- 15 - het "juiste" midden en dat is een te grote achterstelling van alles wat daar beneden is. Het "algemene" milieu, de g.g.d.- achtige generalisatie is een abstractie aan talloze bijzondere milieus ontleend, die veel te weinig gemeenschappelijk hebben. Daardoor is het niet wezenlijk. Er is voor elke schoolbevolking maar één milieu, dat voor die school en misschien géén ander geldt: die school in dat dorp, in die straat, met die werke lijke gezinnen, die vleselijke vaders, die boer of vrachtrijder, die moeders, die vandaag stamppot koken en kippen houden. Dit milieu stimuleerde dat kind in zijn taalgroei. En hier moet de school voor zijn taalonderwijs de basis zoeken, die alleen voor die school goed is. (14; 29 DrG.J. Nieuwenhuis Dit betekent, dat de onderwijzer boven de methode moet staan. Hij zal zijn didactisch handelen zelf moeten bepalen. De methode geeft alleen nog de richting aan. Als praktische "wenken" voor de pedagoog noemt Dhr. A.A. Hiddink: spontaneïteit, creativiteit en inventiteit. (9; 9)- Zo heb ik geprobeerd de eigen taal van het kind als aangrij pingspunt voor verbetering aan te wenden. Het betreft enige experimentjes, die ik in de hoogste klassen heb gehouden. 1. Hit opstellen heb ik veel voorkomende fouten genoteerd. Hieronder vallen ook fouten, die uit het dialect voortkomen. Deze fouten nu, heb ik in een kort lesje verwerkt, dat ik de leerlingen heb voorgelegd met als opdracht deze eruit te halen. Vooral de bespreking hiervan is uitermate belangrijk. Dergelijke oefeningen dienen de leerlingen herhaaldelijk te makeni De leerlingen kunnen de bespreking eventueel zelf leiden. 2. In een andere les heb ik op soortgelijke wijze provincia lismen verwerkt, die bij het schriftelijk taalgebruik niet kunnen worden toegestaan. Deze les bleek als taalles te moeilijk. Het ging mij dan in de eerste plaats ook om de bespreking, die ik verschillende keren heb herhaald. De leerlingen beschouwden deze taailesjes meer als "taal spelletjes", waardoor zij elkaar al heel snel wisten te verbeteren. Na de tweede bespreking "vergisten" de leer lingen zich haast niet meer(Zie voor de uitwerking van dit experiment onder 4). Dit zijn pogingen om de leerlingen een kritische instel ling te leren aannemen ten opzichte van hun eigen taalge-

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1966 | | pagina 17