de moeite waard
grond
liefde
ajax
24Pfiffl
PROVINCIE GEEFT BIJDRAGE
BIJ AANKOOP
BEELDENDE KUNST
TALKSHOW MET JO RÖPCKE
GOEDKOOP UIT MET MOOIE
MOEITE
WEKELIJKS ZVU-FILM
IN ELECTRO
DONATEURS MECCANO
EN ABONNEES
Café Meccano
Middelburg:
STRIJKERS
ENSEMBLE
Zeeuwse Muziek
school met composi
ties van Corelli, Elgar,
Mozart, Telemann
zon 12 jan, 12.30 uur
Café Meccano
Middelburg:
SIMON VINKENOOG
opent expositie Jan
Sierhuis, Anton
Martinaeu, Nelleke
Montfoort
met muziek van Jan
Kalkman Christiaan
zon 12 jan, 15.00 uur
Café Meccano
Middelburg:
SIMON VINKEOOG
zon 12 jan, 20.00 uur
Café Meccano
Middelburg:
HENK VAN ES
zon 12 jan, 22.00 uur
een kamer. Je kunt het ook de hel noemen,of een
eeuwige vicieuze cirkel. De lafaard Garcin houdt van
de lesbische Inez,die van de kindermoordenares
Estelle houdt,die van Garcin houdt....aldus een
weinig prettig sfeertje scheppend.
'L'enfer c'est les autres'.de hel,dat zijn de anderen,
schreef Sartre. De Franse filosoof gaf zelf een
verklaring voor zijn stuk. 'De drie personages zijn
natuurlijk dood, want ze bevinden zich in de hel, en ik
wilde dat het publiek naar de 'levende doden' op het
toneel zou kijken om te beseffen dat jezelf omringen
met oordelen en daden, waaraan je niets kunt doen,
ook is: een levende dode zijn. Ik wilde ad absurdum
tonen hoe belangrijk de vrije wil is,dat een daad kan
worden veranderd door een andere daad. I n wat voor
helse kringloop we ook leven,ik geloof dat we vrij zijn
om er uit te breken.' Wie dat niet doet, schept zijn
eigen hel.
Bram Vermeulen heeft opnieuw een muziektheater
programma gemaakt De titel is Grond. Het is niet
overal even juichend ontvangen, maar wie op de
teksten en muziek van Vermeulen valt, kan ook van
deze voorstelling genieten. Er zit meer theater in
Grond dan in Vermeulens vorige programma. Het is
in drie delen opgesplitst: water,vuur en aarde. Water
staat voor verandering, vuur voor passie en aarde
voor dood. Bram schreef het en hij wordt bij de
uitvoering bijgestaan door Frank Ketelaar, een
gesjeesde student Nederlands en popmuzikant,
onder meer bij de Jan van de Grond Groep. Er wordt
gewerkt vanuit het idee: alles is al gezegd, maar nog
niet door mij.
Het Strijkersensemble van de Zeeuwse Muziek
school, zes jaar geleden opgezet door Rien
Hillebrand, speelt zondag composities van Corelli,
Elgar en Mozart. Mogelijk wordt ook het Concert
voor vier violen van Telemann uitgevoerd.
Over de beeldende kunstenaars vindt u onder de
rubriek tentoonstellingen nadere gegevens.
Simon Vinkenoog opent de expositie en ook
zondagavond maakt hij zijn opwachting in Café
Meccano. Daarom wat aandacht voor deze figuur uit
de marge van de literatuur,want bekroningen zijn
hem nooit ten deel gevallen en in allerlei overzichts-
en interviewbundels moet hij het stellen met slechts
enkele vermeldingen. Kees Fens schreef in 1967 in
de Volkskrant: 'Vinkenoog voelt als weinigen in
Nederland het nieuwe en de mogelijkheden ervan
aan; de definitieve verwezenlijking ervan moet hij
meestal aan anderen overlaten. Hij was een soort
gangmaker bij de poëzie van vijftig, maar hij behoort
niet tot de definitieve dichters van de groep; met
zolang te water (eerste roman, 1955. Red.) schiep hij
of verwees hij ontegenzeggelijk naar nieuwe
mogelijkheden van het proza, die door anderen
dankbaar benut werden. Zijn werk is uit de literatuur
niet weg te denken, maar altijd liggend onder de
literatuur die erna is gekomen'.
Vinkenoog zelf laat zich door de geringe erkenning
niet van zijn stuk brengen. Geïnspireerd door de
'andere wereld' blijft hij 'zijn vreemde eigen baan
door de literatuur' gaan. Vinkenoog doet meer aan
leven dan aan schrijven, zou je kunnen zeggen.
Sinds de 'drugs-revolutie' in de jaren zestig heeft hij
geen roman meer geschreven,druk als hij 't had met
het prediken van de liefde. Thema's van gedichten en
boeken vóór die tijd hadden als thema' angstge
voelens, eenzaamheid,vervreemding en machte
loosheid. Als jongetje van een vroeg gescheiden
moeder doorliep Simon vele lagere scholen en dat
bleke schriele ventje werd er flink gepest.
