uut de kafbak,dan zulle me 't gat in d'haege es maeke.en oans wachte toe das'ze terug waere. Eindelienge de pêêren ingespanne.Friedags aon we de hraelen en de kopere spiekertjes epoest.Ze blonke in 't zunnetje. Dus klaer,mé aest nog over wie d'r van voren most zitte.en toen was 't bekvechte tot Jaap z'n zin kreeg,mé Jaonetje vanaevend 6,want da's d'n ousten.Mé aest nog om zuurballen en strekken ni Tanne van Maerten voe onderweg.Z'aon óllemaele 'n pleksje,nou allé dan de zwe- pe van vore d'rop.Wat 'n belevenis,aons mé kieke onderweg.Vaoder.oe rie me noe?Rie me deur deVierwege? Je motte je mond ouwe!!! Tot opeens 'n gebrul,di krieg Sandje de tandpiene van da snoepgoed. Oeie Miene Grutzak.wat noe,ó me noe mè waeter.dan mè 'n neusdoek rond je kinne.dat elpt soms ok wé. De pèrretjes liepe lekker op 'n draf,en wie a mééste genoot was on ze Jaap,die was er ok voe anneklaed.'n Graote witte bef mie dito jas. Eindelienge zie me de schure en 't uus.Moe Siene en nom 'Eine zie ons komme.dus tehen de péren en één voe één uutstappe en vraehe ni de hezondheit van weeskanten.Kom t'r in,zei moe Siene,mèdi zie me wat dat'aan we nog nooit ezien aon.di zitte in de kêête tien eerschappen soepe t'eten en ieder mie z'n neusdoeke vliehen van d'r aod te slaen.aons aon hin aohen henoeg om te kieke,nie dan me nog nooit hin vliehen ezie ó.want tuus zaten de vliehenvangers stieve vol,die was vam hlas.suker d'r onder en bier van boven. Mè die eren,wie bin dat toch? Moe Siene zei: "Da bin de jahers.die kommen op de ende jacht,mè ze zei:Je komme mè achter me an en dan za Jaone Zudeweg voe de koffie zurgen"een koeke d'r bie en 't was aons wè ni de zin.En toen een praetje over nom Jacob en moe Jaonetje en zó was 't mirreg.De soepe op taefel en de pataten en 'n stikje vléés en zó verliep 't ete. Toen zei nom 'Eine: "Wullum en Maotje.noe hae me 's kieken nae de péren en koeien!"En di zie me wat,dat was 't óogtepunt wè. Di liepe drieenvuuftig péren op 'n hroaten weie en aons mè telle, 't was wèr en koeien,runders en kalvers. Vaoder wè kaeselantaerns op de kapwaegenmè moeder wou voe den doenker tuus weze.Betje viel in slaep onderweg,maon nog 'n hlas kwast edronke en toen op uus an. 't Was 'n onvergetelijke dag!!!!! 19

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1987 | | pagina 21