halen.Bewust maakt Lenie deze praktijken meervol afschuw praat ze erover met haar vader die er flinke winsten mee maakt.Een van de smokkelaars is de Roste,een gemene,laag hartige jongen die met Lenie verkering wil,maar Lenie wijst hem af.Een andere smokkelaar,Fons,weet Lenies hart te ver overen, juist door haar gaat Fons vast werk zoeken en denkt hij erover met smokkelen te stoppen.Tijdens zijn laatste nachtelijke tocht wordt hij gegrepen en later tot tien maan den dwangarbeid veroordeeld.De arrestatie van Fons was voor bereid door Sjarel en de Roste,die verraad pleegde aan de douaniers.Na zijn invrijheidsstelling rekent Fons af met Sjarel en de gemene Roste,waarna hij met Lenie trouwt. Een ongecompliceerd verhaal over eenvoudige mensen,waarin een drietal motieven centraal staan. Sjarel,de vrekkige smokkelaarsleider met zijn borstelige wenkbrauwen boven zijn grijze kille ogen,die vlug in woede ontvlamt en het op een akkoordje gooit met de eveneens heet gebakerde Roste,die een flinke schuld bij Sjarel heeft. Daartegenover staan de zachte,begrijpende karakters van Lenie,Fons en zijn moeder Wanne.Wanneer Lenie een eerste be zoek aan Wanne brengt vertelt de moeder over haar acht kin deren, waarvan er zes achter de kerk liggen. Berustend zegt ze: Geletterd zijn 'k nie,maar 'k heb in 't leven twee dingen geleerd, 'k Heb geleerd:dat den Heer geeft en neemt naar zijn gedacht.En 't ander da is:Da wie nie naar 't Kruis op kan zien, 'n eigen kruis niet dragen kan".Tegenover deze uitspraak staan de ruwe onbehouwen Sjarel en de Roste,die geen enkele zin zonder vloeken kunnen zeggen,als schrille contrasten. Lenie en Wanne tonen begrip voor mekaar.Als Lenie in huis is,is er een gezellige drukte:ze boent en rommelt met de teiloren.Gaat ze bij Wanne op bezoek,dan drinken ze samen koffie en praten over hun Fons."Lenie bedankte Wanne,dankt heur duzend keer,omdat ze nou weer moed had.Wanne zei,da z'heur niet bedanken moest,da ze gerust nog s moest kommen as ze 'r zin in had;en as 'r nieuws van Fons was zou ze 't zeker en vast laten weten.Ze scheiden as beste vrienden". Na een hevige ruzie van Sjarel met z'n dochter is de vader razend."Toen wist Sjarel nie meer wat hij deed.Mee grove, knetterende vloeken stond hij in 't achterhuis te beuken 30

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1979 | | pagina 32