Zelfs een voetbalveld ontbrak hier niet.
Al had men nu bepaald niet zoo veel last met deze
bezettinggemak brachten ze echter toch niet mee.
De geheele polder door waren ze bezig met verkenning
of exersitie wat niet bepaald rustig werkte op mens
en vooral op 't vee in de weide.Eenmaal zelfs kwam
een overste den heer Koning vragen of hij bezwaar
had om op Zuidhof eens met de kanonnen door 't veld
te rijden.Nu moet u weten dat de karwey juist in vol
len bloei stond en daar was het speciaal op gemunt
om te zien of door zoo'n gewas gereden kon worden.
U begrijpt dat de heer Koning geweldig van leer trok
en dus de gevolgen niet zouden achterblijven als
zoo een oefening toch door ging.Toen mijnheer Koning
eens voorrekende wat een vergoeding dit zou kosten
zag eindelijk onze overste er toch maar wijslijk van
af en klaagde dat 't toch zoo erg was dat er niets
dan een paar dijken en wegen waren om eens aan te
oefenen.
Ook de nieuwe graanschuur op Middenhof moest er aan
geloven.Deze stond vol paarden die soms de planken
van de weeg sloegen en in haar ledigheid de balken
van de puien doorvraten.Maar ook hier kwam een eind
aan toen de schuren moesten gebruikt worden om oogst
in te bergen,trokken ze zich meer in loodsen terug.
Toch zijn er drie jaar verlopen waar men zich in
meerdere of mindere mate met de soldaten moest bezig
houden.
In dien tijd werd een begin gemaakt met de verbin
dingsweg tusschen Zeeland en Noord-Brabantmaar werd
door tusschenkomst van de mobilisatie tijdelijk op
geschort.De troepen zijn dus allen per trein Zeeland
binnengekomen,maar in 1918 kon men er getuige van
zijn dat ze per as en ook wel te voet langs de spoor
dijk weer wegtrokken.Omstreeks die tijd is Zeeland
ook nog eens bezocht door een 80 auto's onder lei
ding van de K.N.A.C. De tocht moest toen langs de
zeedijk van de Middenpolder via Separatiedijk3e
7
