film
verwachte films in januari
40 mm
tentoonstellingen
Les Compères
Pauline a la plage
Dust
La historia official
The kiss of a spider woman
Jaap Berghuis
Jon Marten
Jack Vreeke
BELLAMY 19
MARQUIS
Pauline la Plage
ondernemerschap en (religieus) patriottisme voor
'rechts' doorgaan. Een metafoor aan het eind van de
film: de voortdurend buiten zijn oevers tredende
machtige rivier de Tennessee, ingedamd door de
inzet van solidaire mensenhanden.
Electro Middelburg:
LES COMPÈRES
Regie: Francis Veber
met Pierre Richard en
Gerard Depardieu
wo 15 jan, 20.30 uur
Organisatie: ZVU
PAULINE A LA
PLAGE
Regie: Eric Rohmer
met Arielle Dombasle,
Amanda Langlet,
Féodor Atkins
wo 22 jan, 20.30 uur
Drganisatie: ZVU
In Meccano draaien
dagelijks films en in
Electro, op de zondag
ria, eveneens. Slechts
sen deel van de films
wordt ver vooruit ge
programmeerd; zij
staan met data in
mooie moeite. Voor
nadere informatie over
de draaidata van de op
deze pagina genoem
de films even bellen
met de filmlijn: 01180
33414.
Les Compères brengt een onverwachte combinatie
van hoofdrolspelers bijeen (de komiek Pierre
Richard en de 'serieuze' acteur Gérard Departieu),
die opnieuw op zoek gaan naar een weggelopen
teenager. Voor de regie en het scenario tekende
weer Francis Veber, niet de minst intelligente auteur
in het genre van de komedie. Les Compères gaat
over twee veertigers, die onverwachts tot het
vaderschap geroepen worden. Als haar 17-jarige
zoon van huis weggelopen is, doet Anne Dupery een
beroep op twee voormalige ministers (Depardieu en
Richard), die ze onafhankelijk van elkaar op de
mouw speldt dat de jongen hun zoon is. De
dromerige mislukkeling Richard en de ambitieuze
journalist Depardieu projecteren beide hun ver
wachtingen en verlangen naar tederheid op de niets
vermoedende jongen.
'Wie teveel praat, schaadt zijn ziel' is het motto van
deze film die Rohmer samen met Le Beau Mariage en
Les nuits de pleine lune maakte voor de serie
Comédies et Proverbes.
Aan de kust van Normandië houden zes personen, in
leeftijd variërend van zestien tot ongeveer veertig
jaar, zich tijdens de zomervakantie bezig met
windsurfen en versieren. Pauline is zestien en ziet
wel wat in haar rijpere leeftijdsgenoot Sylvian. Henri
is een rijper genieter van sex. Hij heeft een los-vaste
relatie met Louisette, maar slaapt met marion, die
zojuist Pierre heeft afgewezen. Pierre droomt van de
perfectie van Marions lichaam en geest, terwijl dat
Henri juist verveelt. Rond deze figuren bouwt
Rohmer zijn film, waarin Pauline de verstandigste
persoon blijkt te zijn.
Regie: marion Hansel (België/Frankrijk)
Naar de roman 'In the Heart of the Country' van
J.M. Coetzee met o.m. Jane Birkin en Trevor
Howard.
Vier mensen leven geïsoleerd in een verlaten
boerderij temidden van een desolaat landschap.
Tussen hen spelen zich allerhande machtsrelaties af.
Zuid-Afrika, het tijdperk is niet nader bepaald. Alles
draait om Magda, een jonge vrouw die erg
afhankelijk is van haar vader. Maar ook de relatie
tussen blank en zwart, meesters en slaven komen
aan bod.
Door het isolement en de hitte stijgt de spanning en
komen de frustraties los. Magda, lijdend onder haar
maagdelijkheid, observeert haar vader dag na dag.
