muziek
Con Amore en die Haghe Sangers
Len Rawle
Zeeuws en Engels Mannenkoor
Koffieconcert Carla van
Walsum en Ton Huijsman
dans
One Extra Company
film
Tasio
La historia official
Return of the living dead
Concertzaal
Middelburg:
CON AMORE EN DIE
HAGHE SANGHERS
zat 24 mei, 20.00 uur
Concertzaal
Middelburg:
LEN RAWLY
Theaterorgel
concert
vrij 30 mei, 20.00 uur
Ned Herv Kerk
Kloetinge:
ZEEUWS MANNEN
KOOR/ENGELS
MANNENKOOR
zat 31 mei, 20.00 uur
Dorpshuls De Vriend
schap Kats:
CARLA VAN
WALSUM/TON
HUIJSMAN
koffieconcert
zon 25 mei, 11.00 uur
Het Vll88lngse
Mandoline Orkest Con
Amore: 50 /aar
Blues bestond al lang, maar het ritme kreeg onder
invloed van de jazz een steeds uitgesprokener rol.
Deze muziek, die destijds vrijwel alleen door zwarten
werd gespeeld en gewaardeerd, vormt de bron
waaruit De Gigantjes putten. Hun muziek stamt van
Rhythm Bluesgiganten als Tiny Bradshaw, Mickey
Sylvia, Buddy Johnson en Louis Jordan. Het gaat
dan om de minder bekende nummers en De Gigan
tjes brengen een versie die zowel authentiek is als
hedendaags. Na het uitkomen van de eerste elpee
Little Giants en de single Yaki Taki Oowah volgden
vele radio- en t.v.-optredens, terwijl uit Duitsland,
België en Scandinavië regelmatig uitnodigingen ko
men voor toernees.
'I've got the bullets', schreeuwt een vertwijfelde
James Dean tegen de politie die zojuist zijn vriend
heeft neergeschoten, omdat die zwaaiend met een
pistool naar buiten kwam rennen. Het is een scène
uit de film Rebel without a cause. Zo komt de
Rotterdamse groep aan zijn naam. De (negen) leden
zijn afkomstig van de Health Band, Stealer en Grup-
po Sportivo. Evenals De Gigantjes putten de Rotter
dammers uit de oude meesters van de Rhythm
Blues. Het blad Music Maker constateert dat de 28-
jarige Frédérique Spigt de hoofdrol speelt met haar
'voor een Nederlandse zangeres' uniek geluid. 'Een
doorgroefd geluid, alsof de whiskey haar leraar was,
met een volume waarbij zelfs de zangeres met de
grootste scheur van Nederland, en dat is zonder
concurrentie Anita Meijer, verbleekt.
Frédérique Spigt vertegenwoordigt alles wat de rock
roll in Nederland zou moeten zijn en wordt daarin
bijgestaan door componist en gitarist Peter van
Gameren, die er uit ziet zoals Frédérique klinkt:
doorleefd. De muziek van de Bullets klinkt trouwens
ook zo. het is pure soul, straight fron the heart, zoals
Bonny Tyler zingt.'
Ter gelegenheid van het vijftigjarige bestaan van het
Vlissingse mandoline orkest Con Amore tracteert
het orkest het Vlissingse publiek op een concert met
Die Haghe Sangers uit Den Haag. Con Amore telt
rond 35 bespelers van de mandoline. Het lijkt merk
waardig, een orkest louter bestaande uit mandoline
spelers, maar er blijkt belangstelling voor te bestaan.
Nederland telt zestig van zulke orkesten en is daar
mee het derde 'mandoline-land' ter wereld. Japan is
nummer 1 met500orkesten, Duitsland 2 met 250. Het
Vlissingse tokkelorkest staat sinds 1961 onder lei
ding van Jo Eckhardt. Het (Koninklijke) Haagse
mannenkoor bestaat al sinds 1917 en insprireerde
een aantal componisten die composities aan het
koor opdroegen. Voorbeelden zijn Paul Hindemith,
Francis Poulenc, Marius Monikendam en Otto Klem-
perer. Het was en is regelmatig op t.v. te zien en
speelde in heel Europa, Rusland incluis. Dirigent
René Verhoeff dirigeert niet alleen Die Haghe San
gers, maar ook het Leids Toonkunst Orkest en het
Rotte's Mannenkoor. In verschillende Europese ste
den verzorgde hij gastdi recti es.
