Ook in de functie van woonhuis speelde het gebouw al
een rol in de representatieve sfeer.Bekend is bijvoor
beeld dat Anthony Pieter van Dishoeck in 1766 in zijn
huis aan Prins Willem V en de plaatselijke regenten
een overvloedige maaltijd heeft aangeboden,waarna als
afsluiting een groots vuurwerk vanuit de Dokhaven volgde.
Ook later, in de Franse tijd,lag het huis goed in de
markt.In 1803 is het huis door de Franse generaal Monnet
gevorderd om de,toen nog,eerste consul Bonaparte in te
laten logeren.Dit alles zeer tegen de zin van de eige
naarde heer Abr.van Doorn.Doch het tegensputteren mocht
niet baten 5)
In 1810 of 1811 werd het huis door de familie Van Doorn
aan de Franse Marine verkocht 6)
Vóór die tijd,in 1810,had het stadsbestuur van Vlissin-
gen al geprobeerd om het te kopen om het dan te gaan
gebruiken als stadhuis,dit ter vervanging van het in
1809 afgebrande stadhuis.Dit sprong (ook toen al!) af
op de financiën 7)
In 1812 kwam het bij Keizerlijk decreet van 27 februari
aan het Franse GouvernementHet moest dienen als Gouver
nementsgebouw. Vanaf 19 februari 1814 was er zelfs de
zetel van de prefectuur in gevestigd.
Na het wegtrekken van de Fransen uit Vlissingen op 6
mei 1814 kwam het pand tot de Nederlandse Domeingoederen
te behoren.Inmiddels had het de naam gekregen van het
"Paleis op het Dok". In 1814 vroeg de stadsregering in
haar request aan koning Willem I om dit gebouw als
stadshuis te mogen gaan gebruiken.Op voorspraak van de
zoon van de vroegere eigenaar Abraham van Doorn, Mr.
Hendrik Jan van Doorn,willigde Willem I dit verzoek in
1818 in.Bij Koninklijk Besluit nr. 114 van 11 juni werd
bepaald dat Vlissingen het zgn. paleis of Gouvernements
huis mocht gebruiken tot raadhuis totdat de stadsfinan
ciën het zouden toelaten een ander te stichten en nog
onder de volgende voorwaarden:
_"dat hetzelve gebouw nimmer zal mogen worden afgebro
ken geheel of ten deele,noch in de inrigting aan het
zelve eenige verandering gemaakt dan op Onze speciale
5