Hij is de enige blanke man die ze ziet en waarvan ze
kan houden. Magda's roep om wat meer gevoel
wordt door haar vader net de grootste onverschillig
heid beantwoord. Als hij de jonge en mooie zwarte
echtgenote van zijn opzichter Hendrik verleidt
bespiedt Magda hem en ten prooi aan een ziekelijke
jaloersheid doodt ze haar vader en begraaft hem met
de hulp van Hendrik. De machtsverhoudingen
wisselen.
De regisseuze Marion Handel is er in geslaagd dit
sensationele gegeven uiterst kies te verfilmen. Ze
vermijdt ieder sensationeel effect. Door het prachti
ge en ingetogen spel van Jane Birkin is het een zeer
integere film geworden.
Regie: Luis Puenzo (Argentinië)
Waarheid en leugen over de slachtoffers in
Argentinië. Het officiële standpunt is dat in
Argentinië geen kwalijke dingen gebeuren tijdens de
militaire dictatuur. Een geschiedenislerares (ge
speeld door Norma Aleandro, die een gedeelde
eerste prijs voor de beste actrice kreeg op het
afgelopen festival in Cannes), weinig politiek
bewust, komt er door vragen van leerlingen," een
gemartelde vriendin en een geadopteerde dochter,
achter wat er werkelijk aan de hand is.
Regie: Hector Babenco (Brazilië)
Naar het boek van Manuel Puig. Met in de
hoofdrollen: William Hurt, Paul Julia, Sonia Braga.
Een Braziliaanse film met een aardig gegeven. Twee
gevangenen delen een cel, de een is politiek activist
met duidelijke sporen van marteling, de ander is
homosexueel en veroordeeld wegens een zeden
delict. In een spannend proces van aantrekken en
afstoten, ontstaat er op den duur zelfs warme
vriendschap. De gevangenisdirecteur probeert in
tussen via de homosexueel gegevens over de
medestanders van de activist te krijgen. De twee
proberen zich met fantasieën, het navertellen van
oude filmfragmenten -regisseur Babenco monteer
de ze in zwart-wit door de film heen- op de been te
houden.
januari
Kavafls I, Jaap Berghuis
Jaap Berghuis (1945, Smilde) deed architectuur,
interieur en meubelontwerpen op het Instituut voor
Kunstnijverheidsonderwijs in Amsterdam. Enkele
jaren werkte hij als interieur architect, onder meer
met Jan Rietveld en D. van Sliedrecht. De
architectuur blijft hem boeien, ook na zijn betrok
kenheid bij de Ateliers '63 in Haarlem. Zo maakte hij
een studiereis naar Spanje om de Catalaans-
Romaanse schilderkunst beter te kunnen doorgron
den. Op het ogenblik is Jaap Berghuis docent aan de
Groningse kunstacademie. Hij exposeerde onder
meer bij Art &Project en Museum Fodor in
Amsterdam; La Bertesca in Genu, Milaan en
Düsseldorff en het Kabinett für Aktuelle Kunst in
Bremerhaven.
Jon Marten woont en werkt in de haven van
IJmuiden, de laatste twee jaar. Met énkele andere
schilders die de hardheid van dit bestaan verkozen
boven de stad, vormde hij de IJmuider Kring. Het is
dan ook niet verwonderlijk dat hij zegt: 'Kunst is
alleen in de strijd te vinden; een werk zonder
agressief karakter kan geen kunstwerk zijn. Kunst is
een heftige aanval op onbekende krachten, je moet
proberen het onmogelijke open te breken.'
Een schilderij hoeft ook niets te verklaren, vindt Jon
Marten, hoe minder verklarende tekst hoe beter. 'De
beeldende middelen geven alleen maar de medede
ling over de betekenis; dat je de mededeling niet in
woorden kunt overbrengen is het bewijs van de
kwaliteit van het schilderij.'
