D'n broek was wel groat,mar wat was ik d'r groas op,
zo groas,dit ik 'n over m'n jurk andee.Hie was echt
veuls te groat,mar dat gaf niet.In zwaer dat 'n woog!
De vrouwe,die dien broek gebreid heit,heit d'r wel 'n
hoap werk an gehad.Mar ik was d'r gelokkig mee,in oak
mit die mooie blauwe bandjes.Ik nam 'n mee nae bed
in zal s nachs wel gedroamd hoa van al die mooie
lichjes in dien boam.D'n oaren dag was het zaeterdag,
toen kwame onverwachs ome Jan mit tante Aerentje uut
de Tinte."Gortinklieve"zei moe,"noe is de sukerbus
leeg! Toe,Jans gae joe noe us gauw nae vrouw van Doale
om 'n half pond suker"."Mag ik dan m'n mooien broek
an,moe?Dan kan vrouw van Doale 'n oak zieje".
"Zou je dat wel doewePHie is nog zo nieuw".Dat zei
moe netuurlijk omdat ze wel wist,dat dien broek van
m'n gat zou sliere,omdat 'n veuls te groat was.Mar
hoe bei je as kind,je drieft deur,in ik kreeg m'n
zin.Moe spelde mit een paer veiligheidspellen d'n
broek zo goed meugelijk in.In ikke groas nae vrouwe
van Doale.Die vroeg netuurlijkhoe het geweest was.
In ikke vertelle.Omdat d'r toch anders gêên mens in
de winkel was,liet ik vol glorie m'n broek mit de
blauwe bandjes zieje.In ikke nae huus.Mar of 't noe
deur dat geheis om die bandjes te laete kieke, of om
dat dien broek zo groat in zo zwaer was:hie begon
wel of te zakke.Ik hieuw 'n wel vast,mar de suker
kon ik oak niet los laete.Hard loape dorst ik niet,
want dan sloor 'n nog gauwer nae melêêge.Ik voelde,
dat 'n al van onder m'n jurk kwamGelokkig was 't
niet zo'n ende,in daer liep gêên mens,want toen ik
tuus kwam,hieng d'n broek al op m'n kieten.
Daer stong ik noe,m'n mooien broek had m'n in de
steek gelaete.In ailemaele lachten ze m'n uut,behal
ve moe.Ze trok m'n nae d'r toe,in liet m'n uut-
schrêêuwe,m'n verdriet in m'n vernedering."Kom"zei
ze "doet 'n mar uut,ik leg 'n wel in de kasse tot
'n je past.Is dat goedPHie is veuls te mooi,om zo
mar of te slonze"Laeter kwam ik te wete,dat moe 'n
ofgedroge heit.Hoef je niete vraege hoe groat dat
45
