- 29 -
Mogelijk waren er nog meer rondes, doch deze herinnert zich
inzendster niet meer.
Na de rondes werden de punten geteld en de verliezer vast
gesteld. Deze moest dan "zandfreten1' wat als volgt in zijn
werk ging. Een houtje of takje van 12 cm werd in de zand
hoop gestoken. Elke speler, behalve de verliezer gaf er met
het heft van zijn mes een klap op, zodat hét stokje nagenoeg
in de hoop verdween. De verliezer moest nu geknield voor de
hoop, met zijn tanden het houtje "uut 't zand frete", waarbij
hij van de anderen klappen op het achterhoofd kreeg, zodat
zijn hele gezicht vol zand kwam. Deze manoeuvre hield eerst
op, als de verliezer zich met het houtje tussen de tanden
oprichtte
Grijpskerke
Jongensspel met zakmessen. In de aarde werd een vierkant vak
getekend. Om beurten werd door de spelers met het geopende
zakmes in dit vak gemikt. Van het punt, waar de eerste spe-
ler(A) zijn mes had gemikt, werd een lijn getrokken naar de
zijden van het vak. Het grootste stuk was van de eerste spe
ler. Door de andere speler(s) werd getracht het mes zo te
gooien, dat door het trekken van een andere lijn, een gedeel
te werd afgenomen, "gefrete"van
A's eigendom. Hoe lang dit door
ging herinnert inzendster zich
niet meer.
Omstreeks 1914-18 werd het spel op
zelfde wijze te Domburg door de
schooljongens gespeeld. De volgende
lezing van mej. v.d. Putte zal op
Dgm^g=!5=Vro^en?gid|r. schoolmeis1es siaan.
Hier schijnt alleen de laatste "faze" van het spel te zijn ge
speeld. Mej.v.d.PutteMen stak een stokje diep in een hoop
je los zand, om beurten blies één van de spelers (speelsters)
in het hoopje, totdat het boveneind van het stokje bloot
kwam. Dan moest dit er met de tanden worden uitgehaald.
Hierbij werd het "slachtoffer" met hot gezicht in het zand
geduwd, zodat hij (zij)"zand frat". Mevr.Wattel: De kunst
was het stokje uit het zand te halen met je lippen, zonder
dat er zand in je mond kwam; maar..."hoe meer zand in je
mond, hoe mooier", al was je dan verliezer.