Het programma begint met Con Amore dat compo
sities voor de mandoline speelt van Karl-Ludwig
Philipp, propero Canciello, Carlo Malizia en Emil
Kohier. Vervolgens zingt het Haagse koor werk van
Antonio Lotti, Clément Jannequin, Bedrich Smeta-
na, een onbekend gebleven componist, Tsjaikovski,
Buhuslav martinu, Wolfgang Martinu, Wolfgang Lü-
deritz, Arr. J.R. Parks en Carl Orff. Na de pauze zingt
het koor nog twee Poolse soldatenliederen van
Witold Lutoslawski voordat Con Amore het weer
overneemt met Spaans en Duits werk van C. Malizia
en Konrad Wölki. Het jubileumconcert eindigt met
een gezamelijk optreden. Een Joegoslavisch gon
dellied en volkswijsjes uit de Oekraïne zijn door C.
Noordzij van orkestarrangementen voorzien. Het
betekent een Middelburgse première van deze wer
ken aan het slot van de avond.
De in Wales geboren Len Rawle reisde onder meer
naar Japan, Australië, Amerika en Europa om er
theaterorgelconcerten te geven. In Engeland ver
zorgde hij een groot aantal van dergelijke concerten
voor de radio en televisie vanuit zijn huis. Hij bezit
namelijk een groot Wurlitzer orgel dat ooit in het
Empire Leicester Square Theatre in Londen dienst
heeft gedaan. Hij bouwde zijn grote huis zo ongeveer
rond het Wurlitzer orgel.
Op uitnodiging van het Zeeuws Mannenkoorsteken
de 55 leden van het Engelse mannenkoor eind mei de
Noordzee over voor een driedaags verblijf in Goes.
Het koor geeft een concert in Kloetinge met als
soliste de alt Paula Pilling. Clive Smith zorgt voor de
pianobegeleiding en het koor staat onder leiding van
Alan Arnot. Het Zeeuws Mannenkoor, dirigent is Han
Beekman, heeft een bescheiden aandeel in dit con
cert: beide koren zingen enkele nummers gezame
lijk.
Dit duo is gespecialiseerd in twintigste-eeuwse mu
z ek van Israëlische en Zuidamerikaanse makelij.
Carla van Walsum was op haar twaalfde jaar al aan de
fluit, ze kreeg les bij Dick Gout. Na het Rotterdamse
conservatorium ging ze verder bij de Engelse fluitiste
Susan Milan en in Zuid-Frankrijk bij Andras Andor-
jan en Patrick Gallois. Ze speelde in een aantal
ensembles en werkte mee aan even zovele radio
opnamen. De twee jaar oudere Ton Huijsman (1954)
begon op zijn vijftiende de mogelijkheden van de
gitaar te verkennen. Na het conservatorium, ook in
Rotterdam, bekwaamde hij zich verder bij de Uru-
guayaanse gitaristen Antonio Pereira Arias en Abel
Carlevaro. Met het ensemble voor oude muziek
Musike Merlant treedt hij sinds 1975 op als luitist en
hij maakte er talloze radio-opnamen mee.
Deze Australische dansgroep werd in 1976 opgericht
door Kai Tai Chan met de bedoeling de mogelijkhe
den van het danstheater te onderzoeken, uitgaande
van de dans combineert One Extra Company cho
reografie, stem, geluid en muziek tot een theater
achtig geheel. De leden zijn afkomstig uit verschil
lende Aziatische landen. In het programma AH Q
goes West, dat in Vlissingen te zien is, komen de
verhoudingen tussen Aziaten en Australiërs aan de
orde. In bijna acrobatische dansen komen zo de
verschillen tussen oost en west op het toneel, de
tradities tegenover de geïmporteerde waarden en
normen en natuurlijk de situatie van de immigranten
in Australië.
Nog even iets over de motor van het gezelschap, Kai
Tai Chan die dans een manier van leven noemt. Hij is
afkomstig uit een Chinees Boeddistisch milieu in
Maleisië en ging aan het eind van de jaren zestig naar
Australië om er architectuur te studeren. Zijn be
langstelling voor dans voerde hem naar Londen waar
hij leider werd van Another Dance Group (1974) en
choreografieën schreef voor het London Contempo
rary Dance Theatre (1975).
