PROZA EN POËZIE Vergeetmenietje liedje van Engel Reinhoudt en de zijnen: Geluk en ongeluk weune dichte bie mekóóre Droevigheid en blieschap weun'in êênzelfd' uus Vandige is t ut dit en mêrge je't óóre A wênse echt zou elpe.oa ra'oal een olf uus Toch doe me't ielke jaere.omda me gewoon gin kans zie om overoal te zeggen da j' mekööre nie vergeet. Twint wênse me je d'n besten elt,me geve gin garantie, Mè,'t is goed bedoeld or,a je dat mè weet. Af en toe dan zu m'es even an je dienke Vanzelvers ope ons da jie ons goed 'bewaert' Dan zü me di,op afstand,tegaere een glasje op drienke op oale goeie ménsen; En op den tied die a verjaert. DE EERSTE TULPJES De zunne.die is ondergegaen de gele tullepjes zie ik staen as biddende handjes langs randen in kantjes van de perkjes in de tuun. 't Is of ze zachtjes bidde in d aevondschemering voor de vrêêd verworde waereld vol van ontreddering D. KSoldaat-Poortvliet verworde= vernielde,verwoeste REACTIE OP VOLKSLIEDJES UIT SCHOUWEN EN DUIVELAND Ir.J.Zuurdeeg uit Middelburg schreef ons: In Nehalennia nr.63 wordt op blz.51 gesteld dat het liedje "Sien,Sien,Siene laeme los" een Schouwen-Duivelands liedje zou zijn. Dit is naar mijn mening beslist niet specifiek van het eiland of zelfs Zeeuws.Ik ben geboren in Leiden in 1911 en daar opgegroeid. Uit die tijd is het liedje mij ook bekend. Ik veronderstel dat het een liedje is geweest uit een (landelijke) revue uit de jaren twintig.De dialectische klank zal wel overal zo hebben geklonken. 20

Tijdschriftenbank Zeeland

Nehalennia | 1987 | | pagina 22