DIE APPELSIENE MIE KERST De klokke luud,de kerke is óop'n, De kinders stróómen toe, 't Urgel spêêlt z'n schoonste klanken 't Is ommest Kerstfeest noe. De kinders kiek'n nao d'n bóóm, Mie sterretjes en zulvre ballen, Perbêêr'n lichjes dan te tell'n, Mao duuzl'n van de getallen. D'r óór 'n móói veraol verteld Van 'erders en van englenzangn. Ze zieng'n saom'n "Eer zij God", Wa kan'n kind nog mêêr verlang'n. Dan óór1n z'ook nog getrektêêrd: Sukelaodemelk mie 'n zoet koekje, En bie't uutgaon krieg'n ze nog 'n Appelsiene en 'n boekje. Zoó'n appelsienein ouwen tied 't Water liep om udder tannen Da waz'n riekdom voo zóó'n kind, Ze 'ieuw'n urn koest'rend in d'r 'annen. En laoter wier tie wè gedêêld Mie vaodermoederbroers en zussen, Zoó'n riekdom ieuw je nie allêên, A zou jurn best allêênig luss'n! En saom'n dêêl'nd in 't genot, Wier kindervreugde diep gevoeld. Wie weetmisschien was daorom wè, Die appelsien' mie Kerst bedoeld. M.J.van Leeuwen-Hamelink 2

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1983 | | pagina 4