Het z.g. "Willemstapijt" werd wel in zijn geheel afge
beeld,omdat er eigenlijk geen sprake is van een rand als
bij de zeeslagen"De afmetingen van dit stuk waren ook
niet zo groot.Om een zekere eenheid tot stand te brengen
voorzag Verheye v.C. ook dit tapijt van enige versregels,
uiteraard zonder de Latijnse tekst van de inscritie.
Verheye v.C. liet zodoende gekleurde aftekeningen maken.
In hetzelfde jaar 1783 vervaardigde hij de hiervoor ge
noemde plattegrond van de zaal.De verschillende onderde
len van het interieur zijn hierop duidelijk te zien.De
lange vergadertafelwaaraan de afgevaardigen van de stem
hebbende steden in een voorgeschreven volgorde naar be
langrijkheid zaten.Voorts is hierop o.m. aangegeven de
plaats van de schoorsteen en de kachel;aan de noordzijde
de raampartij,die uitzicht gaf op het Abdijplein.Ook is
de plaats en opeenvolging der wandtapijten in dat jaar
bekend;onder de plattegrond staan bijzonderheden over de
ligging van de zaal in het Abdijgebouw en de voorstel
lingen op de tapijten met een verwijzing naar historische
bronnen
Het ligt voor de hand om te denken dat het laten af
beelden der tapijten en het vervaardigen van de platte
grond een bepaalde samenhang hadden.Het was de bedoeling
de situatie van het zaalinterieur vast te leggen vóórdat
eventuele veranderingen zouden optreden.Met name in 1783
bestonden er plannen om noodzakelijke reparaties te laten
verrichten.Op 3 september 1783,dus juist vóór het gereed
komen der afbeeldingenwerd een commissie benoemd om te
zien op welke wijze de herstellingen zouden worden uitge
voerd: een al of niet modieuze aanpassing van het interieur
behoorde tot de mogelijkheden.Als bewijs kan o.m. hiervoor
gelden,dat op 16 februari 1784 de stad Veerestemhebbend
in de Staten,een protest indiende tegen het weghalen der
tapijten.Ze zijn gelukkig niet uit de zaal verwijderd.
Het protest van Veere met betrekking tot de unieke wand
versiering in de Statenzaal dient gezien te worden als
een voorbeeld van het doorbreken van een historisch besef,
8