One Extra Comany In
AH Q goes West
Vestzaktheater
Vlissingen:
ONE EXTRA
COMPANY
vrij 16 mei, 20.30 uur
Al vanaf zijn achtste jaar werkt Tasio in de bergen in
Spaans Baskenland. Met veertien wordt hij kolen
brander, een vuil en gevaarlijk beroep. Hij ontmoet
Paulina en zal enkele jaren later met haar trouwen.
Het huwelijk verloopt wat haastig maar iedereen is
gelukkig. Er wordt een kind geboren, Elïsa. Deze
verantwoordelijkheid is te zwaar voor iemand die van
het kolenbranden moet leven. Tasio gaat daarom
ook stropen en maakt zich tot vijand van de bos
wachter. Als Paulina zwaar ziek wordt, raadt het hele
dorp hem aan de heuvels te laten voor wat ze zijn en
een vaste baan te zoeken, die beter betaald wordt en
veel veiliger is. Maar Tasio voelt daar niet veel voor.
Ergens in hem woelt een sterke behoefte aan vrij
heid. Paulina sterft. Jaren later trouwt zijn dochter en
trekt zij naar de stad. Tasio blijft achter en gaat voort
met kolenbranden en stropen.
La historia official is filmisch gezien niet buitenge
woon vernieuwend, maar een in alle degelijkheid
verteld en goed gespeeld verhaal. De beloning was
een oscar. De jury vond La historia official de beste
buitenlandse film van 1985. Hij is bijzonder door de
emotionele inhoud die politieke kanten heeft. Zij het
niet in de gebruikelijke zin van een pamflettistische
aanklacht of een gedramatiseerde reconstructie. Het
geraffineerde scenario schuift de maatschappelijke
feiten langzaam het verhaal in, dat zich aanvankelijk
concentreert op de strikt persoonlijke geschiedenis
van twee gegoede burgers die in 1978 een kind
adopteerden, omdat de vrouw onvruchtbaar was. De
vrouw is lerarès geschiedenis en probeert op school
haar leerlingen in te prenten dat zij zich moeten
houden aan de 'feitelijke' beschrijvingen in de ge
schiedenisboekjes, de officiële lezing dus. Niet alle
jongens in de klas zijn het met haar eens. Zij stellen
dat de waarheid in die officiële lezing wordt achter
gehouden en dat de geschiedenis is geschreven
door de overwinnaars. Wat is waarheid? De lerares
komt daar stukje bij beetje achter. Ze ontmoet een
oude vriendin die vertelt hoe zij met duizenden
andere Argentijnen is gemarteld tijdens het militaire
bewind. Het brengt haar op de vraag of het kind, dat
zij vijf jaar geleden heeft geadopteerd, misschien een
van die kinderen van verdwenen ouders is. Lang
zaamaan wordt ze zich bewust van wat er zich
allemaal heeft afgespeeld. Tegelijk met het onder
zoek van de vrouw laat regisseur Puenzo de maat
schappelijke werkelijkheid de film in de beelden
doordringen. Het heeft ook verstrekkende gevolgen
voor haar huwelijk.
De titel lijkt zo op George A. Romero's zombiedrie
luik (Night of the living dead, Dawn of the dead)dat
de makers een proces aan hun broek kregen. Het
heeft voor het uitbrengen van de film geen gevolgen
gehad. Returnis het regiedebuut van Dan O'Ban-
non, schrijver van onder meer gruwelwerk als Alien,
Dead and burried en Lifeforce. Geen doorsneewerk.
Returnis een tamelijk merkwaardige zombieko
medie geworden, waarin op verrassende manier met
veel cliché's de vloer wordt aangeveegd. Wat te
denken van pratende, denkende en hollende zom
bies, die bovendien niet zomaar even door vernieti
ging van hun hersens tot staan kunnen worden
gebracht? Volgens O'Bannon helpt alleen nog maar
een atoombom. Het geluid is in stijl: apocaliptische
herrie van groepen als The Cramps, The Damned en
The Flesheaters.
't Beest:
TASIO
Regie: Montxo Armen-
dariz
zat 3 mei, 21.00 uur
LA HISTORIA
OFFICIAL
Regie: Luis Puenzo
vrij 30 mei, 21.00 uur
RETURN OF THE
LIVING DEAD
Regie:.Dan O' Bannon
vrij 13 juni, 21.00 uur
De Klomp Ovezande:
TASIO
Regie: Montxo Armen-
dariz
zon 4 mei, 20.30 uur
mei 43