Het enige hygiënische in de wereld is kunst en dit
maak ik onder de rook van IJmuiden. Marten (1934,
Ginniken-Bavel) exposeerde onder meer in galeries
van Barcelona, Valencia en Ibiza, Museum Fodor,
Galerie Paladijn en Galerie Gamma in Amsterdam,
de Printshop in Amsterdam, hij was betrokken bij de
groepstentoonstelling Dutch Art Today in Philadel
phia en het Stedelijk Museum Amsterdam kocht
werk van hem.
Kleurige en vrolijke dingetjes hangen er aan de
ronde wand in de Gevangentoren. Het zijn
aquarellen en schilderijen van fantasiehoofden. Jack
Vreeke (1942, Gouda) fotografeerde muzikanten,
feestvierders, straatartiesten en dat wat hem in deze
mensen boeit, penseelde hij in luchtige kleuren neer.
'Dikwijls is dat het plezier van de spelers in hun act of
de humor die in de situatie lag opgesloten',
verduidelijkt Vreeke. 'Het verbaast mij ook altijd hoe
iemand juist zijn 'ware gedaante' te voorschijn kan
toveren met schmink en verkleedspullen.'
Vreeke noemtzichalsschildereen stiefkind van Nico
Molenkamp en via Hans Engelman een kleinkind van
Kees Verwey. 'Mijn eigen stijl lijkt foto-realistisch,
maar mijn uitgangspunt ligt in directe eigen
ervaringen en niet in één foto. Ik doe erg lang over
een schilderij en de laatste tijd boeit mij de
lichtkracht van de eerste opzet in acryl. Daar schilder
ik dan nog vier of vijf keer overheen tot de verf overal
dekkend is aangebracht en het licht weer terug is op
een andere manier. Vanwege de transparantie van de
eerste laag ben ik deze zomer weer gaan aquarelle
ren. Aquarellen moeten het juist hebben van het licht
dat, door de verfplassen heen, door het papier wordt
teruggekaatst. En wat is mooier, dan aquarellerend
onder een buddheleia (betekenis niet in Van Dale te
vinden), doorlopend vlinders te zien landen op je
werkstuk om van iedere nieuwe kleur te proeven
Jack Vreeke is de laatste twee jaar ook in de weer met
grote drie-dimensionale projecten. Twee voor
beelden zijn de afgelopen zomer tijdens het
Straatfestival in Vlissingen te zien geweest: de
aangespoelde potvis en het paard voor De Ruyter.
.Lino, Jack Vreeke
Vlissingen:
Bellamypark 19
JAAP BERGHUIS
Schilderijen
tot en met 15 jan.
JON MARTEN
Schilderijen
18 jan t/m 12 febr.
opening zat 18 Jan,
15.00 uur
De Gevangentoren
Boulevard de Ruyter
JACK VREEKE
Schilderijen, pren
ten, aquarellen
tot en met 15 jan.
HEOCNMMMt KUNST
Nieuwendijk 15
LIDY HOEWAER
sculpturen, tekenin
gen, keramische juwe
len
tot en met 5 jan.
PAT ANDREA, DIES
DE JONGE, JEROEN
HENNEMAN, HANS
KOOPMAN, ERIC DE
NIE, MARINUS
FUIT, BENJAMIN
LEVY, WALTER NOB-
BE, RON ROOYMANS
JAN VANRIET en
anderen
12 jan t/m 2 febr.
Bevelanden:
Galerie Nona Schmit
Dorpsstraat 23-25
Kattendijke
NAIVE KUNST
januari
Zeeuws-Vlaanderen:
Gallerij Bellemans
Oosterstraat 11, Axel
CHARLOTTE
DEMATONS
illustraties, tekenin
gen, schilderijen voor
kinderen
tot en met 11 jan.
RAMON DE NENNIE
illustraties, tekenin
gen, schilderijen voor
kinderen
13 jan t/m 10 febr.
HHHHjanuari 41