Zijn rottige jeugd bepaalt zijn literaire producten.
Wat hij in de jaren zestig en daarna doet,vormt dan
ook een plotselinge breuk met zijn verleden. Hij
organiseert poëzie- en muziekavonden, happenings,
houdt met Engelse woorden doorspekte lezingen en
voordrachten over liefde en het overwinnen van de
angst, is kenner bij uitstek van avant-gardistische
stromingen in de filosofie (oost-west-stroming) en
wetenschap, publiceert vertalingen, bloemlezingen
en dagboeken en schrijft inleidingen vooreen niette
tellen rij boeken.
Een druk baasje. En waarom? .Eigenlijk kom ik op
voor het recht van de andersdenkenden. De mensen
geloven maar in een mainstream, maar volgens mij
spelen de leukste dingen zich juist in de marge af,
daar waar de wetenschap speculatief wordt, waar
fiction science-fiction wordt en waar een gedicht een
klank kan zijn.'
Tenslotte de blazer, schilder en schrijver Henk van
Es, die eens zei: 'Ik denk wel eens, als Thelonious
Monk schilder was, zou hij net zo schilderen als ik'.
De in 1931 geboren Amsterdammer speelde banjo,
gitaar, klarinet en tenorsax, voordat hij in de
baritonsax zijn definitieve instrument vond. Alvorens
op zijn muziek in te gaan nog even een zijpaadje, dat
is vaak aardiger dan de hoofdweg. 'Als ik in het
buitenland Nederlanders tegenkom, zeg ik dat ik niet
zomaar een Nederlander ben, maar een Amster
dammer. En niet zomaar een Amsterdammer, maar
een Ajaccied. Ik heb een hele tijd een rood-wit
gestreept kleedje gehad. Voordat een wedstrijd
begon, legde ik dat in de richting van het stadion en
dan deed ik een gebed.'
Na lange tijd heel gelukkig te zijn geweest met het
spelen van bop moest Henk van Es over op de free
jazz. Moest. 'Er was niemand meer die gewoon
stukken met me wilde spelen. Dat vond ik erg
jammer en in het begin wist ik me met m'n vrijheid
geen raad. Maar na een poos spelen begon ik de
mogelijkheden te zien. Ik speelde met jongens -
Ahora Mazda Groep heten ze nu - waar het nog vast
zat. Toen verscheen, als een geschenk uit de hemel,
Kees Hazevoet op mijn pad. Daar ben ik ontzettend
gelukkig mee. Er is niemand die zo vrij, zo open staat
als hij. We reageren in fracties van seconden op
elkaar. We spelen thuis ook vaak samen, we maken
opnamen en die gaan we naderhand afluisteren. Dat
is nodig.'
'Anderen zijn vaak niet zo geconcentreerd, die
hebben vaak niet die openheid, dan blijft het vast
zitten. In deze muziek moet je je helemaal open
stellen. Met een half oor spelen is onmogelijk. Het
gaat zeer diep, het is zo boeiend en spannend, het
gaat met golven. Je kan nooit op je routine
terugvallen, zoal;s in de bop, waar nog een stramien
bestaat. Hier is dat uitgesloten. Ik vind het
ongelooflijk. Ik snap eigenlijk niet dat er maar zo
weinig mensen zijn die dat horen.'
'Als we gespeeld hebben en het klonk alsof het
geschreven stond, als een klok dus, dan is het goed
geweest.' Henk van Es speelt in Middelburg samen
met Clarence Bectom, slagwerk; Frans Tunderman,
bas en Lou Poppe, pianist (74 jaren oud).
Er is meer op Festival De Moeite Waard. Zo speelt
voor het optreden van Jules Deelderde JakeSchmid
Band uit Goes. Zie maar of het de moeite waard is.
januari
Het afgelopen jaar en zeer waarschijnlijk ook in 1986
kan de provincie beschikken over 195.000 gulden ter
bevordering van de beeldende kunst. Dit is een extra
bijdrage van het Rijk. Daarnaast heeft de provincie
nog eens 40.000 gulden voor hetzelfde doel. Het is
goed te weten dat iedereen aanspraak kan maken op
een deel van dit geld, wanneer hij besluit een werk
stuk van een beeldend kunstenaar te kopen.
Gemeenten, bedrijven en particulieren kunnen
aanspraak maken op subsidie, als althans het
werkstuk aan bepaalde eisen aangaande kwaliteit
voldoet. Gemeenten en bedrijven kunnen onder
dezelfde voorwaarden ook gebruik maken van de
regeling wanneer zij een kunstenaar een opdracht
voor een werkstuk willen geven. Bij een opdracht is
de bijdrage maximaal 10.000 gulden aan het
honorarium van de kunstenaar. Bij aankooop is de
subsidie ten hoogste de helft van de prijs tot een
maximum van 5.000 gulden.
Voor particulieren is de bijdrage maximaal 2X>
procent en het geldt uitsluitend voor werk vari
kunstenaars die bij de Zeeuwse Culturele Raad zijn
ingeschreven. Het moet zijn aangekocht in galeries
of op tentoonstellingen, eventueel buiten Zeeland.
