Het ellipsvormig stucwerkplafond speelt in deze
benadering een belangrijke rol.Tijdens de enige
jaren geleden uitgevoerde opknapbeurt kwam men
op het idee dit gewelfblij kens onderzoek nooit
anders dan in gebroken wit gesaust,eens van een
kleurtje te voorzien,en wel hemelsblauw.
Dit is tegen alle regels van restauratieals niet
oorspronkelijk en in de tijd zelf ook niet gebrui
kelijk.Stucwerk werd hier te lande in de achttien
de eeuw niet geschilderd.Men overtrok het met wit
kalk of een lijmverf op basis van krijtwit dat in
een grijs- of crême-tint werd "gebroken".
Het blauw is daarom in twee opzichten onhistorisch:
het was niet aanwezig en men paste een dergelijke
kleur bij stucwerk niet toe.Het is ook strijdig
met het uitgangspunt van de architectuur van het
gebouw,waar in eenheid van het interieur wordt
nagestreefd.
In 1935 schreef prof. dr. M.D.Ozinga in het
Oudheidkundig Jaarboek (p.103-105) een artikel
getiteld: "Spaar de oude kleuren"Deze oproep
is sindsdien gelukkig steeds meer ter harte
genomen,maar af en toe worden toch nog minder
gelukkige beslissingen genomenzoals uit het
bovenstaande heeft moge blijken.Kleuren zijn
een essentieel onderdeel van de architectuur
evenals de hoofdstructuurrelief en ornamentiek.
Kleuren kunnen verenigenscheidenaccentueren
Daarvan was men vroeger terdege bewust.
Men hoede zich er daarom voor in weloverwogen,
oorspronkelijke kleurbehandeling in te grijpen.
J.H.K.
48
