ut bongte goed déé.Wangt aolles mos nae rato,dat had ze
nog van dur moeder geléérd.Dus tan éérst nog wat sop héte
op 1t petrooljesteldan bovensnaarms in de tonne goaie in
op un stove stae om te stampen.Dat ze toch noait verbrand
is,je begriept ut niet.Zoe ploeterde ze tot tun naevend in
as ze dan op bed lagge,aol de kleitjes,kon ze nog wat
klusjes diggele hir in daer un steekje(ik in joe) an geve.
Of soms wat stoppe mit "un draedje van 't Eige".In as om
un ure of achte aolles op bed lag,dan had ze un oagenblijk
voor deur eigeVanochend had un kasjesvaant un blaetje in
't voorruus gegoaid in dat had ze achter ut blind gedouwd,
wangt dat mos meutje niet zieje.Ze wist dat tie ut gistere
al had in dat zeker's aevuns geleze in dan kreeg Lientje
te hoaren..die verdaarfelijke blaedjes mot je in de vuul-
nemmer goaie.Mar deur dat blaetje wier ut toch laete,noe
gaauw uutkléé in nae bed.Ze wou nog gaauw de deure op
slot doewe,mar die was vast gevroze.Trekke in douwe,niks
hiellep tur.Wat noe? De deure mos op slot,zei vaoder al-
tied.Mar goeie raed was dier:ze stong buten aessem nog us
te purberen in gelokkig kwam dur één an.Ja oor..'t Was
Klaos die had un borreltje weze drienke,bie Hangson.
Ze was soms wel un beetje benaauwd van zun wangt hie was
wel us dronkig,maar ze most toch hullepe ha,dus ze riep:
Klaos,Klaos,wil je mun us hellepe? Weljaet,mun kind,zei
Klaos...Douw joe dur mar tegen.Ondanks ze stong te beven,
van kouwe in angst,dee ze wat Klaos zei.'t Gieng niet
zoe makkelijk,mar 't kwam voo mekaore.Zo mun kind,zei
Klaos nog in hie gieng zun pad vervordere.Toen kon Lientje
doadop nae bed.Wat un leven voor zoe'n klein heldinnetje.
Mar ze heit ut gered.Ze zou in dur leven nog zwaerdere
tollen motte pussere.Mar 't viel nie mee!
N.Siegers v Dongen
17
