OVER WINTERNEVE 'HESPROKE'
door
C.J.van Nieuwenhuyzen
Toen a'k een jaer of zèsse was,weunden me op Kamperland en dan kwam bie
ons d' ouste zeune van voader z'n ouste broer winterneve.
Die was a wè een jaer of twintig en ie kwam uut de buurte van Steenbergen
Toch kenden 'n vee jongelui uut Nor Beveland,wan ze gienge oallemaele nae
de Bergse-Thoolse-en Goese Mart en dir ontmoetten ze mekoare dan.
Noe weunden der onder Kas een boeredochter,Corrie,en daer oa m'n neef Ko
een oogje op en 't spreek vanzelf,dat'n,noe 't'n tóch bie oom Toon an 't
winterneven was,op verziete gieng bie Corrie.
Van m'n voader mocht 'n den tilbrie mee den klepper gebruke.
Dat was ies êêl bezonders,wan der mocht er nooit gin êên mee Mirza rieë,
as m'n voader zellefiEn noe kreeg Ko 'n mee!
Ko dus mee den tilbrie op pad nae Kas,en daer zaege ze'n,da spreekt,
graeg komme.Mirza,wier op stal hezet en hevoerd en Ko gieng mee de
fermielje in den uuzen.Ze zu wè gepraet over den oest en over de
béésten en zó,mer Ko za ok wè even mee Corrie onder vier oogjes
kunnen praete.
Noe was't de gewente,da den vrieër dan 's aevens een boter'am mee at en
dan wee naer 'uus gieng.Mer voo den eten begon 't te sneeuwen en nie zo'n
bitje ok!Dae lag zovee sneeuw,da Ko dien aevend nie mir vrorn kon nae
Kamperland.Mer gin nood: Ko kon bluve logere! Een tillefoontje nae oom
Toon en 't was geregeld.Mir 's nachs bleef 't sneeuwe en onder den ochend
begon 't te iezelen en de pad wier spekglad.'t Was voe Ko nie om doen om
mee Mirza voo den tilbrie vort te gaen,zelfs nie,a den klepper scherp
hezet wier.Ko von' 't nie zó erreg en Corrie ok nie en Ko bleef nóg een
nachtje in KaslMer 't bleef iezele en sneeuwe en Ko kon nie vort,a was't,
da t'n hewillen oa.
Nae een weeke sloog 't weer om en wier de pad beter,mer Ko maekten,gin
komaf om op te stappen,en a t'r zó es liengst 'ene hehae wier,dan zeiden:
"dat 'n d'r de klepper van omm Toon nie an durfden te waehen!"
Op den duur wier de voader van Corrie 't goed beu en ie wou dien onge-
vraegden vrieer.die a mer bleef plakke,eigelijk wè kwiet.
Ie maekten d'r toen op een uuterst gerizzeleveerde meniere een ende an.
Voo 't eten wier d'r netuurlijk hebid,en dat dee den baes dan 'ardop.
't Was aoltied 't zelfde gebed,mer noe dee den ouwen 'eer der nog een
stikje van z'n eigen bie:
Och,'Ere,heef toch betere pad
Wan 't is buten toch zóhlad!
Ik bin Ko,van Aai een zoon,
Wies me de wegt vrom nir oom Toon!
Amen.
Ko oa hoed heluusterd nae 't bidden,wan moeder vertelden,da t'n nae den
eten Mirza inspanden en 's achtemiddegs wee vrom was in d'Onruste!!
42