Standaardformulieren voor een subsidie-aanvraag
zijn verkrijgbaar bij de Zeeuwse Culturele Raad of de-
provincie. De bijdrage wordt alleen gegeven voor
werkstukken van minstens 250 gulden en beloopt
maximaal 1.000 gulden.
Via de kwaliteitsbeoordeling houdt de provincie een
vinger in de pap. Een provinciale adviescommissie,
bestaande uit de directeur van de Zeeuwse
Museumstichting, een lid namens de Culturele Raad,
twee onafhankelijke leden namens het provinciaal
bestuur en een ambtelijk waarnemer, nemen de
beoordeling op zich. Deze commissie oordeelt ook
over de aankopen van de provincie zelf. Van het extra
geld voor de beeldende kunst is 130.533 gulden
jaarlijks beschikbaar voor vergroting van de eigen
kunstcollectie.
Het criterium bij aankoop is kwaliteit. Het gaat er niet
om zo aan te kopen dat iedere Zeeuwse kunstenaar
een bestaan kan vinden. Daarvoor is het bedrag
trouwens ook veel te gering. De provincie voert een
kunstbeleid, geen kunstenaarsbeleid.
Informatie over de subsidieregeling kan men
aanvragen bij de provincie en de Zeeuwse Culturele
Raad.
In het Middelburgse filmtheater Meccano zijn het
afgelopen jaar met wisselend succes talkshows
gehouden. De bedoeling: door een gedachten-
wisseling met een regisseur, acteur of actrice het
publiek een kans te geven wat meer te weten te
komen over het tot stand komen van het product film.
Louis van Gasteren, Pim de la Parra, Ate de Jong,
Dick Maas en George Schouten zaten al eens achter
de tafel in Meccano. Half januari staat opnieuw een
talkshow op stapel. De gasten waren bij het ter perse
gaan van deze mooie moeite nog niet bekend. Wel de
prsentator. Dat moet Jo Röpcke worden, presentator
van het Vlaamse filmprogramma Première. Bel tegen
die tijd de Filmlijn, 01180-33414.
Mooie moeite biedt lezers elke maand de gelegen
heid tegen een gereduceerde prijs voorstellingen te
bezoeken. Wie dat op gezette tijden doet, kan de
abonnementsprijs ruimschoots terug verdienen, zo
niet winst maken op een abonnement. Maar dit
terzijde. In januari geeft mooie moeite korting op een
voorstelling van Het Folkloristisch Danstheater en
de film Andrej Rublev van de Russische regisseur
Tarkowski. Het Folkloristisch Danstheater is vrijdag
17 januari in Goes en zaterdag 18 januari in
Zierikzee. De twintig dansers en danseressen
brengen authentieke volksdansen onder begelei
ding van een orkest. Theatraal aantrekkelijk en
gebracht met acrobatische virtuositeit, aldus de
critici. Oordeelt u zelf. De normale toegangsprijzen
zijn f 18,- en CJP/Pas 65 f 13,-. De reductie komt op f
5,-.
Liefhebbers van Tarkowski krijgen een korting van f
2,50 op de toegangsprijs van f 10,-. De film draait van
16 tot en met 19 en 21 en 22 januari in Meccano,
Middelburg. Het is de eerste film, waarin Tarkowski
zich niet meer hield aan de officiële culturele
richtlijnen. Andrej Rublev is gemaakt in 1966 en
duurt drieëneen half uur. Het speelt in het eerste
kwart van de vijftiende eeuw en heeft als thema de
voortdurende strijd van de kunstenaar met zichzelf,
als kind van zijn volk en als individualist die alleen
kunstenaar kan zijn door volledige vrijheid, van
bijvoorbeeld de wetten die autoriteiten opleggen.
Een zware en weemoedige film.
De ZVU-films die tot en met december 1985 om de
week in het Vlissingse Alhambratheater te zien
waren, draaien met ingang van deze maand in
Filmtheater Electro in de Zeeuwse Bibliotheek in
Middelburg. Elke twee weken draaide de ZVU al een
film in Electro, zodat de ZVU nu elke week in het
Mvi9ramma voorkomt- De Stichting Filmtheaters
Middelburg en de ZVU zijn tot deze overeenkomst
gekomen, omdat de films in Electro in de lijn liggen
de d°or de ZVU geprogrammeerde films.
Tvn fan düs elke woensda9avond ha|f negen een
In de postbus van mooie moeite liggen regelmatig
aanvragen voor abonnementen van donateurs van
de Stichting Filmtheaters Middelburg. Nu zijn de
mensen die vorig jaar f 37,50 voor het donateur
schap betaalden, in de veronderstelling dat ze
daarvoor ook het filmblad zouden krijgen, schade
loos gesteld met een abonnement op mooie moeite.
Zij krijgen dit blad tot juni 1986, waarna ze zich via
een acceptgiro-kaart direct op mooie moeite kunnen
abonneren voor dertig gulden. Hoewel abonnees
zeer welkom zijn, is het nu ook niet de bedoeling
slinks 2 abonnementen uit één huis te halen.
