"Hier,das voor joe,'t is wel van opoe,mar ze zal der wel
niet boas om weze,da k ut an joe geve.Mar je mot nae ons
toe komme.Mien moeder heit een echt bedje voor je.'t Is
hier veuls te koud".
Het kindje knikte in stak z'n handjes uut nae ut moaie
lichje."Ik komme vannacht nae jule",zei ut mit een lief
stemmetje:"gae joe noe mar vroom nae je bedje in gae mar
gauw slaepe"
Jantje kroop weer de bestee in.Hie kon niet mêêr deur de
mure kieke,in ut lichje was weg.Hie zuchtte in sliep.
Toen opoe bie,z'n kwam kieke,lag un hêêlemaele bloat.Mar
koud was 'n niet in op z'n gezichje lag een gelokkig
lachje.Net een engeltje,vond opoe.Keesje had nog ammar
z'n duumpje in z'n mondje.Opoe gieng noe oak mar nae bed.
Ze most mar ofwachte.
Den oaren ochend was Jantje al vroeg wakker.Hie hoarde
opoe al in de keuken.
"Opoe,luuster us",in impesant was un uut bed in mit een
opgewonne stemmetje gieng un deur: "opoe,'t kindje Jezus
hoeft niet mêêr in 't schuurtje in die voerbak.'t Gaet
nae mien moetje.In het nieuwe bedje".
"Kind,hoe kom je daer noe toch an"?
"Dat heit un vannacht zellef tegen men gezeid.Je weet wel,
toen ikke deur de mure kon kieke in 't schuurtje.Mar ut
moaie lichje heit un gehouwe".
Voordat opoe wat zegge kon,kwam z'n voader an.Hie liep
haest op un klusje.
"Moeder," riep 'n,"alles goed,oor.Weer 'n joon.Je heit
weer 'n broertje,Jan".Mit 'n ernstig smoeltje knikte
Jantje,"ja,hie wou ommers liever bie ons weze in dat moa
moaie bedje.Dat heit 'n vannacht toch tegen men gezeid.
Mag ut van moe,"?
"Netuurlijk,ze is o,zo blieje mit z'n" zei z'n voader,
die der niks van begreep.
"Mar ik vind kindeke Jezus toch mar een roare naem,oo.
Want dan spiekere ze'n an een kruus as 'n groat is".
"Nee,oor,hie hiet Kloas,net as Sinderkloas.Mar komme jule
strak mar mit opoe kieke.Want Keesje is nog géénêêns wak
ker in joe bint oak nog niet angeklêêd".
43
