x
11
fff: jf
Ai 4|-ï
tentoonstellingen
tentoonstellingen
mz
-
H I ta
- j
i
I 1 fl iu
-ju, -h ii
Paul den Hollander, Eric van
Straaten en Wout Berger
Roel Mollema
Zicht op Zeeland
0
Tjitske Dijkstra
Paul Bartels, Piet Dieleman en
Bob Pingen
Jos Vulto
Albert Verburg
41
Deel vergroting foto 'Together', Albert Verburg
Torens van stro, Han Dey
jammin
Kunstuitleen Middelburg
Drie fotografen. Eerst Paul den Hollander
die internationaal de aandacht trekt, zo
blijkt uit zijn staat van dienst. Tot zo'n drie
jaar geleden maakte hij louter zwart-wit
foto's, die een kille, eenzame wereld laten
zien. Toch noemt hij zichzelf geen
doemdenker. 'Het gaat om een realiteit die
ik zelf niet zo gemakkelijk zie, maar die
door middel van fotografie wel naar boven
kan worden gehaald. Het was iets waar ik
niet buiten kon, een soort zwaartepunt...'.
De kleurenfoto's van later datum hebben
een bepaalde dreiging. 'Ook op mijzelf',
zegt Den Hollander. 'Ze vormen een
gevangenis, met alles wat er uit de foto's
voortkomt ontstaat het idee dat de wereld
kleiner wordt. Ze zijn dan ook een
afsluitende reactie op het voorgaande...'.
Die foto's tonen binnenruimtes met dieren
en later alleen nog maar interieurs. Een
voorbeeld van het eerste soort: een giraffe
in een barokke kamer (het hoofd net niet
op de foto) met op de muur een
schildering van het Afrikaanse landschap.
Op de foto's van Eric van Straaten, leraar
aan de Rotterdamse kunstacademie, ko
men ook nauwelijks mensen voor. Als het
al eens voor komt zijn het vluchtige
gestalten zonder identiteit. Zijn land
schappen tonen een andere aanwezig
heid, een verborgen leven dat wordt
weerspiegeld in stille getuigen, stenen en
planten. Van Straatens foto's hebben een
symbolische zeggingskracht. Zijn weidse
landschappen, stille plekken, eilanden,
heuvels, vegetaties laten een sterke
spanning zien tussen het moment en de
tijdloosheid van het landschap. Roerloze,
prehistorische monolithen tegen wolken
luchten of in een troosteloze regennacht.
Rijen en cirkels van stenen, tekens van
verdwenen mensen, getuigen van hun
aanwezigheid op deze plaats, in een
andere tijd.
Kunstuitleen Middelburg
Een ding is zeker: Mollema's keramiek is
onbruikbaar. Hij heeft wel het gebruiks
voorwerp als vertrekpunt genomen. Her
kenbaar is dat doorgaans niet meer. Het
losmaken van de nuttigheidseisen heeft
Mollema's baksels luchtig en speels
gemaakt, intrigerend soms. Menigeen zal
zich afvragen of hij wel ziet wat hij ziet.
Galerie Esprit Clinge
Met olieverven, aquarel, keramiek, lino,
ets en tekeningen zijn zestien Zeeuwse
kunstenaars vertegenwoordigd in de
tentoonstelling Zicht op Zeeland. Het zijn
Willem van Anraad, Jackie Bongers, Han
Dey, Guido Eckhardt, Henny Huser,
Liesbeth Huser, Ernest Joachim, Joh.
Kollaard jr., Hans Lücken, Wim de Maat,
Nellie van Nieuwenhuyzen, Bob Pingen,
Leendert van der Pool, Jon van Riet, Ferd.
Slock, Jenneke Weyland.
Zeeuws Kunstenaarscentrum Middelburg
fsja de Sint Joost in Breda werkte de
filburgse twee jaar op de experimentele
afdeling van De Porceleyne Fles in Delft.
Keramiek dus. Haar werk laat zich het best
omschrijven als kleivormen, onderge
schikt gemaakt aan kleur.
Zeeuws Museum Middelburg
Paul Bartels ziet ons nationale rund als
waardevol cultuurgoed, in tegenstelling
tot menig boer die er slechts een
melkmachine, een vracht vlees of - komt
nog voor - een waardevol fokinstrument in
ziet. Ik schrijf expres 'rund', omdat de
koppen wat mij betreft even goed van
koeien als van stieren kunnen zijn. Paul
Bartels zet er wel bij dat het stiertjes zijn,
maar hij kan me nog veel meer vertellen.
Ze staan in het museum met een groep
bijeen. Een kop kijkt je recht aan, een
ander draait zijn kop iets of kijkt opzij. Ze
worden wel aardig.
Over Piet Dieleman schreef Istvan Szé-
néssy in de voorlaatste Mooie Moeite: 'Hij
neemt wezenlijke uitgangspunten mee
van de klassieke en academische schil
derkunst, maar dan met een sterke,
nieuwe toets om daar bepaalde waarden
in te bereiken. Zijn belangstelling is
gericht op de rol die een figuur ten
opzichte van de omgeving dient te
spelen'... 'Hij onderzoekt varianten binnen
een gedempte toonzetting en bepaalt
daarmee de sfeer van zijn schilderijen.'
Bob Pingen heeft soms meer dan twintig
verflagen nodig vooraleer hij zijn kleur-
velden naar tevredenheid in bedwang
heeft. Zie voor meer informatie Mooie
Moeite van januari, pag.20 e.v.
Galerie Bellamy 19 Vlissingen
Vulto is gefascineerd door leven en dood.
Zijn atelier lijkt een abattoir. Overal zijn
koeiehuiden opgespannen. Over de hele
breedte van zijn atelier een waslijn met
koeiestaarten. Aan hoge stellages trossen
volgestopte hazen en konijnen. Op de
hoeken van twee betonnen tafels ge
rookte varkenspootjes, op de vloer en
stoelen ook gerookte varkenspootjes. Hij
bouwde speciaal een oven om ze te
kunnen roken. Hier en daar gerookte
vissekoppen met opengesperde bek. Bij
het raam hangen afgehakte stierepoten
aan een touw. Op de binnenplaats liggen
geite- en koeiehuiden te drogen. In een
hok dode vogels aan touwen, gekregen
van boeren die ze in de boomgaard als
afschrikking hadden hangen. Voor Vulto
symboliseren deze resten het materialis
me en cynisme van deze wereld. Het dode
bier, of de resten ervan, blijven voor hem
leven. Hij tekent deze onderwerpen als
levend, vaak met witte tegels als toevoe
ging vanwege het contrast persoonlijk,
onpersoonlijk.
Tekening van Jos Vulto
Gevangentoren Vlissingen
Verburg voerde enkele jaren projecten uit
onder het pseudoniem Kallenberg Kollek-
tief: dichtwerk, conceptuele projecten,
mail-art projecten en exposities. Er zijn
foto's, tekeningen, fotoschilderijen en
speciale uitgaven tezien die Verburg de
laatste drie jaar maakte. Zijn paper study
foto's zijn geïnspireerd door de Merzbau
van Kurt Schwitters. De geënsceneerde
foto's bestaan uit papier en zijde en tonen
een rijke schakering aan dieptes en
vormen, waarin esthetica overheerst. Het
meest recent zijn de fotoschilderijen,
waarin verf met zwart-wit fotografie wordt
gecombineerd om met het thema erotiek
en emotie tot absurde en groteske
beelden te komen.
