PROZA EN POËZIE
Vergeetmenietje liedje van Engel Reinhoudt en de zijnen:
Geluk en ongeluk weune dichte bie mekóóre
Droevigheid en blieschap weun'in êênzelfd' uus
Vandige is t ut dit en mêrge je't óóre
A wênse echt zou elpe.oa ra'oal een olf uus
Toch doe me't ielke jaere.omda me gewoon gin kans zie
om overoal te zeggen da j' mekööre nie vergeet.
Twint wênse me je d'n besten elt,me geve gin garantie,
Mè,'t is goed bedoeld or,a je dat mè weet.
Af en toe dan zu m'es even an je dienke
Vanzelvers ope ons da jie ons goed 'bewaert'
Dan zü me di,op afstand,tegaere een glasje op drienke
op oale goeie ménsen; En op den tied die a verjaert.
DE EERSTE TULPJES
De zunne.die is ondergegaen
de gele tullepjes zie ik staen
as biddende handjes
langs randen in kantjes
van de perkjes in de tuun.
't Is of ze zachtjes bidde
in d aevondschemering
voor de vrêêd verworde waereld
vol van ontreddering
D. KSoldaat-Poortvliet
verworde= vernielde,verwoeste
REACTIE OP VOLKSLIEDJES UIT SCHOUWEN EN DUIVELAND
Ir.J.Zuurdeeg uit Middelburg schreef ons:
In Nehalennia nr.63 wordt op blz.51 gesteld dat het liedje
"Sien,Sien,Siene laeme los" een Schouwen-Duivelands liedje zou zijn.
Dit is naar mijn mening beslist niet specifiek van het eiland of
zelfs Zeeuws.Ik ben geboren in Leiden in 1911 en daar opgegroeid.
Uit die tijd is het liedje mij ook bekend.
Ik veronderstel dat het een liedje is geweest uit een (landelijke)
revue uit de jaren twintig.De dialectische klank zal wel overal zo
hebben geklonken.
20