DEN HAES VAN ARJOAN deur DKSoldaat-Poortvliet De winter lei over 't Flakkeese land.Gries wazze de wolken,gries de straèten in de huzen.In buten durp lei ut land mit hier in daer een verhoaging van een pit aerpels of juun.Mar mensen zag je niet,nog gêên êêns een bêêst.Zo stille was ut in de polder,of alle leven was uutgeblust na de werme zeumer in de uitbundige werkdrift van 't naejaer. Onder an den diek stong de stee van Arjoan van de Polder.Un moaie groate stee, mit jonge mensen,kleine kinders,goed vêê,beste paerden in best land. Kiek,Arjoan gieng net de emmers haele om te gaen melleke. "Gêêrt",riep 'n,"kom je 'n pasjes hellepe,anders bin 'k zo laete klaer". "Joeoe, 'k komme".Hie wist,hoe graeg Gêêrt dat dee.Daer kwam ze al an;een struis wuuf,zo as ze daer stong op der klompen,der gerute sehorte an,der don kere haer.Arjoan voelde z'n harte werm worre.Wat een wuuf,wat een wuuf. Saetne gienge ze 't stal in.De wermte van de koeielieven sloeg tegen der op, den aesem van de béésten hieng zwaer in de ruunte.Ze gienge rustig der gang in de wareme melk spoot uut de gulle koeieëlders in de emmers. "Zeit'Arjoan,hei joe al over den bout voor de Korsemisse gedocht"? "Bè jaet,meid,allange.Ik gae een haes schiete""Hoe kom je daer noe toch an"? "Nou,ik doch zo:flee jaere hadde m'n een kenien,daer voor een hoen in daer voor een ganze in noe wil ikke dus een haes.Inik gae die zellef schiete. Noe joe""Chet,Arjoan,doet dat mar niet oor.Je weet,ik bin niks gek op dat geschiet.In as je 't noe goed kon,mar je heit nog noait wat oares thuusge- brocht as dien maegeren haes mit drie poaten".Arjoan zei mar niks méér,hie wist wel,dat Gêêrt zo'n hekel an buksen in dat geschiet had. 't Was noe al den korsten dag in nog had Arjoan gêên haes."Noe za'k der toch op uut motte,anders hei je mit de Korsemisse niks"."Och,joon,doet dan toch een ganze of een kenien.Wat geef je noe om z'n haes"? "Géért,je bint een schat van een wuuf,mar je gunt je man niet veulGêênêêns een haes,die'n dan zellef nog schiete mot oak,marege gae ik der op uut.Ik gae 'n schiete,in dan slachte,in dan gae joe 'n braeie in mit de hêêle femielje gae m'n 'n opete". "Je heit der nog al wat vertrouwen in,dat je niet misse zal",grapte Gêêrt. "weet je 't nog van dien driepoater". "Wi'je zwiege,lêêlijk wuuf,mareg- ochend gae ik der op uut,begrepe". 't Was diezig dien dag,een dunne nevel hieng over de polder,toen Arjoan op stap gieng mit zijn buks in zun hond.Mit de lange stappen van een man,die gewend is deur de zwaere klei van de polders te loapen.Gêên haesje te ziejen, niks,Hie liep zeker al anderhalf ure in hie begon trek in een bakje te krie- gen.Nou,jongers,was hie even ofgedwaeld.Hie was haest bie het buutenhuusje van Joap in Gerretje.Gerretje der voader was vroeger knecht op stee geweest. Daer gieng 'n mar es om een bakje.Arjoan liep nae den diek.Zou Gerretje niet tuus weze? Gêên roak uut de schouwe in noe hoarden toch een kind schrêêuwe. Daer was,wat an de hand.Arjoan begon harder te loapen.Jae.hie hoarde 't goed, 't geluud van het schrêêuwende kind hoarden amnar beter.Hie gieng al klusse. De deure was niet op slot,dus Arjoan gieng der in."Gerretje,wat doet der op?" Gêên aesem,allêên harder gebrul van dat kleine jong in gekreun in huus. Arjoan liep den huzen in.Toen zag un,wat der gebeurd was.Gerretje lei op de vloere,der bêên roar onder der.In de kliene joon zat mit z'n bloate poatjes hallef angeklêêd naest der."Meid wat doe je noe toch".Hie haelde êêrst een beetje waeter in maekte der polsen nat in liet der wat drienke.Toen kwam ze weer een beetje bie der posetieven. "Och,Arjoan ik bin zo gevalle.Ik kan niet overende.In dat erme schaep zit te rillen van de kouwe"Stille mar meisje".'k Zal êêrst een kossen lange in 49

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1986 | | pagina 51