heel eind over de helft en gelukkig zijn wij ook daar
heelhuids doorgekomen.Merkwaardig is dat deze luitenant
Prins die ons voor de mijnen had gewaarschuwd eenige
uren later zelf door een landmijn om het leven kwam.
Toen wij de gevaarlijke zone door waren en aan de
"Zanddijk" kwamen begon voor ons de moeilijkheid om
door de losgewoelde dijk die vol loopgraven lag door
te komen.Enkele koeien kwamen in zoo een loopgraaf
recht waar zelf de Hollandse soldaten in zaten.
Zoo gebeurde het dat de soldaten hulp verleenden aan
ons om 1t vee uit de loopgraven te hijsschen dat de
Duitsche vliegtuigen dit alles gade sloegen.Zij zagen ons
en ook de Nederlandse soldaat zeker aan voor veedrij
vers die ons met de grote kudde vee moesten behulp
zaam zijn.Althans geen schot werd gelost uit deze
vliegtuigen op ons terwijl eenige loopgraven verder van
weerskanten druk gevuurd werd.Na veel moeite bereikten
wij s avonds om een uur of acht via Ierseke de Post-
brug.De Schorebrug was toen reeds opgeblazen.Toen wij
dus eindelijk over de Postbrug de Ierse moeren bereik
ten kon het vee en paarden in verschillende weiden
gedaan worden en wij konden verder naar de Wilhelmina-
polder vluchten.
In Goes zochten wij weer contact met de heer Kakebeeke
die hier reeds was en vandaar hebben wij nog meenig
keer en met vrachtwagens en met gewone auto's de
Bathpolder bezocht en veel uit geëvacueerd.
Intusschen kwam de vijand steeds nader Zeeland bestrij
ken.Vanuit Woensdrecht kwamen ze met drommen Zeeland
binnen en al spoedig waren ze voor Middelburg wat na
een hevig bombardement genomen werd £17 meO
Toen Zuid-Beveland en Walcheren waren overgegeven waag
den wij 't om terug te gaan naar de Bathpolder alhoe
wel de stroom van Duitsers bleef toevloeien.
Zoo besloten wijmijn zoon en ondergeteekende) om eens
te gaan zien of wij bij de kanaalbrug konden komen.
Aanvankelijk leek het onbegonnen werk daar nu Engelsche
vliegtuigen de Duitsche troepen uit de lucht bestookten
21
