"Ik hoop ut,m'n jongen.'k hoop ut".Intussen klêêde opoe
Keesje uut,dee 'n z'n hansjopje an in brocht un in de
bestee,hie merkende ut gên êêns,hie sliep al.Jantje kon
zen eige al uuklêê.
"Zo,m'n ventje,bid noe mar".
In mit een ernstig smoeltje dee Jantje z'n gebedje:
"Lieve heertje,maek je asjeblieft men moetje beter in
laet dat kindje weer vrom komme,Ame".
Opoe gieng weer in huus.Ze liet een klein lichtje an.
Zo'n lichtje had opoe allênig mar.Een glaesje was ut in
daerin stong een kort,dik kaersje met as bie z'n moeder
onder ut theepotje as ut Zondag was.Bie opoe stong ut
zomar op taefel.Moai von Jantje ut,hie most der ammar
nae kieke.Im hie most oak ammar dienke an dat kleine
kindje in dat schuurtje in die voerbak van de koeien.
Waerom,haelden ze dat noe niet in huus? Waerom brochte
ze ut noe niet bie z'n moeder? Die zou ut nie erg vinde,
oor,die had al een bedje voor z'n neergezet.Hie had het
zelf gezieje.Keesje sliep,marJantje lag te droaien.
Zo kon 'n ut lichje van opoe nog beter zieje.Wat was ut
toch moai.Dat kleine kindje,zou dat noe wel een lichje
gehad hoa? Wat had 'n noe an een kroane in an al die oare
diengers,die opoe zei,mar die hie niet omthouwe kon?
0,wat blonk dat lichtje moai.Kiek ut danste op in neer.
Wat hoarde un toch? zienge? Jantje gieng overende zitte.
Zen oagjes wied ope.In toen? De mure gieng van mekoare.
Hie kon zomar in 't schuurtje kieke.In ja'oor,daer zag
'n 't: de voerbak mit ut kindje.In ut stak z'n handjes
uut nae Jantje.Mar die kon niet korte bie komme,zomar in
z'n hansjop.In hie had niks om mee te geven,want zen
speelgoed was thuus.Mar de moaie sterre was ter wel.
In die vrouwe,die dat kindje z'n moeder was.In nog een
man mit een griezen baerd net as op ut prentje,dat opoe
'n had laete kieke.In de herders wazze der in de konings
mit der kroane op.
Mar ut kindje keek allêên mar nae Jantje.Ut wonk mit z'n
handje,dat Jantje korter bie mos komme.
Op zen bloate voetjes liep Jantje nae taefel,nam ut moaie
lichtje in z'n kleine handjes.
42
