maar groeit
gaandeweg uit tot een glashelder en bijna puntgaaf
geheel, dat tenslotte pure ontroering oproept. De
scènes vloeien schitterend in elkaar over, de rollen
laten zich schijnbaar moeiteloos verwisselen.'
Ruud Gortzak houdt zich in de Volkskrant ook niet
in. Eerst enkele kanttekeningen: 'Het is jammer dat
het tweetal na de pauze enige zijwegen inslaat en
nieuwe figuren ten tonele voert. Hoe grappig en raak
op zichzelf de cipier en de kapper ook zijn, zij kunnen
de indruk niet wegnemen dat ze ingevoerd zijn,
omdat de adem niet lang genoeg was om de
verhaallijn vast te houden.'
Dan roemt Gortzak dat Frisse Jongens 'een
schitterend, boeiend produkt afleveren, boordevol
bittere, grimmige humor en opzienbarende acteer
prestaties, die ook nog eens uitstekend worden
belicht.'
fa.
Titus Tiel Groenesteger en Bavo Galama in Frisse Jongens
Dubbel Dwars, dat zijn Jack Spijkermans, Arie van
der Wulp en Joop van Dijk. Het drietal won in mei
1982 het Leids cabaretfestival en brak vrij snel
daarna al landelijk door. Het eerste programma dat
het publiek van Dubbel Dwars te zien kreeg, De
kern van de zaak -gericht tegen kernenergie en
bewapening- was onverbloemd links. Niettemin was
de landelijke pers enthousiast. Het tweede, Mag ik
even afrekenen, trok in het hele land volle zalen
dankzij de uitstekende kritieken en natuurlijk mond-
op-mond-reclame. 'Een wonderbaarlijk geestig
programma, waarin de grappen op duizelingwek
kende manier over elkaar heen buitelen', schreef
NRC-Handelsblad. De Volkskrant typeerde het als
'...een kritisch, geestig, spits en verrassend cabaret
programma, in de traditie van De Jonge en Kan... dat
naast vele uitstekende teksten ook een opvallende
muzikaliteit ten toon spreidt.'
Radio en t.v. er over heen en JacK Spijkerman ging
presenteren op Hilversum 3. Volgens Henk van
Gelder in NRC Handelsblad is dat er de oorzaak van
dat vooral Jack Spijkerman in Levend Verbrand lijdt
aan een overdosis zelfvertrouwen. 'Nog voordat zijn
twee Brammen op het toneel verschenen, springt
deze jonge Freek het podium al op voor zijn eerste
conférence. Hij weet dat hij populair is en toont zich
volop overtuigd van zichzelf; hij zal wel eens even
laten zien wat hij durft te zeggen. Daarop volgt een
stroom gratuite grappen over joden, katholieken en
gastarbeiders, die ieder doel missen. Hij weet zeker
dat hij leuk is en is derhalve niet leuk meer.'
Gaandeweg, meent Van Gelder, krijgt de voorstel
ling weer de juiste glans. Anita Löwenhardt heeft het
in Trouw over 'ongehoorde grofheid' en over
subtiliteit die in 'dit programma van dik-hout-zaagt-
men-planken nog niet met een lantarentje te vinden
is. Ruud Gortzak typeert het programma in de
Volkskrant als anarchistisch.
In Levend verbrand vertellen de drie cabaretiers in
hoog tempo het verhaal van een man die met een
autobus op reis naar de hel ging en deze overal ter
wereld tegenkwam. In het ouderlijk huis was het
leven voor het kind een hel. Dat werd het opnieuw
toen het kind eenmaal vader was. De grootvader
kwam in een hel terecht na het overlijden van zijn
vrouw en voor Eugenie, een lichamelijk gehandicap
te, was het leven al sinds haar geboorte hels. Met zo'n
verhaal kun je geen lief cabaret verwachten. Ruud
Gortzak constateert dan ook dat de spot vaak
venijnig is en soms grof. 'Verschillende toeschou-
Dubbel Dwars:
'venijnig en soms grof
Britannia Vlissingen:
GASTON LEO
za 14 dec, 20.30 uur
Prins van Oranje
Goes:
MANNEN ONDER
'T MES
Blijspel van Alan
Blaesdale door toneel
groep Bent
wo 27 nov, 20.00 uur
Schouwburg
Middelburg:
MANNEN ONDER
'T MES
Blijspel van Alan
Blaesdale door toneel
groep Bent
do 28 nov, 20.00 uur
Dorpshuis
Wissenkerke:
GASTON LEO,
Vlaamse komieken
za 30 nov, 20.00 uur
Prins van Oranje
Goes:
LEVEND VERBRAND
Kabaret Dubbel
Dwars
do 12 dec, 20.30 uur
^Hffldecember 33
Waar gaat de voorstelling nu over?
Er zijn twee verhalen dooreen geweven. In het ene
spelen twee bejaard geworden vaders, in het andere
hun beide zonen die de wereld ingetrokken zijn en al
jaren niets meer van zich hebben laten horen. Anton
Huyg is de strijd met z'n vader, ex-bokskampioen,
moe. Op een liftplaats ontmoet hij Melle Bleeker, ook
net van huis. Melle wenst niet langer schaak te
spelen met zijn hooggeleerde professor vader.
'Gewoon lekker theater', kondigt Bent in het eigen
programmaboekje aan. Bent staat voor Belgies
Nederlandse Theaterprodukties. De oorspronkelijke
titel van dit Engelse blijspel is Having a ball en dat
mag letterlijk worden opgevat. Negen personages
bevolken de kliniek, enkele mannen voor 'een tere
operatie: vastectomie', zoals er in het programma
staat. Sterilisatie dus. Een stuk over 'pijn hebben,
boven en onder het middenrif, maar dan van 't
lachen'.
De Belgische schrijver Walter van den Broeck
vertaalde het stuk. Bent speelde van hem eerder Au
bouiilon Beige, Groenten uit Balen en Tien jaar later.
De regie is in handen van Jaak Vissenaken.
Vlaams variété van twee oude jongens. Al sinds 1968
vormen Leo Martin en Gaston Berghmans een duo
dat is gespecialiseerd in kolder.
Ze hebben eryaring in film, toneel en t.v.
Gaston Leo
De mannen en vrouwen van Bent
